μαρια β. (μαίρη)Θέλεις να πας διακοπές στο Λονδίνο; Ένα πανόραμα της αγγλικής πρωτεύουσας μέσα από στιγμές και εικόνες!
Εν μέσω συνεχών εξελίξεων και πολιτικών ανακατατάξεων στον ευρωπαϊκό χώρο, η Αγγλία έχει βρεθεί στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος τους τελευταίους μήνες, ιδιαίτερα μετά την απόφαση του πληθυσμού της να στηρίξει το περίφημο Brexit.
Οι προβλέψεις πολλές, η καταστροφολαγνεία έκδηλη και το αύριο ακόμα θολό. Θέλοντας να αποφύγω να προσθέσω άλλη μια ανάλυση περί του τι μέλλει γενέσθαι στο πρώην ευρωπαϊκό κρατίδιο, θα προσπαθήσω να ψηλαφίσω τις ιδιαιτερότητες του πολιτισμού αυτού, μέσα από την εμπειρία του απλού επισκέπτη.
Προτού καν προφτάσει να ακουμπήσει στο έδαφος το αεροπλάνο, μπορείς να αισθανθείς την προσγείωση σε ένα άκρως διαφορετικό περιβάλλον, σε σχέση με το οικείο ελληνικό.
Η ομίχλη, τα σύννεφα και οι πρώτες ψιχάλες σε υποδέχονται με το πρώτο «welcome». Η θερμοκρασία κατεβαίνει, σε αντίθεση με την υγρασία που αυξάνει ολοένα.
Με την έξοδο από το αεροδρόμιο, έρχεσαι για πρώτη φορά σε επαφή με το μουντό και μελαγχολικό σκηνικό που σταδιακά ξεπροβάλλει, καθώς το λεωφορείο σε μεταφέρει προς την πρωτεύουσα.
Ατελείωτα λιβάδια, μακριές πεδιάδες, λίμνες, ποτάμια, σπίτια με κήπο, στάβλοι με ζώα, οι πρώτες εικόνες που αντικρίζεις. Τα κτίρια παλιά, παραδοσιακά, ανακαλούν την αισθητική περασμένων αιώνων.
Ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του, ξεγυμνώνοντας τα οικοδομήματα από κάθε τι περιττό, αναδεικνύοντας με μια λιτότητα, σχεδόν δωρική, την απόχρωση τους. Η διαδρομή συνεχίζεται στο κέντρο της πόλης, εκεί όπου ο ποταμός Τάμεσης κάνει την εμφάνιση του.
Αναρίθμητες διαδοχικές γέφυρες φιλοξενούν ανθρώπους, που θαυμάζουν το τοπίο και πασχίζουν να το αιχμαλωτίσουν σε μερικά φωτογραφικά «κλικ».
-«Could you take us a photo, please? »
-« Oh, sure… Smile! »
Άνθρωποι από κάθε πλευρά του πλανήτη συναντώνται και προσπαθούν να συνεννοηθούν στην διεθνώς αναγνωρισμένη γλώσσα. Ρωτούν για την καταγωγή σου ενώ παράλληλα ευχαριστιούνται με το να μαντεύουν -συνήθως εσφαλμένα- την πατρίδα σου.
Οι περισσότεροι κάτοικοι του Λονδίνου είναι ανοιχτοί, αφοπλιστικά ευγενικοί και εξυπηρετικοί, αν ζητήσεις την βοήθειά τους. Το ίδιο το κράτος είναι εξαιρετικά οργανωμένο και τα πάντα φαίνονται να λειτουργούν με τάξη και ομαλότητα.
Σε όλες, σχεδόν, τις λεωφόρους υπάρχουν κατευθυντήριοι χάρτες ενώ οι συγκοινωνίες, αν και αρχικά μοιάζουν χαοτικές (το μετρό του Λονδίνου θεωρείται το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και το παλαιότερο σε όλο τον κόσμο!), μαθαίνοντας τες αποδεικνύονται πολύ βολικές. Βέβαια, την πιο χρήσιμη συμβουλή μας την είχε δώσει μια υπάλληλος του hostel, κατά την δεύτερη ημέρα από τις διακοπές μας στο Λονδίνο.
