Frapress9 ανοιξιάτικες βιβλιοπροτάσεις για όλα τα γούστα…
Επιμέλεια: Αριάδνη Πολυχρονίου
Γράφουν οι: Θεόδωρος Δαγλής, Μαρία Στρατήγη, Μαγδαληνή Γκόγκου, Σπύρος Γούλας, Κατερίνα Αδαμοπούλου, Φένια Τσιαλούκη, Εβελίνα Τσέλιου, Βαν Γκογκ
Αφουγκραζόμενοι την ανάγκη σας για νέα αναγνώσματα μεσούσης της Άνοιξης, οι αρθρογράφοι της Ομάδας Πολιτισμού του Frapress ενώνουν τις δυνάμεις τους και σας προτείνουν μυθιστορήματα, δοκίμια και ποιητικές συλλογές για να συνοδέψουν τις πρωινές περιπλανήσεις σας στην ανθισμένη πόλη και τις πνευματικές αναζητήσεις σας το σούρουπο! Σας προτείνουμε λοιπόν:
Μια κλασσική επιλογή…
Φάουστ του Γκάιτε
Ένας ήρωας με ανθρώπινες αδυναμίες, αλλά συνάμα, με σοφία, δυναμισμό και ελπίδα. Ποιος άλλος από τον ήρωα Φάουστ του Γκαίτε (στο ομώνυμο βιβλίο του)?
Αυτό το έργο, αποτελεί ένα αριστούργημα, με βαθύτατα νοήματα να θίγουν σημαντικά ζητήματα όπως η πορεία του ανθρώπου μέσα από την πάροδο του χρόνου, η απόκτηση της γνώσης και η συσσωμάτωσή της στην ζωή μας, τα διλλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και τους τρόπους προσέγγισής τους από εμάς, η ηθική των επιλογών μας, και πιθανόν η επιρροή των τύψεων πάνω μας, καθώς και εν τέλει, η κατάληξη της ζωής μας. Κατά την κρίση μου, ο Φάουστ, όπως τον παρουσιάζει ο Γκαίτε στο υπέροχο αυτό έργο του, είναι ο άνθρωπος που έχει ζήσει την ζωή του στο έπακρο, στο μέγιστο δυνατό. Δεν υπάρχει κάτι που να τον τρομάζει και οι επιλογές του, κινούνται καθαρά γύρω από την σφαίρα της ‘’πλούσιας’’ ζωής. Γιατί πλούσιος είναι όποιος έχει πολλές και καλές εμπειρίες.
Η διήγηση του κειμένου γίνεται σε μορφή ποιήματος, και όχι μόνο δεν κουράζει καθόλου τον αναγνώστη, αλλά αντίθετα, τον κρατά συνεχώς σε εγρήγορση μέσα από την διαρκή εναλλαγή τοπίων και χαρακτήρων με τα οποία αλληλεπιδρά ο κεντρικός ήρωας. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε κάθε λάτρη ή μη της ποίησης και της φιλοσοφίας.
Θεόδωρος Δαγλής
… μια ποιητική συλλογή
«Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων» του Κ. Καρυωτάκη
Η ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη είναι συνδυασμένη στο μυαλό των περισσότερων ως μια ποίηση απαισιόδοξη, συνυφασμένη με την μελαγχολία και την τάση για κατάθλιψη. Αν και όλα αυτά αποτελούν εν μέρει την αλήθεια, δεν αναιρείται η ομορφιά και η μοναδικότητα της ποίησης του αυτοκτονικού ποιητή. Η ποιητική του συλλογή, «Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων» (1919), αποτελεί μια εξαίρετη επιλογή για τις ανοιξιάτικες μέρες που ήδη μας έχουν πλησιάσει, καθώς η μελαγχολία και η λύπη που περιβάλλουν τους στίχους λειτουργούν ως αντίδοτο στο ξαφνικό ξέσπασμα της Άνοιξης. Η συλλογή υποδιαιρείται σε δύο μέρη: Ο Πόνος του Ανθρώπου (6 ποιήματα) και Ο Πόνος των Πραμάτων (4 ποιήματα). Χαρακτηριστικό είναι το ποίημα που φέρει τον τίτλο «Άνοιξη» το οποίο αποτελεί έναν ύμνο στην εποχή αυτή, με τον μοναδικό φυσικά τρόπο του κυριότερου εκφραστή της σύγχρονης λυρικής μας ποίησης.
