Ταινίες που πρέπει να δεις δύο φορές για να τις καταλάβεις

Μια ενδιαφέρουσα λίστα με ταινίες που δεν θα καταλάβεις με την πρώτη

Μία λίστα ταινιών που διαφέρει από τις άλλες. Δεν ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος αλλά έχουν ένα κοινό: Δεν πρόκειται να καταλάβεις τι είδες. Όχι, αυτό δε σημαίνει ότι είσαι χαζός, αλλά ότι εσκεμμένα ο δημιουργός τους θέλει να σε βάλει σε σκέψεις. Θέλει να σε κάνει να “προσπαθήσεις” για την ταινία του.

Κάποιες ταινίες βέβαια το παρακάνουν με την πολυπλοκότητα και μπορεί να σε αφήσουν με την απορία ακόμα και μετά το τέλος. Κάποιες άλλες εκτός από το μυαλό σου παίζουν και με το χωροχρόνο. Το καλύτερο κομμάτι όμως είναι όταν καταλαβαίνεις τελικά τι γίνεται και ξαναβλέπεις την ταινία από διαφορετική οπτική γωνία παρατηρώντας όλα τα πράγματα που είχες παραλείψει και νιώθοντας μια ιδιαίτερη ικανοποίηση που καταλαβαίνεις επιτέλους τι συμβαίνει.

Αν έχεις βαρεθεί τα κοινότυπα σενάρια, τη συγκεκριμένη δομή και προβλέψιμο τέλος οι παρακάτω λίστα με ταινίες που πρέπει να δεις 2 φορές για να καταλάβεις είναι ό,τι πρέπει για σένα. Θα σε προβληματίσουν και θα σε κρατήσουν σε εγρήγορση καθ’όλη τη διάρκεια.

Primer(2004)

Τέσσερις φίλοι κατασκευάζουν μία συσκευή και συνειδητοποιούν ότι έχουν εφεύρει κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αρχικά νόμιζαν ότι έφτιαξαν. Το τι ακριβώς είναι αυτό, το ψάχνουν σε όλη την ταινία και θα το ψάχνετε και εσείς μαζί τους. Το πιο πιθανό είναι να το ψάχνετε και μετά την ταινία, γι’ αυτό έχουν φροντίσει κάποιοι προνοητικοί άνθρωποι και έχουν φτιάξει αυτό το διάγραμμα. Θα είναι ο πιστός οδηγός σας την δεύτερη φορά που θα τη δείτε. Μία πολύ καλή συμβουλή θα ήταν να μην τη δείτε με παρέα! Πρώτον γιατί πρέπει να είστε απόλυτα συγκεντρωμένοι και δεύτερον γιατί ακόμα και συγκεντρωμένοι να είστε, θα αρχίσει να λέει ο καθένας την εκδοχή του για το τι γίνεται και θα καταλήξετε να μην το μάθετε ποτέ.

Frequencies (2013)

Ένα από τα πιο πρωτότυπα και προσεγμένα σενάρια ταινίας. Το Frequencies ή αλλιώς OXV The Manual, είναι μια ιστορία για την ελεύθερη βούληση και το κατά πόσο είναι προκαθορισμένη η ζωή μας, αν μπορούμε να την αλλάξουμε, ή αν θα έπρεπε να νοιαζόμαστε για αυτό. Τα κεντρικά πρόσωπα είναι η Eleanor και ο Daniel που γνωρίζονται από μικρά παιδιά αλλά επειδή το μαγνητικό τους πεδίο δεν ταιριάζει, δεν γίνεται να μείνουν στον ίδιο χώρο πάνω από πέντε λεπτά – όσο και αν το θέλουν. Στη συνέχεια όμως τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα. Περίεργες ιδέες, παράτολμες αποφάσεις, απειλές αλλά και η μεγαλειώδης στιγμή της αποκάλυψης συνθέτουν αυτή την υπέροχη ταινία που περιέχει επικές σκηνές την μία μετά την άλλη.

Upstream Color (2013)

Η δεύτερη ταινία του δημιουργού του Primer, που αντίθετα με ό,τι συμβαίνει συνήθως κατάφερε να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες και να ξεπεράσει την πρώτη. Ένας άντρας και μία γυναίκα ενώνονται με μία περίεργη σύνδεση εμπλεκόμενοι στον κύκλο της ζωής ενός περίεργου μικροβίου. Η ύπαρξη αρχίζει και γίνεται ψευδαίσθηση και κάπου εκεί ξεκινάει ο αγώνας για τη συνειδητοποίηση. Έντονες, σχεδόν σκληρές εικόνες με μία όμως απαλή αισθητική και χρώματα που σε ηρεμούν και σε βάζουν ακόμα περισσότερο στο κλίμα. Οι σκηνές μπορεί στην αρχή να φαίνονται ασύνδετες, στο τέλος όμως καταλαβαίνεις ότι όλες είχαν έναν κοινό σκοπό διατηρώντας η καθεμία τη μοναδικότητα της.

Memento (2000)

Ο Christopher Nolan πριν ασχοληθεί με τη μαγεία στο Prestige, τη Gotham city στο Batman, τα όνειρα στο Inception και το διάστημα στο Interstellar, είχε ασχοληθεί περίτεχνα με το χρόνο στο Memento. Ένας άντρας που πάσχει από προσωρινή απώλεια μνήμης ψάχνει να βρει το δολοφόνο της γυναίκας του. Για να το καταφέρει κρατάει συνεχώς σημειώσεις, κάτι που καλό θα ήταν να κάνετε και εσείς.

Shutter Island (2010)

Ο -βραβευμένος με Όσκαρ πια- Leonardo Di Caprio σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της επιτυχημένης καριέρας του. Με σκηνοθεσία του Martin Scorsese και σενάριο βασισμένο στο υπέροχο βιβλίο του Dennis Lehane, η ταινία δε θα μπορούσε παρά να είναι καλή. Ένας κρατικός ντετέκτιβ έρευνα την εξαφάνιση μιας δολοφόνου από μια ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλεύονται εγκληματίες. Στο νησί των καταραμένων δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται (ναι, αντίθετα με ό,τι υποστηρίζουν πολλοί το τέλος είναι εντελώς ξεκάθαρο) αλλά ότι αφού την δεις και μάθεις τι συμβαίνει θα θες να την ξανά δεις!

Αυτές οι ταινίες είναι ό,τι χρειάζεται για μια πρώτη ματιά στο πιο “δύσκολο” μέρος του κινηματογράφου και μια δημιουργική απασχόληση του μυαλού τις ώρες που θα περάσετε μπροστά από την οθόνη.