Ζωή ΚαραγιάννηΦωτογραφικό υλικό και ανταπόκριση από την 3η ημέρα του Release που μας χάρισε το καλύτερο συναυλιακό καλοκαίρι των τελευταίων ετών!
Η 7η Ιουνίου ξεκίνησε με βροχή. Μουδιασμένοι από τη μια, καθώς πλησιάζουμε στα βάθη του καλοκαιριού, το βροχερό σκηνικό λειτούργησε αντιφατικά, σηματοδοτώντας την έναρξη της 3ης ημέρας του Release Athens, πεπεισμένοι από την άλλη ότι κάποιος από ψηλά ίσως και να ζήλεψε αυτό, το οποίο επρόκειτο να ακολουθήσει.
Η καλοκαιρινή αυτή μπόρα μπορεί να προβλημάτισε αρκετούς, ακόμα περισσότεροι όμως ήταν εκείνοι, οι οποίοι δεν πτοήθηκαν και κατέφθασαν από νωρίς στην Πλατεία Νερού.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ελληνικά αγγλόφωνα συγκροτήματα, οι The Noise Figures, άνοιξε την 3η ημέρα του φεστιβάλ.
Με πλήθος αναφορών που κινούνται από το proto-punk και το psych/blues rock στα τέλη των 60s και τις αρχές των 90s μέχρι το grunge και το stoner των 90s, σχημάτισαν αμέσως την ιδανική διάθεση για τον κόσμο που άρχισε να καταφθάνει μετά το πέρας της βροχής.
Έπαιξαν κομμάτια από το ομώνυμο ντεμπούτο τους, καθώς και από το εξαιρετικό «Aphelion» που σύντομα συμπληρώνει 1 χρόνο από την κυκλοφορία του. Χαρακτηριστικό τους είναι πως ενώ αποτελούν δίδυμο (Γιώργος Νίκας στα drums & τη φωνή και Στάμος Μπάμπαρης στην κιθάρα και τα φωνητικά) γεμίζουν παραπάνω από επαρκώς την σκηνή, τόσο με την δυναμική παρουσία τους, όσο και με την ηχητική τους πληρότητα.
Εξέχουσες αναφορές, ευφυή riffs παιγμένα τόσο με μαεστρία, όσο και με λιτότητα και φωνητικά που αλληλοσυμπληρώνονται με ακρίβεια και ακατάληπτη αρμονία.
Την σκυτάλη παρέλαβαν οι βετεράνοι Closer, ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα της αγγλόφωνης ροκ ελληνικής σκηνής και από τα ελάχιστα με διεθνή καριέρα.
20 χρόνια μετά από την πρώτη επίσημη δισκογραφική δουλειά, το συγκρότημα παραμένει πιστό στον ήχο του. Όσο πιστό άλλωστε είναι και το κοινό, το οποίο, όχι άδικα, συνεχίζει να τους ακολουθεί και φανερά την Τρίτη ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα τους.
Με την εξαιρετικά ενεργητική παρουσία του Ανδρέα Παππά (φωνή), το δυναμικό παίξιμο του Γιάννη Βαρβέρη (κιθάρα), το ρυθμικό μπάσο του Βαγγέλη Παππά, τα καθηλωτικά ντραμς (Νίκος Ζωγράφος), καθώς επίσης και τη συμπληρωματική αλλά άκρως απαραίτητη παρουσία της Βάσως Νικολοπούλου (βιολί), το συγκρότημα έπαιξε παλαιότερες επιτυχίες, όπως και το ομώνυμο τραγούδι από τον τελευταίο τους δίσκο “Renaissance”, ο οποίος κυκλοφόρησε την ίδια μέρα. Μεταδίδοντας την ενέργεια και το κέφι τους, παρέδωσαν ένα άκρως ζεσταμένο κοινό.
Πριν ακόμα δύσει ο ήλιος, στη σκηνή βρέθηκαν οι Slowdive, ένα από τα μεγαλύτερα συναυλιακά απωθημένα του ελληνικού κοινού.
