Ευαγγελία ΔημηνάκηΟ Φιντέλ Κάστρο ‘έφυγε’ στις 22:29 το βράδυ της Παρασκευής πλήρης ημερών σε ηλικία 90 ετών.
Κατέχοντας πολλά ‘ρεκόρ’ στην πολιτική του καριέρα όπως αυτό των περισσότερων απόπειρων δολοφονίας (638 στον αριθμό), εκείνο της μεγαλύτερης ομιλίας στον ΟΗΕ (4 ώρες και 29 λεπτά) αλλά και αυτό της τρίτης μεγαλύτερης χρονικά πολιτικής θητείας ο Φιντέλ Κάστρο ‘πέρασε’ στην ιστορία πλήρης ημερών.
Περισσότερα σχετικά με τις απόπειρες δολοφονίας εις βάρος του Φιντέλ Κάστρο μπορεί κάποιος να μάθει από το ντοκιμαντέρ του ‘638 ways to kill Castro΄ βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Fabian Escalante πρώην στελέχους των μυστικών υπηρεσιών της Κούβας.
Οι αντιδράσεις γύρω από τον θάνατό του ‘μαχητή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού’ αντικρουόμενες. Από την μία πλευρά κηρύσσεται εθνικό πένθος 9 ημερών στην Κούβα και παύση εργασιών πάνω σε οποιαδήποτε δημόσια θέματα. Επιπροσθέτως αποφασίστηκε να γίνει 4ήμερη περιφορά της τέφρας του ανά την χώρα.
Ως επί το πλείστον οι κάτοικοι της Κούβας θρηνούν τον χαμό του πολιτικού τους ηγέτη. Ο διεθνής πολιτικός κόσμος δείχνει να είναι συγκλονισμένος από την είδηση του θανάτου του όχι τόσο από το απρόσμενο της είδησης, μιας και η κατάσταση της υγείας του την τελευταία δεκαετία ήταν ιδιαίτερα εύθραυστη αλλά εξαιτίας του γεγονότος ότι ένα ιδιαίτερο σημαντικό κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία της Κούβας έκλεισε.
Και τώρα τι; Άραγε ο αδερφός του Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος έχει αναλάβει και την πλήρη εξουσία από το 2008 θα πατήσει πάνω στα χνάρια του προκατόχου του ή η Κούβα γυρίζει για πάντα σελίδα; Δύσκολο να προβλέψει κανείς τι θα γίνει στην συνέχεια.
Στον αντίποδα είδαμε αντιδράσεις χαράς στο άκουσμα του θανάτου του ‘Comandante’ όπως αυτές των κατοίκων της ‘Μικρής Αβάνας’ στην Καλιφόρνια. Ακόμα ο νέος Πλανητάρχης Donald Trump έσπευσε να τοποθετηθεί υποστηρίζοντας ότι: ‘ O θάνατος του Fidel Castro σηματοδοτεί ένα βήμα μακριά από τον τρόμο που διήρκεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα, προς ένα μέλλον στο οποίο, ο θαυμάσιος λαός της Κούβας, θα ζήσει τελικά στην ελευθερία, που πλουσιοπάροχα του αξίζει.” Ο ίδιος, τόνισε ότι: “H διακυβέρνησή μας θα κάνει ότι είναι δυνατό, προκειμένου να διασφαλίσει ότι ο λαός της Κούβας, θ’ αρχίσει τελικά το ταξίδι του, στην ευημερία και την ελευθερία.” ενώ εκφράζει την ελπίδα ότι: “θα δει σύντομα,” μία ελεύθερη Κούβα.
Όπως γίνεται αντιληπτό σε αυτό το σημείο οι αντιδράσεις σχετικά με τον θάνατο του ‘Comandante’ ποικίλουν. Υποστηρίζεται το γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία πολίτες συμπάσχουν με την οικογένεια του εκλιπόντος καθώς έχουν βιώσει τις ‘θετικές’ εν μέρει αλλαγές που επέφερε η κατάλυση του καθεστώτος Μπατίστα άρα και η επανάσταση στην οποία ηγήθηκε ο Φιντέλ Κάστρο. Ενώ στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι νεότεροι σε ηλικία οι οποίοι θεωρούν ότι ο ΦιντέλΚάστρο δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένας δικτάτορα ο οποίος οδήγησε την Κούβα στο καταστροφικό για την οικονομία εμπάργκο από τις Η.Π.Α. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι το εμπορικό εμπάργκο έχει εφαρμοστεί από το 1960, είναι ακόμα σε ισχύ και είναι το πιο μακροχρόνιο στην παγκόσμια ιστορία.!
