Αλεξάνδρα ΤσατσαβαΟ Σεπτέμβρης έρχεται… Είσαι έτοιμος γι’ αυτό;
Σεπτέμβρης… για το 20% των φοιτητών σημαίνει άλλος ένας μήνας διακοπών. Για το υπόλοιπο 80% η λέξη αυτή προκαλεί ανατριχίλα. Και φυσικά ο λόγος είναι η επικείμενη εξεταστική που βασανίζει γενιές φοιτητών.
Ύστερα από τις μπανάρες, τις καφεδάρες και τις ποτάρες που απήλαυσες το καλοκαίρι, έρχεται η στιγμή που πρέπει να στρωθείς κάτω και να διαβάσεις τα μαθήματα που χρωστάς.
Περνάς από διάφορες φάσεις συλλογισμού με τον εαυτό σου, καθώς και τους συμπάσχοντες φίλους και συμφοιτητές σου, ώστε να καταλάβεις ποιο ήταν το λάθος σου που σε οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση και πώς θα το αντιμετωπίσεις.
Ναι, ακούγεται άκρως δραματικό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα του Έλληνα φοιτητή. Από προσωπική εμπειρία, μπορώ να περιγράψω τις φάσεις που περνάω ΚΑΙ αυτόν τον Σεπτέμβρη, και εσύ διαβάζοντάς να ταυτιστείς απόλυτα και να πεις στους γονείς σου, που σου δηλώνουν καθημερινά ότι είσαι τεμπέλης και δε θα προκόψεις στη ζωή, “ΝΑ ΟΡΙΣΤΕ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ Σ’ ΑΥΤΟ”.
Φάση no1 ”Η ΑΡΝΗΣΗ”
Στο στάδιο της άρνησης, βρίσκεσαι περίπου στα τέλη Ιούλη, όπου συνειδητοποιείς πως πρέπει σιγά σιγά να φτιάξεις ένα πρόγραμμα και να αρχίσεις τον επόμενο μήνα το διάβασμα. Έλα όμως που αυτό καθίσταται αδύνατο τη στιγμή που λιάζεσαι στην ξαπλώστρα απολαμβάνοντας τον καφέ σου και τη βιταμίνη D και μπανίζεις τα λαδωμένα γκομενάκια που παίζουν ρακέτες.
Ο Σεπτέμβρης φαντάζει τόσο μα τόσο μακρινός, που αρνείσαι να αγχωθείς έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου για το σχεδόν ολόκληρο εξάμηνο που χρωστάς.
Φάση no2 ”Ο ΘΥΜΟΣ”
Το καλοκαίρι σχεδόν τελειώνει κι εσύ δεν είσαι έτοιμη γι’ αυτό (η κολλητή σου έχει το χρώμα της Rihanna και στο δικό σου δέρμα δεν υπάρχει ούτε το σημάδι από το μαγιό). Αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι χρωστάς 8 ολόκληρα μαθήματα και έρχεται ο θυμός.
Εκνευρίζεσαι με τον εαυτό σου κυρίως και αναρωτιέσαι γιατί δε διάβαζες και τι πια τόσο καλύτερο είχες να κάνεις όταν είχες εξεταστική. Κατηγορείς τους φίλους σου που σε παρέσερναν για ποτά, τη μάνα σου που σε έβαζε να καθαρίσεις το σπίτι, το γείτονα που έκανε ανακαίνιση, τον Τσίπρα που σε ανάγκασε να πας να ψηφίσεις τρεις φορές και μπλα μπλα μπλα… Αποφασίζεις να γίνεις στριπτιτζού.
Φάση no3 Η ”ΔΙΑΠΡΑΓΜΆΤΕΥΣΗ”
Κάπου εδώ ξεκινάς να διαπραγματεύεσαι με τον εαυτό σου, μπας και γίνει η κατάσταση αναστρέψιμη. Πρέπει να διαβάσεις. Οφείλεις να διαβάσεις. Σ’ αρέσει το διάβασμα. Γίνε ένα με το διάβασμα. Αποφασίζεις σε ποια μαθήματα θα πας yolo και για ποια θα καταβάλεις μια Α προσπάθεια.
Έδω είναι η περίοδος της ζωής σου που το να παρατηρείς το χνούδι που πετάει στο δωμάτιό σου είναι πιο ενδιαφέρον από τη ‘’Σύχρονη Διεθνή Πολιτική’’.
Φάση no4 ”H ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ”
Δεν προλαβαίνεις να βγάλεις την ύλη, γράφεις σε δύο μέρες, αρχίζεις να πανικοβάλεσαι και παρ’ολα αυτά προτιμάς να ρίξεις κανέναν απογευματινό 5ωρο υπνάκο.
Σ’ αυτήν τη φάση καταβροχθίζεις ότι βρεις στο ψυγείο, και σε πιάνουν τα υπαρξιακά σου τύπου ότι είσαι αποτυχημένη, δε θα τελειώσεις ποτέ τη σχολή, οι γονείς σου θα σε αποκληρώσουν, δε θα βρεις ποτέ άντρα να σε αγαπήσει απτυχίωτη κτλ κτλ.
Φάση no5 ”Η ΑΠΟΔΟΧΗ”
Σε αυτό το σημείο φοιτητές και φοιτήτριες, καταλαβαίνετε πως λέγατε ψέματα στον εαυτό σας πριν μπείτε στη σχολή και ΟΧΙ δε θα τη τελειώσετε στα 4 χρόνια. Προσπαθείτε να βάλετε τα χρωστούμενα σε μια τάξη και να δεχθείτε τη βοήθεια που τόσο καιρό αγνοούσατε από το κόντινο σας περιβάλλον, όπως πχ. τις σημειώσεις κάποιας παράταξης(γκουχου, γκουχου).
Φυσικά στην πραγματικότητα τίποτα δεν ειναι τόσο τραγικό, όσο τα παρουσιάζουμε εμείς οι φοιτητές. Άλλωστε και σαν λαός έχουμε την τάση να υπερβάλουμε, γιατί εμείς οι φοιτητές να είμαστε η εξαίρεση; Ζήσε τα καλύτερα σου χρόνια στο έπακρο και πήγαινε στην συναυλία του αγαπημένου σου καλλιτέχνη ακόμα κι αν δίνεις μάθημα την επόμενη μέρα. Μια ζωή την έχεις(κι ο καλλιτέχνης επίσης), οπότε γέμιζε την όπως σ’ αρέσει.