Με καθαρό ήχο, ο οποίος διατηρήθηκε καθ όλη την παρουσία τους στη σκηνή, και την απόκοσμη φωνή της Rachel Goswell να συνοδεύει, οι Slowdive παρέσυραν το ελληνικό κοινό με τις ονειρικές post punk μελωδίες τους.
Αποκορύφωμα της εμφάνισης τους, ο shoegazing ύμνος των 90s, “Crazy for you”, στο άκουσμα του οποίου το κοινό παραδόθηκε ολοκληρωτικά, αγκαλιάζοντας το βρετανικό συγκρότημα.
Από το setlist δεν θα μπορούσε σαφώς να λείπει το “Souvlaki Space Station”, με την Goswell μάλιστα να δηλώνει το πόσο περίεργο είναι να παίζουν αυτό το τραγούδι εδώ (πόσο ταιριαστό, θα συμπληρώσουμε εμείς!).
Και ενώ ο ήλιος έδυσε, προσφέροντας ένα ακόμα πιο ταιριαστό σκηνικό, η εμφάνιση τους έκλεισε, με τον εντυπωσιακότερο τρόπο ωστόσο· ένα απίστευτο τζαμάρισμα, το οποίο συγκαταλέγεται στα highlights της βραδιάς.
Λίγο πριν τις 9, στο stage του Release, ανέβηκε ένα ιστορικό συγκρότημα της psych- rock σκηνής των τελευταίων 25 χρόνων, οι The Brian Jonestown Massacre.
Το θρυλικό συγκρότημα, από τα πιο επιδραστικά στο είδος τους, μετά από ένα μήνα περιοδείας σε αμερικάνικο έδαφος, εμφανίστηκε πιο έτοιμο από ποτέ. Ο ψυχεδελικός τους ήχος γέμισε τον περιβάλλοντα χώρο, ενώ ο εκκεντρικός Anton Newcombe ήταν κάτι παραπάνω από διασκεδαστικός.
Όμως, παρά τη σπουδαία εμφάνιση των BJM, το κοινό στην πλειοψηφία του δε φάνηκε να παραδίδεται στους ήχους τους, προσφέροντας το χλιαρό του χειροκρότημα, περιμένοντας παράλληλα ανυπόμονα την εμφάνιση της PJ Harvey.
Στην αναγγελόμενη από την διοργάνωση ώρα, η PJ Harvey μαζί με την πολυμελή ορχήστρα της ανέβηκε στην σκηνή του Release Festival. Συνοδευόμενη από τον Mick Harvey και τον John Parish, παρέμεινε πιστή στον ήχο και το στυλ των δυο τελευταίων δίσκων της, προσφέροντας ένα μοναδικό σε ήχο και θέαμα σόου. Ίσως μοναδικότερο και από μοναδικό, όπως εξάλλου με την πορεία της έχει αποδείξει, καθώς η ίδια η Harvey ούτε επαναπαύεται, ούτε εφησυχάζεται, πειραματιζόμενη διαρκώς τον ήχο και την εικόνα της.
Όσοι, λοιπόν, καλά γνωρίζουν το ύφος που πρεσβεύει τα τελευταία χρόνια η PJ Harvey, ήξεραν τι να περιμένουν. Για τους υπόλοιπους η εκτέλεση, κατά το μέσο της εμφάνισης της, τραγουδιών όπως το “50ft Queenie”, “Down by the Water” και “To Bring You My Love” θα μπορούσε κάπως να τους παρηγορήσει.
Η Harvey με την εμφάνιση της όχι μόνο ενθουσίασε το κοινό, το οποίο μαγνητισμένο ακολουθούσε κάθε της αιθέρια, άκρως θεατρική, κίνηση, αλλά προσέφερε και μια από τις καλύτερες συναυλίες για το φετινό καλοκαίρι.
Και με ένα απλό, σύντομο “Thank you” ευχαρίστησε το ελληνικό κοινό. Άλλωστε, όλα τα υπόλοιπα είχαν ειπωθεί με τη μουσική της.
Φωτογραφίες: Εύα Μπεσλεμέ