Μαρία Στρατήγη
… μια νότα επανάστασης
Ιστορίες του γερο – Αντόνιο του Subcomandante Marcos
Οι “Ιστορίες του γερο – Αντόνιο” είναι ένα βιβλίο που θα μπορούσε να διαβαστεί ανά πάσα στιγμή. Ή μάλλον ενδείκνυται να διαβαστεί ανά πάσα στιγμή. Αποτελείται από μικρές ιστορίες, μύθους της ζούγκλας και του μακρινού Μεξικού, ενώ πολλά στοιχεία του παραπέμπουν στη μεξικανική επανάσταση. Το βιβλίο είναι γραμμένο από το “υποδιοικητή” του αντάρτικου στρατού των Ζαπατίστας, τον Subcomandante Marcos. Όπως και στα περισσότερα βιβλία του, ο Μάρκος συνδυάζει τη μυθολογία με την πολιτική. Οι αλληγορίες του είναι αυτές που σε μυούν σιγά σιγά στο πνεύμα του κινήματός του. Οι ιστορίες του βιβλίου είναι αυτάρκεις, και μπορούν να διαβαστούν η κάθε μία μόνη της. Άσχετο που όταν διαβάζεις μία, θες να πας και στην επόμενη. Σίγουρα ο αναγνώστης δεν θα πρέπει να ξεγελαστεί πως πρόκειται για παραμύθια και μύθους χωρίς εμβάθυνση. Ο τρόπος γραφής του Subcomandante Marcos είναι πανέξυπνος. Αναδεικνύει την ομορφιά της απλότητας, της παρθένας φύσης και την ανάγκη για αγώνα, κατακρίνοντας για άλλη μια φορά τη βαναυσότητα του καπιταλισμού. Ήρωας του βιβλίου, όπως αποδεικνύεται και από τον τίτλο, είναι ο γερο – Αντόνιο, ο οποίος “ονειρεύεται ότι πρέπει να αγωνιστεί για να αποκτήσει αυτό το όνειρο, ονειρεύεται πως πρέπει να υπάρξουν νεκροί για να υπάρξει ζωή.”
Μαγδαληνή Γκόγκου
…ένα μυθιστόρημα από μια σύγχρονη χαρισματική αμερικανική πένα…
Μυστική Ιστορία της Ντόνα Ταρτ
Η άνοιξη είναι καιρός για μυθιστόρημα. Και γιατί όχι; Τον καιρό τον έχεις, και αν δεν τον έχεις με τέτοιον ήλιο θα τον βρεις γιατί φυσικά και δεν θα στρωθείς όταν ο ήλιος λάμπει. Τι μυθιστόρημα όμως να διαβάσεις; Τι θα είναι αρκετά μεγάλο για να βγάλεις την άνοιξη μαζί του, αρκετά βαρύ για να σε κοιτάζει ο κόσμος στον καφέ σου και αρκετά καλό για να με θυμάσαι που στο πρότεινα; Τρείς λέξεις: “Η μυστική ιστορία“, βιβλίο της Ντόνα Ταρτ. Όπου, φοιτητής αρχαίων ελληνικών σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο τα ποντάρει όλα για να μπει στη κλειστή και υψηλών προδιαγραφών ομάδα μαθητών ενός καθηγητή αρχαίων. Η ομάδα αυτών των παιδιών όμως έχει ένα φριχτό μυστικό και σύντομα τα πάντα θα αλλάξουν όταν ο Ρίτσαρντ αρχίζει να τους γνωρίζει καλύτερα και να το ανακαλύπτει. Γραμμένο πριν από την “Καρδερίνα” που της έδωσε και βραβείο Πούλιτζερ, η “Μυστική Ιστορία” είναι ένα οριακά καλύτερο βιβλίο κατά την γνώμη μου. Περισσότεροι χαρακτήρες, καλύτερη πλοκή, υπέροχο σασπένς, βαθύ μυστήριο, όλα γαρνιναρισμένα με τη υπέροχη γραφή της Ταρτ, όπου εξερευνεί κάθε πρόσωπο, κάθε αίσθημα, κάθε αίσθηση, ενώ ταυτόχρονα έχεις την δυνατότητα να βυθιστείς σε έναν κόσμο τον οποίο η συγγραφέας πέρασε κυριολεκτικά δέκα χρόνια να χτίζει. Και φαίνεται. Τίποτα από όσα έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια δεν είναι τόσο πλήρες. Κάθε στροφή της αφήγησης υπόσχεται ένα ολόκληρο ταξίδι, κάθε μικρή αναφορά κρύβει μία δική της ιστορία, και η βασική ιστορία, η πιο μυστική από όλες, κρύβει την ερώτηση των ερωτήσεων και στο τέλος, δίνει την απάντηση όλων των απαντήσεων. Είχα πολύ καιρό να αγαπήσω τόσο πολύ τους χαρακτήρες ενός βιβλίου, τον Τσάρλυ, την Καμίλα, τον Χένρυ. Ένα υπέροχο καστ διαφορετικών ανθρώπων που χτίζουν την ιδανική παρέα, και κρύβουν το χειρότερο των μυστικών. Κατά βάσιν, η άνοιξη είναι μία δικαιολογία. Δικαιολογείς τον εαυτό σου πως δεν διάβασες κάτι υπέροχο γιατί ήθελες να το κάνεις με τον ήλιο να πέφτει στις σελίδες σου. Και τώρα οι δικαιολογίες τελείωσαν. Αν θες να διαβάσεις ίσως το καλύτερο μυθιστόρημα της ζωής σου, πάρε την “Μυστική Ιστορία” της Ντόνα Ταρτ. Από τον έναν ερωτευμένο αναγνώστη στον άλλον, πάρε τη συμβουλή μου. Καλή άνοιξη.
Σπύρος Γούλας