-« You should go on foot everywhere! »
Αυτό το «on foot» μας τρόμαξε στην αρχή. Το Λονδίνο φάνταζε πελώριο στα μάτια μας και τα πόδια μας αδύναμα να αντέξουν τόσο ποδαρόδρομο. Η κοπέλα, όμως, δεν έδειχνε να συμμερίζεται τις αντιρρήσεις μας και επέμενε να δοκιμάσουμε την πεζή περιπλάνηση.
Εν τέλει αποδείχτηκε σωστότατη, μιας και με αυτό τον τρόπο εξοικονομούσαμε μεγάλο μέρος από τον χρόνο που θα περνούσαμε στους πολυσύχναστους και γεμάτους «traffic» δρόμους του Λονδίνου, ενώ ταυτόχρονα είχαμε την δυνατότητα να συναντήσουμε πολλές περιοχές και μνημεία που δεν θα μπορούσαμε να τα βλέπαμε, πίσω από το περιορισμένο τζάμι ενός λεωφορείου. So… κάναμε πολύ δρόμο!
Αυτό το μέρος, όμως, έχει κάτι το μαγικό… Δεν σε κουράζει ποτέ!
Αυτή η τόσο παράξενη ομορφιά των κτιρίων, τα εξωτικά τεράστια πάρκα με την φυσική βλάστηση, που σαν να έχει ξεπηδήσει από κάποιο παραμύθι, με τις θορυβώδεις πάπιες, τα χαριτωμένα σκιουράκια και τους περήφανους κύκνους, καθώς και το άπλετο πράσινο παντού, δημιουργούν μια αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης, που σπάνια μπορεί κανείς να εντοπίσει σε μια μεγαλούπολη.
Hyde Park
Τα μεγαλοπρεπή μουσεία, οι επιβλητικές λεωφόροι και τα δεκάδες εμπορικά καταστήματα συνυπάρχουν αρμονικά με τα δέντρα και τα φυτά στους κήπους και τα πάρκα, γεφυρώνοντας πολιτισμό και φύση σε μια εντυπωσιακή ολότητα.
Οι εκκλησίες -περισσότερο εμπορευματοποιημένοι οργανισμοί, οφείλω να ομολογήσω- σου προκαλούν μια αίσθηση δέους και πληρότητας, αν τύχει να τις επισκεφτείς κατά την λειτουργία του εσπερινού, του «evening song». Ο χορωδιακός τρόπος τέλεσης του μυστηρίου οδηγεί σε μια τέλεια ανύψωση του πνεύματος και των αισθήσεων των παρευρισκομένων.
Ωστόσο, με την ολοκλήρωση του 35λεπτου, οι πιστοί πρέπει να απομακρυνθούν αμέσως από τον χώρο της εκκλησίας, μιας και αν επιθυμούν να ξεναγηθούν περαιτέρω, οφείλουν να καταβάλλουν και το ανάλογο αντίτιμο σε pounds. Η ουράνια επαφή έχει και αυτή το κόστος της!
Millennium Bridge to St. Paul’s Cathedral
Άλλο ένα ξεχωριστό στοιχείο της πόλης αυτής είναι ότι δεν είναι διόλου ανιαρή. Κάθε πλατεία της, κάθε κεντρικό σημείο, κάθε στενό της είναι γεμάτο από κόσμο. Είναι σαν μία μικρή γιορτή σε κάθε σου βήμα.
Άλλος με όπλο την φωνή του, άλλος με σημαία τα αστεία του, άλλος έχοντας το, εντελώς, προσωπικό show του, όλοι επιδιώκουν να προβάλλουν την τέχνη τους –όποια κι αν είναι αυτή- ανοιχτά στο ευρύ κοινό, δίχως ίχνος ντροπής ή κάποια αίσθηση λύπησης.
Χρησιμοποιούν την ανάγκη έκφρασης τους δημιουργικά και καταφέρνουν να μεταδώσουν στον κόσμο την καλή τους διάθεση και την αγάπη τους για αυτό που κάνουν. Για πολλούς είναι τρόπος ζωής ενώ για άλλους ένα προσωρινό χαρτζιλίκι.
Πάντως, μπορείς να διακρίνεις εξαιρετικά ταλαντούχα πρόσωπα, που πραγματικά αναρωτιέσαι γιατί δεν έχουν καταξιωμένη καριέρα στο χώρο. Εξ επιλογής ή αποτελούν θύματα ενός κλειστού συστήματος που προωθούνται πάντοτε συγκεκριμένοι; Who knows… Αυτή, εξάλλου, είναι μια άλλη συζήτηση.
