Κωνσταντίνα ΚαντζιούΣκέφτεσαι να δεις το κορίτσι του τρένου; Πάρε μια γεύση για το τι σε περιμένει (spoiler free)
Κυκλοφόρησε: 6 Οκτωβρίου 2016
Βαθμολογία Imdb: 6.7/10 (Αξιολογήθηκε από 16.628 χρήστες)
Πρωταγωνιστούν: Emily Blunt, Haley Bennett, Rebecca Ferguson, Justin Theroux, Luke Evans, Edgar Ramirez
Προτού πάω να δω το “Κορίτσι του τρένου” είχα διαβάσει και ακούσει πολλές αντικρουόμενες κριτικές. Από το ότι ήταν ένα από τα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ μέχρι το ότι αποδείχθηκε κάτω του μετρίου σχετικά με τις εκάστοτε προσδοκίες. Ας μιλήσουμε όμως λίγο για την υπόθεση αναλυτικότερα.
Από τη μονοπρόσωπη αναφορά στον τίτλο δεν περιμένει κανείς πως το έργο θα κινηθεί σε τρεις άξονες, που κάθε άξονας αποτελεί τη ζωή μιας διαφορετικής γυναίκας. Η επιλογή της λέξης κορίτσι αντί για γυναίκα, εφόσον η ιστορία αφορά ενήλικα άτομα, αποτελεί έναν ενδιαφέρον συμβολισμό τον οποίο θα επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε παρακάτω.
Η ταινία μας λοιπόν εκτυλίσσεται γύρω από τις ζωές της Ρέιτσελ (Emily Blunt), της Μέγκαν (Haley Bennett) και της Άννα (Rebecca Ferguson). Ο σκηνοθέτης με γρήγορες μεταβάσεις στο παρόν, στο παρελθόν και στο εγγύς μέλλον κάθε γυναίκας προσπαθεί να αφηγηθεί μια ιστορία που εξελίσσεται σε πολλά διαφορετικά χρονικά επίπεδα, με κίνητρα και προθέσεις που εδράζονται σε αυτά τα διαφορετικά χρονικά επίπεδα, αποκαλύπτοντας κάθε φορά όλο και περισσότερα για το κύριο ζητούμενο της υπόθεσης.
Η ταινία ξεκινά με τη Ρέιτσελ, που φαινομενικά είναι η πρωταγωνίστρια, να πηγαίνει με το τρένο στη Νέα Υόρκη. Ο θεατής πιθανολογεί πως μεταβαίνει στη δουλειά της.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής της περνά από την παλιά της γειτονιά, την οδό Μπέκετ, όπου και βλέπει στο μπαλκόνι της μια πανέμορφη γυναίκα. Ενδόμυχα μας αφηγείται το πως έχει ειδωλοποιήσει τη γυναίκα αυτή, για την εμφάνισή της, για τη σχέση με τον σύντροφο της, για όλα όσα εκείνη δεν είχε ποτέ.
Πίνει το ποτό από το παγούρι της, την κοιτά εξιδανικευμένα και συνεχίζει τη διαδρομή της προς τη μεγαλούπολη. Εκεί τη βλέπουμε μόνη συνήθως, σε καφετέριες ή μπαρ, να πίνει, να σκιτσάρει ή να αφηγείται σε ξένους ολότελα σε εκείνη το πόσο της στοίχισε που χώρισε με τον άντρα της, πως είδε να κλέβουν μέσα από τα χέρια της το μέλλον της, όταν ο γιατρός της ανακοίνωσε πως η εξωσωματική τους ήταν ανεπιτυχής.
Η πανέμορφη αυτή γυναίκα, είναι η Μέγκαν, η οποία απομυθοποιεί τη σχέση της με το σύζυγο της, την ίδια ακριβώς σχέση που μοιάζει άπιαστο όνειρο για την Ρέιτσελ.
Στη ζωή της από τότε που θυμόταν τον εαυτό της υπήρξε ασυμβίβαστη, λάγνα, εναλλακτική και δημιουργική και τώρα της φαντάζει απίστευτο το πως έχει εγκλωβιστεί σε έναν πιεστικό φαύλο κύκλο ερωταπαντήσεων με τον άντρα της, που αφορούν μονάχα την πιθανή της εγκυμοσύνη.
