Γωγώ ΝταλλήΤο επιτυχημένο τρίπτυχο Νταν Μπράουν – Ρον Χάουαρντ – Τομ Χάνκς επιστρέφει μετά τους Πεφωτισμένους και τον Κώδικα Ντα Βίντσι σε ένα ακόμη περιπετειώδες κεφάλαιο στη ζωή του Καθηγητή Ρόμπερτ Λάνγκτον γεμάτο μυστήριο και ανατροπές.
Ο καθηγητής Λάνγκτον ξυπνά τραυματισμένος σε ένα νοσοκομείο της Φλωρεντίας. Δεν θυμάται απολύτως τίποτα. Με απόν το δυνατό του χαρτί –τη μνήμη του- καλείται να αντιμετωπίσει μια τρομερή απειλή τόσο για τον ίδιο όσο και για την ανθρωπότητα.
Με σύμμαχο του τη γιατρό Σιένα Μπρούκς και οδηγό τη Θεία Κωμωδία του Δάντη αρχίζει ένα ανελέητο κυνηγητό στους δρόμους της Φλωρεντίας, της Βενετίας και της Κωνσταντινούπολης προκειμένου να βρει την άκρη του νήματος. Στόχος του να λύσει το γρίφο του εκκεντρικού γενετιστή Μπέρναρντ Ζόμπριστ.
Ο Τομ Χανκς και η Φελίσιτι Τζόουνς πρωταγωνιστούν στην κινηματογραφική μεταφορά του Inferno
«Ο υπερπληθυσμός είναι η ασθένεια. Η Κόλαση είναι η θεραπεία.»
Ο Μπράουν παντρεύει ξανά την ιστορία με την τέχνη, πλάθει ένα καταιγιστικό παζλ συμβολισμών μόνο που αυτή τη φορά για να ολοκληρωθεί χρειάζονται δύο ακόμη στοιχεία, η επιστήμη και ο «λόγος».
Αφήνει κατά μέρος τις θρησκευτικές αναζητήσεις του Illuminati και βουτά στα άδυτα των επιστημονικών κοινοτήτων, έχοντας ως κινητήριο μοχλό ένα από τα κορυφαία αναγεννησιακά έργα, τη Θεία Κωμωδία.
Η κινηματογραφική μεταφορά του Inferno είναι αισθητά παραλλαγμένη από το best-seller του Νταν Μπράουν.
Η ταινία ξεκινά δυναμικά κινητοποιώντας το θεατή ωστόσο στην πορεία οι ρυθμοί είναι τόσο καταιγιστικοί που η ουσία του μυστηρίου χάνεται πίσω από πυροβολισμούς, αέναο τρέξιμο και μακρόσυρτες καταδιώξεις.
Ο βραβευμένος με όσκαρ Ρον Χάουαρντ απέδωσε άρτια και παρασταστικά τα οράματα του Λάνγκτον στην Κόλαση, δίνοντας μια τρομακτική και αγωνιώδη διάσταση ,επιβεβαιώνοντας με ακρίβεια τον τίτλο της ταινίας.
Ο Τομ Χάνκς σε ένα ρόλο που έχει κάνει δικό του πλέον, επιτελεί με ακρίβεια και σοβαρότητα το καθήκον του για μια ακόμη φορά ως πολυμήχανος καθηγητής ενώ η Φελίσιτι Τζόουνς είναι φυσιογνωμικά και υποκριτικά ταιριαστή στο ρόλο της μυστηριώδους γιατρού Σιένας Μπρουκς.
Αντίθετα ο ταλαντούχος Ομάρ Σι μοιάζει να είναι έξω τόσο από τα νερά του όσο και από την ταινία στο ρόλο του πράκτορα.
Όσο πλησιάζει η λύση του μυστηρίου, το Inferno ξεφεύγει από την οπτική απεικόνιση ενός μυθιστορήματος και αποκτά αυτοτελή κινηματογραφική υπόσταση.
Ο Χάουαρντ έβαλε το χεράκι του και παρουσίασε ένα διαφορετικό φινάλε, με τις ευλογίες του Μπράουν φυσικά, αποζημιώνοντας τους ενδεχομένως απογοητευμένους αναγνώστες του βιβλίου.
Οι τελευταίες σκηνές στην Κιστέρνα της Κωνσταντινούπολης, ενορχηστρωμένες με τις απόκοσμες μελωδίες του Χανς Ζίμερ,γεμάτες ένταση και αγωνία έγραψαν με τον καλύτερο τρόπο το τελευταίο κεφάλαιο του Inferno στη μεγάλη οθόνη.
Αν και οι ταινίες σπάνια είναι καλύτερες από τα βιβλία, το Inferno είναι μια ικανοποιητική κινηματογραφική μεταφορά που κρατά το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Αν δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο θα την απολαύσετε περισσότερο!