Μαρία ΜακράκηΕσύ πόσο φροντίζεις για την κατάσταση στο πανεπιστήμιο σου αυτές τις δύσκολες εποχές; Η συμβολή -και όχι η αδιαφορία- σου είναι σημαντική.
Μέσα σε δυσμενείς καιρούς, με τη χώρα να βρίσκεται στο υπέρτατο ύψος της οικονομικής και κοινωνικής της κρίσης, τα πανεπιστήμια βιώνουν τη δική τους λυπητερή ιστορία και τη δική τους καθοδική πορεία.
Η μειωμένη χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ από το κράτος αποτελεί την αιτία και την αφορμή για την δημιουργία νέων προβλημάτων στα ελληνικά πανεπιστήμια και την επιδείνωση των όσων προϋπήρχαν. Έτσι, λόγω της μείωσης των χρημάτων από το κράτος στα πανεπιστήμια, οι πρυτανικές αρχές αναζητούν νέους τρόπους και νέες πηγές χρηματοδότησης από το εξωτερικό.
Η τραγικότητα της κατάστασης αποδεικνύεται στο γεγονός ότι συνολικά την τελευταία πενταετία η συνολική μείωση των προϋπολογισμών των πανεπιστημίων αγγίζει το 80%, με αποτέλεσμα την αύξηση της πιθανότητας για οδήγηση στο κλείσιμο πολλών σχολών ανά την Ελλάδα, στη συγχώνευση τους αλλά και στη μείωση διδακτικού προσωπικού καθώς και άλλων λειτουργικών αναγκών.
Μέσα σε όλες αυτές τις περικοπές συνεπάγεται και η μείωση του προσωπικού που επιμελείται την καθαριότητα των σχολών. Ως αποτέλεσμα, λοιπόν, έχουμε γεμάτους κάδους απορριμμάτων που δεν αδειάζουν ποτέ, ατημέλητες αίθουσες γεμάτες σκόνη και σκουπίδια και τουαλέτες μόνο ως εστίες μικροβίων.
Τι κάνουν όμως οι ίδιοι οι φοιτητές για αυτήν την κατάσταση; Προσπαθούν να την αλλάξουν και να την βελτιώσουν με τη δική τους συμβολή ή γίνονται συνυπεύθυνοι για την υπονόμευσή της;
Το να είσαι ενεργός φοιτητής συνεπάγεται το γεγονός ότι περνάς αρκετό χρόνο στον πανεπιστημιακό σου χώρο, ίσως περισσότερο από ότι περνάς στο σπίτι σου. Μαθήματα επιλογής, υποχρεωτικά, εργαστήρια κτλ. που σε κάνουν να περνάς μεγάλο χρονικό διάστημα καθημερινά στη σχολή σου (μη γελάς εσύ που δεν πατάς ποτέ!). Έτσι, λοιπόν, θα έχεις βιώσει την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στις αίθουσες, στους διαδρόμους και στους λοιπούς χώρους ενώ σίγουρα όταν επισκέπτεσαι το μπάνιο το θέαμα απογειώνεται.
Και οι παρατάξεις βεβαίως βεβαίως φροντίζουν ώστε αυτή η κατάσταση να γίνεται καθημερινά πιο δυσμενής. Εκατοντάδες αφίσες «κοσμούν» τους πανεπιστημιακούς χώρους και εν τέλει καταλήγουν στο πάτωμα από εκείνους, τους ακόμα πιο «κύριους», που τις έσκισαν επειδή εναντιώνονται στα λεγόμενα τους. Τι καλύτερο από αυτό;
Είναι και εκείνα τα αμέτρητα διαφημιστικά φυλλάδια τα οποία βρέθηκαν διάσπαρτα παντού, ποιoς όμως έχει την ευθύνη για την κατάληξη τους;
Η λίστα δεν έχει τέλος. Καφέδες, τσιγάρα, εφημερίδες και κάθε λογής αντικείμενο το οποίο θα έπρεπε να έχει διαφορετικό προορισμό από το να βρίσκεται στους διάσπαρτους χώρους του πανεπιστημίου.
Η κατάσταση της υγιεινής στα πανεπιστήμια είναι προφανώς ήδη περιορισμένη εξαιτίας όπως προαναφέρθηκε της μειωμένης χρηματοδότησης του κράτους. Αν δεν συμβάλλουν όμως οι ίδιοι οι φοιτητές ώστε να κρατηθεί σε ένα επίπεδο ή ακόμα και να καλυτερεύσει τότε ποιοι θα το κάνουν;
Το πανεπιστήμιο δεν είναι απλά ένας δημόσιος χώρος. Είναι το δεύτερο σπίτι σου, είναι το μέρος που περνάς αρκετές ώρες και χρόνια από τη ζωή σου. Είναι αυτό που σου προσφέρει πολλά και το ξέρεις. Εσύ τι θα κάνεις για να του δώσεις πίσω έστω και κάτι μικρό ως αντάλλαγμα για όλα όσα σου έχει προσφέρει; Θα το αγαπήσεις λίγο παραπάνω; Θα τo φροντίσεις όπως του αξίζει; Θα το σεβαστείς; Θα το στηρίξεις σε αυτή τη δύσκολη περίοδο;
Σκέψου, λοιπόν, πρώτα την επόμενη φορά πριν πετάξεις κάτω το ρόφημα σου, το τσιγάρο σου ή το διαφημιστικό φυλλάδιο που σου μοίρασαν πριν τρία δευτερόλεπτα.
Το πανεπιστήμιο σου είναι ακόμα εκεί για εσένα. Εσύ είσαι για αυτό;
Σεβάσου. Αγάπησε. Φρόντισε.