Ποιος ήταν όμως ο Fidel Castro πριν γίνει ο τρίτος μακροβιότερος ηγέτης μετά την Ελίζαμπεθ Β και τον Ταϊλανδό βασιλιά Ράμα ΙΧ. ;
Ο Κουβανός ‘Comandante’ γεννήθηκε στην Κούβα το 1926 όπου και παραμένει όλη του την ζωή, με μια μικρή παύση το 1956 όταν καταφεύγει στο Μεξικό ύστερα από την 15ετή ποινή κάθειρξης η οποία του επιβάλλεται λόγω της επίθεσης που είχε ηγηθεί εναντίον στρατώνων στο Santiago της Κούβας. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στην Κούβα όπου και ξεκινάει τον τριετή ένοπλο αγώνα εναντίον του δικτάτορα Fulgencio Batista Zaldívar. Το 1959 ο Fulgencio Batista Zaldívar τρέπεται σε φυγή και έτσι ο Castro αναλαμβάνει την εξουσία. Ουσιαστικά ηγείται της πολιτικής ζωής της χώρας από το 1959 μέχρι το 2008 όπου και παραιτείται δια παντός λόγω προβλημάτων υγείας. Την σκυτάλη και επίσημα παίρνει ο αδερφός του Raul o oποίος εκλέγεται από το Κοινοβούλιο ως νέος πρόεδρος της χώρας.
Το τι κατάφερε και τι όχι μέσα στον μισό αιώνα εξουσίας ο Fidel Castro είναι ένα μεγάλο κεφαλαίο. Πάντως σίγουρα όσον αφορά την παιδεία, την υγεία και το σωφρονιστικό σύστημα τα επιτεύγματα του είναι κάτι περισσότερο από αξιοζήλευτα. Όσον αφορά την υγεία η Κούβα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που εξάλειψε την μετάδοση του ιού HIV του AIDS και της σύφιλης από τη μητέρα στο παιδί.
Επιπλέον, το 2012 το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στο νησί ήταν 4,6 ανά 1.000 γεννήσεις, το χαμηλότερο στη Λατινική Αμερική.
Επίσης, στην Κούβα ο λαός έχει ελεύθερη και καθολική πρόσβαση στη δημόσια υγεία και στα διάφορα προγράμματα εμβολιασμού. Ακόμα η Κούβα έχει φθάσει επίσης και τον Αναπτυξιακό Στόχο της Χιλιετίας για την εξάλειψη της ακραίας φτώχειας και της πείνας, έχει προωθήσει την ισότητα των φύλων και τη χειραφέτηση των γυναικών και έχει επιτύχει την επίτευξη της καθολικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει επίσης επικυρώσει τη Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Διακρίσεων κατά των Γυναικών. Σε ότι αφορά την παιδεία διαθέτει το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στην Καραϊβική καθώς και το 14ο καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο μπαίνοντας στην ίδια λίστα με χώρες όπως η Σουηδία, η Αγγλία κ.α. Ο ‘ Comandante’ Fidel Castro στην μακροχρόνια πολιτική του πορεία κατάφερε να αναμορφώσει και το σωφρονιστικό σύστημα το οποίο βασίζεται κυρίως στην επανένταξη των κρατουμένων.
Βέβαια το νόμισμα έχει πάντα δυο όψεις οπότε πέραν των τεράστιων αλμάτων που έχει κάνει η Κούβα σε θέματα υγείας και παιδείας δεν μπορούν να μην αναφερθούν πολιτικές όπως αυτή της θανατικής ποινής ή εκείνης της φυλάκισης των κρατουμένων γνώμης οι οποίες μόνο αναχρονιστικές μπορούν να θεωρηθούν. Η Κούβα συνεχίζει να έχει σε ισχύ την θανατική ποινή αν και δεν έχει προβεί σε εκτέλεση από το 2003. Επιπλέον, ακόμα και σήμερα δυστυχώς οι φυλακίσεις αντιφρονούντων στην Κούβα είναι ένα σύνηθες φαινόμενο. Τα δυο αυτά γεγονότα καθώς και πολλά άλλα τα οποία δεν έχουμε το χρόνο να αναφέρουμε σίγουρα είναι μερικά από τα μελανά σημεία στην πολιτική καριέρα του Fidele Castro.
Mέχρι τέλους ο Fidele Castro παρέμεινε πιστός στις αρχικές του ιδέες. Εν έτει 1980 είχε δηλώσει: “Η Κούβα δεν είναι αντίθετη με το να λύσει τις ιστορικές διαφορές της με τις ΗΠΑ, αλλά κανείς δεν θα πρέπει να περιμένει ότι η Κούβα θα αλλάξει τη θέση ή τις αρχές της. Η Κούβα είναι και θα συνεχίζει να είναι σοσιαλιστική.’ Δήλωση την οποία υποστήριξε και στις αρχές του 2016 με αφορμή την επίσκεψη Obama όταν αρνήθηκε τα ‘δώρα’ τα οποία πρόσεφερε η Αυτοκρατορία (Αμερική) στην χώρα του.
Ένα μεγάλο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία της Κούβας αλλά και σίγουρα ένα μεγαλύτερο κεφάλαιο στην ιστορία του κουμμμουνισμού ‘έκλεισε’ εν έτει 2016. Η τελική ετυμηγορία θα δοθεί από την ίδια την ιστορία. Όπως ανέφερε ο Barack Obama στο συλληπήτηριο μήνυμα του προς την οικογένεια του Fidele Castro «Η ιστορία θα καταγράψει και θα κρίνει την επιρροή αυτής της μοναδικής φυσιογνωμίας».
Οι σπουδαιοτεροι πολιτικοι της νεοτερης και συγχρονης ιστοριας