Η άρνηση της να (ξανα)μείνει έγκυος οφείλεται σε ένα πολύ σκοτεινό μυστικό του παρελθόντος της. Αυτό τη στοιχειώνει και την κάνει να ξεπλένει στο ντουζ κάθε βράδυ τη μυρωδιά του μωρού της γειτόνισσας, που κρατά καθημερινά.
Την επόμενη μέρα είναι που θα της ανακοινώσει την παραίτηση της. Αυτή η δουλειά είναι πολύ ανιαρή για εκείνη. Όλα αυτά εξηγεί στον ψυχολόγο της στις συνεδρίες τους και για τη διασκέδαση της μονάχα δε διστάζει να του ριχτεί.
Η γειτόνισσα, η Άννα, είναι η γυναίκα του πρώην άντρα της Ρέιτσελ. Διαμένει στο παλιό της σπίτι, μεγαλώνει το παιδί της στον χώρο που διακόσμησε η Ρέιτσελ και η σκέψη και μόνο κάνει την πρωταγωνίστρια να εξοργίζεται. Βλέπουμε πως ίσως μια δεύτερη εμμονή τρυπώνει στο μυαλό της πρωταγωνίστριας και εκεί είναι που συνειδητοποιούμε πως η ψυχική της υγεία απειλείται.
Η Άννα αντιμετωπίζει τη Ρέιτσελ ως έναν κίνδυνο για το σπιτικό της και τη συζυγική της γαλήνη, καθώς ο άντρας της την πληροφορεί πως δέχεται καθημερινά τηλεφωνήματα από έναν “μπλοκαρισμένο” αριθμό και πιθανολογεί πως είναι η πρώην του.
Ο κίνδυνος επιβεβαιώνεται, όταν η Ρέιτσελ εισβάλλει στο σπίτι, ενώ η Άννα κοιμάται και παίρνοντας το μωρό στην αγκαλιά της, περπατά σταθερά μακριά από το οίκημα.
Παρόλα αυτά, η Άννα παίρνει υπερβολικά εύκολα το μωρό της πίσω μόλις φωνάζει στη Ρέιτσελ να αφήσει τη μικρή Ίβι. Η μητρότητα εξουθενώνει την Άννα, η οποία δε μπορεί να ανταποκριθεί στα συζυγικά της καθήκοντα και ανησυχεί για την πίστη του άντρα της σε εκείνη.
Η προφανής σύνδεση αυτών των γυναικών δεν είναι άλλη πέρα από την κοινωνική. Η πρώτη(Ρέιτσελ) είναι η πρώτη γυναίκα του άντρα της τρίτης(Άννα) και η δεύτερη(Μέγκαν) είναι το πρότυπο της πρώτης και η νταντά της τρίτης.
Η Ρέιτσελ είναι μια γυναίκα που βιολογικά δε μπορεί να συλλάβει παιδί, η Μέγκαν είναι μια γυναίκα που αρνείται να θυσιάσει μια ακόμα φορά τον εαυτό της για να μείνει έγκυος και η Άννα ήδη βιώνει την πολύ απαιτητική μητρότητα.
Και γυρνάμε πίσω στην επιλογή του τίτλου να εμπεριέχει τη λέξη κορίτσι και όχι γυναίκα. Ίσως αυτό είναι μια υπόνοια για το απίστευτα μπλοκαρισμένο παρόν της Ρέιτσελ, η οποία ξεπέφτει μόλις νιώσει ανήμπορη να τεκνοποιήσει.
Τι θα συμβεί όταν ξαφνικά η Μεγκάν θα εξαφανιστεί; Πως θα αντιδράσουν οι άλλες δύο γυναίκες μαθαίνοντας αργότερα ότι δολοφονήθηκε όντας έγκυος;
Τι δένει πραγματικά αυτές τις τρεις γυναίκες;
Το κορίτσι του τρένου κρατά τον θεατή μέχρι το τελευταίο λεπτό, πείθει και διεγείρει υποψίες. Για το μόνο που ίσως δεν πείθει είναι για το κατά πόσο ή όχι θα μπορούσε να ενταχθεί όντως στην κατηγορία του ψυχολογικού θρίλερ.
Inferno: Ήρθε στη μεγάλη οθόνη και γι’ αυτό αξίζει να το δεις!