Buckingham Palace
Ένα σοκ, που σίγουρα παθαίνει όποιος επισκέπτεται παρθενικά το Λονδίνο, είναι η διαφορετική πλευρά οδήγησης, σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Τις πρώτες φορές που επιχειρεί κανείς να διασχίσει το δρόμο, γλυτώνει στο «παρά πέντε» από τα αυτοκίνητα, τα οποία έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση, σε σχέση με εκείνη που ο ίδιος έχει συνηθίσει αυτόματα να κοιτάει.
Εκτός αυτού, μπορεί κάποτε να προβληματιστεί κοιτάζοντας αφηρημένα την αριστερή πλευρά, την θέση τιμονιού όπως προγραμματισμένα το μυαλό αντιμετωπίζει, και αντικρίζοντας τον καθήμενο να κοιμάται ή να κοιτάζει απλανώς απέξω. «Φαντάσματα;», μονολογεί τρομοκρατημένα, «που είναι ο οδηγός;». Έπειτα, το μυαλό κάνει την σύνδεση και τα πράγματα βρίσκουν την ροή τους.
Δεύτερο σοκ, που σίγουρα κάποιος θα γνωρίσει κατά τις διακοπές του στο Λονδίνο είναι το νόμισμα. Δεν υπάρχει, πλέον, το γνωστό μας ευρώ, την θέση του έχει δώσει στη λίρα. To «exchange» φυσιολογικά θα πρέπει να έχει γίνει πριν φτάσει κάποιος στην χώρα, για να μην ψάχνει τελευταία στιγμή να βρει μαγαζί μετατροπής νομισμάτων.
Πολλά απ’ αυτά, άλλωστε, σου κάνουν τέτοια κράτηση για τις «πολύτιμες» πεντάλεπτες υπηρεσίες που σου προσφέρουν, η οποία αγγίζει μέχρι και το 10%. Άντε μετά να καταλάβεις την ισοδυναμία μεταξύ των διαφορετικών νομισμάτων.Μην περιμένεις πως τώρα θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τις λεπτομέρειες αυτής της διαδικασίας, επειδή
ούτε κι εγώ τις εμπέδωσα άψογα.
Έτσι, αν πρόκειται να επισκεφτείς το Λονδίνο, φρόντισε να έχεις κάνει ήδη από την πατρίδα σου την μετατροπή (όπως εγώ) για να μην την «πατήσεις» εκεί (όπως πάλι εγώ, την δεύτερη φορά που πήγα να αλλάξω!). Ειδάλλως, να εύχεσαι να μην «πέσεις» σε απατεώνα υπάλληλο!
Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση ως προς τα μουσεία της πόλης είναι η εξής: εκτός του ότι αποτελούνται από έργα τέχνης, συνάμα αποτελούν και τα ίδια έργα τέχνης. Η αρχιτεκτονική, η σχεδίαση και πολυπλοκότητα στον τρόπο διαμόρφωση τους, θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο μελέτης. Τα γλυπτά, οι πίνακες, τα αγάλματα είναι φορείς ολόκληρων πολιτισμών, που καταφέρνουν να συζευχθούν στους αχανείς χώρους των μουσείων.
Το κάλλος που γεννάται από τη θέαση αυτή είναι ανεπανάληπτο και ανεκτίμητο, και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που οι περισσότεροι εκθεσιακοί χώροι είναι ελεύθερης εισόδου, γεγονός που τους καθιστά προσβάσιμους σε χιλιάδες ανθρώπους.
***
Πέραν της πρωτεύουσας, όμως, η Αγγλία έχει κι άλλους σχετικά κοντινούς προορισμούς, οι οποίοι θα ήταν η ιδανική συγκυρία για να τους επισκεφτείς, εφόσον επιλέξεις τις διακοπές σου στο Λονδίνο. Το Cambridge, για παράδειγμα, αποτελεί ένα χαλαρωτικό «break» από τον κοσμοπολιτισμό της πρωτεύουσας.
