Μαρία ΣτρατήγηΟ “Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον” του Ρίτσαρντ Μπαχ είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσεις…
Αν νομίζεις πως υπάρχει κάτι παραπάνω στη ζωή…
Αν νομίζεις πως μπορείς να φτάσεις μέχρι εκεί που θες εσύ κι όχι μέχρι εκεί που βλέπει το μάτι…
Αν νομίζεις πως τα πράγματα που σου προσφέρουν χαρά ίσως είναι διαφορετικά από αυτά των υπόλοιπων…
Αν νομίζεις πως δέχεσαι καταπίεση, χλευασμό και κριτική γι’ αυτά που σε κάνουν χαρούμενο…
Αν νομίζεις πως πρέπει να τα διεκδικήσεις…
Αν νομίζεις πως είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το τίμημα και να απολαύσεις αυτά που σε κάνουν χαρούμενο…
Αν νομίζεις πως η ανία, ο φόβος και ο θυμός δεν έχουν καμία θέση στη ζωή σου…
Αν νομίζεις πως είναι λυπηρό το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται ν’ ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν…
Αν νομίζεις πως υπάρχουν ακόμη τόσα πολλά να μάθεις…
Αν νομίζεις πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που μπορείς να βοηθήσεις…
Αν νομίζεις πως το πολυτιμότερο αγαθό είναι η ελευθερία…
Αν νομίζεις πως όλα τα παραπάνω σε εκφράζουν απόλυτα, τότε ήρθε η ώρα να αγοράσεις το βιβλίο του Ρίτσαρντ Μπαχ «Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον».
***
«Ο Ιωνάθαν ο Γλάρος πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του μόνος, αλλά πέταξε πολύ μακριά, πέρα κι από τους Μακρινούς Βράχους. Η μεγάλη του θλίψη δεν οφειλόταν τόσο στη μοναξιά όσο στο ότι οι άλλοι γλάροι δε θέλησαν να πιστέψουν το μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε. Είχαν αρνηθεί ν’ ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν.
Εκείνος πάλι, κάθε μέρα, μάθαινε και πιο πολλά. Έμαθε ότι μια αεροδυναμική βουτιά με μεγάλη ταχύτητα μπορούσε να τον φέρει στις αγέλες των σπάνιων και γευστικών ψαριών που συνωστίζονταν τρία μέτρα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού. Έμαθε πως δεν χρειαζόταν πια ψαρόβαρκες και μπαγιάτικο ψωμί για να επιβιώσει. Έμαθε να κοιμάται στον αέρα και, χαράζοντας μια νυχτερινή πορεία δια μέσου του θαλασσινού ανέμου, κάλυπτε εκατό μίλια από το ηλιοβασίλεμα μέχρι το χάραμα.
Ασκώντας τον ίδιο εσωτερικό έλεγχο, πετούσε μέσα από πυκνές θαλασσινές ομίχλες κι ανέβαινε ψηλά από πάνω τους σε αστραφτερούς, καταγάλανους ουρανούς… την ίδια ακριβώς στιγμή που όλοι οι άλλοι γλάροι στέκονταν στο έδαφος και δεν ήξεραν τίποτε άλλο εκτός από ομίχλες και βροχές. Έμαθε ακόμα να ιππεύει τους δυνατούς ανέμους που τον έφερναν βαθιά στο εσωτερικό της χώρας, όπου χόρταινε με διάφορα γευστικά έντομα.
Όλα όσα κάποτε οραματιζόταν για το Σμήνος, τώρα το κέρδιζε μόνο για τον εαυτό του. Έμαθε να πετάει, και δε μετάνιωνε για το τίμημα που είχε πληρώσει. Ο Ιωνάθαν ο Γλάρος ανακάλυψε ότι η ανία, ο φόβος, και ο θυμός αποτελούν τις αιτίες που ο βίος των γλάρων είναι τόσο σύντομος και, με αυτά τα συναισθήματα διωγμένα οριστικά από το νου του, μπόρεσε κι έζησε μια μακρόχρονη κι ευτυχισμένη ζωή.»
***
«Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον», το φανταστικό αυτό βιβλίο του Ρίτσαρντ Μπαχ απορρίφθηκε από 18 εκδότες πριν τελικά εκδοθεί. Το ίδιο το βιβλίο και ο συγγραφέας αποτελούν απόδειξη πως για τα όνειρά μας αξίζει να παλέψουμε. Πως αν υπερασπιστούμε τη διαφορετικότητά μας και βασιστούμε στο ένστικτό μας θα πετάξουμε πολύ πιο μακριά και πιο ψηλά από όσο μπορούμε ποτέ να ονειρευτούμε.