Cambridge
Η γραφικότητα του τοπίου, με τις βαρκούλες που σε ταξιδεύουν κατά μήκους του κεντρικού ποταμού, αποκαλύπτοντας ανάμεσα από τις φυλλωσιές τα πάμπολλα ιστορικά πανεπιστήμια, μπορούν να μαγέψουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.
Στην βαρκάδα περιλαμβάνεται και ξενάγηση, όπου δίδονται αρκετές πληροφορίες και διευκρινίσεις για το καθένα απ’ αυτά ξεχωριστά. Το εμπορικό κέντρο του Cambridge ενδείκνυται για αστραπιαίες αγοραστικές αποδράσεις και τα πλακόστρωτα δρομάκια του για ανανεωτικό περπάτημα στις ανεξερεύνητες γωνιές του.
Oxford
Η Οξφόρδη, θα μπορούσε να θεωρηθεί, επίσης, μια ενδιαφέρουσα ανάπαυλα από τους γρήγορους ρυθμούς του Λονδίνου. Για τους λάτρεις του γνωστού πανεπιστημίου, καθώς και για το εξαίρετο μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ο τόπος είναι άξιος επισκέψεως.
Τα κεντρικότερα αξιοθέατα που θα συναντήσει κανείς στο ανεξάντλητο Λονδίνο είναι: το Buckingham Palace (την βασίλισσα δύσκολο να την πετύχεις, βέβαια!), το London Eye (μια συνολική ματιά σε ολόκληρη την πόλη, αν έχεις την υπομονή να περιμένεις την τεράστια ουρά, που είναι διαρκώς σχηματισμένη από κάτω), το Big Ben (το μεγάλο ρολόι, που δεν χάνει ούτε λεπτό -δύο ώρες πίσω από Ελλάδα, ωστόσο, για να μην ξεχνιόμαστε!).
London Eye & Big Ben
Η Tower Bridge (η πιο μεγαλοπρεπής και απομονωμένη γέφυρα αλλά με μοναδική θέα), η Trafalgar Square (η αγαπημένη μας πλατεία- τεράστια, με πολλά σκαλοπάτια για υπέροχο καθισιό και ένα σιντριβάνι αλά Fontana di Trevi ), και φυσικά η περίφημη Oxford Street (ο πιο εμπορικός δρόμος στο Λονδίνο, για shopping μέχρι τελικής πτώσεως!
Δεν θέλω να κάνω διαφήμιση, όμως, μην περάσετε χωρίς να κάνετε μια στάση στα Primark. Θα ξοδέψετε –τουλάχιστον- ένα 2ωρο και κάμποσα pounds, αλλά… αξίζει!).
Όσο κι αν μιλάω για αυτή την πόλη, πάντα θα έχω κάτι ακόμα να προσθέσω…
Τελευταία γρήγορα tips: Επισκεφθείτε κάποια pub για να βιώσετε τον τρόπο διασκέδασης των Άγγλων, αλλά μην το κάνετε ακολουθώντας τα ελληνικά δεδομένα σε ότι αφορά την ώρα. Οι περισσότερες pubs έχουν κλείσει μέχρι τις 10.30 (κι όμως, ναι!).
traditional english breakfast
Φάτε ένα brunch για να δείτε πόσο «ελαφρύ» είναι το παραδοσιακό πρωινό τους. Πιείτε english tea και μην φοβηθείτε να προσθέσετε γαλατάκι (βασικά, μόνο έτσι πίνετε!). Δοκιμάστε shepherd’s pie και fish & chips (καλά, το τελευταίο δεν είναι και απαραίτητο!). Ψωνίστε από supermarket- και οικονομία θα κάνετε και πιο υγιεινά τρώτε (πάλι δεν θέλω να κάνω διαφήμιση, αλλά σαν τα Sainsbury’s δεν έχει).
Κι αν τελικά μένει κάτι από αυτή την χώρα είναι μια γλυκιά νοσταλγία, απόλυτα δικαιολογημένη, κατά την επιστροφή στον οικείο τόπο. Αυτή δεν είναι δυνατόν να την περιγράψω και να την «δώσω» με μερικές αράδες.
Για να την καταλάβεις, πρέπει ο ίδιος να «πετάξεις» έως το μελαγχολικό και αλησμόνητο Λονδίνο, να «πετάξεις» σ’ έναν άλλο άγνωστο κόσμο, που σίγουρα θα ήθελες να γνωρίσεις…
Καλές πτήσεις!