Σταμάτης Παπαδόπουλος“DATE OF BIRTH: 01/03/2006”
Κοίταξε επίμονα το χαρτί που κρατούσε στο χέρι του και στη συνέχεια το παγούρι με τον καφέ του.
Ο κόμπος ανέβηκε ακαριαία από το στέρνο του στο λαιμό. Έμεινε κοκαλωμένος για μερικά δευτερόλεπτα ώσπου τα αυλάκια των ματιών του και οι τσακισμένες τους άκρες γέμισαν δάκρυα.
Έκλαψε βουβά σωριάζοντας το σώμα του πάνω στο τιμόνι και χτυπώντας το με τις γροθιές του. Αλλεπάλληλοι κόμποι ανέβαιναν από το στέρνο του και πνίγονταν στο λαιμό του πριν προλάβουν να γίνουν λυγμοί.
Με γρήγορες, σχεδόν υστερικές, κινήσεις άρχισε να ψάχνει και πάλι στα τυφλά κάτω από το κάθισμά του σέρνοντας τελικά με τα ακροδάχτυλα προς το μέρος του ένα σακουλάκι κρουασάν κι ένα σφραγισμένο μπουκάλι νερό. Άνοιξε, στη συνέχεια, το ντουλαπάκι ανακάτεψε με μανία το σωρό από τα χαρτιά που ήταν καταχωνιασμένα εκεί μέχρι να ψαρέψει τελικά από μέσα τους ένα κουτάκι σπίρτα. Αφού παραμέρισε με μια απότομη κίνηση ό,τι υπήρχε στο κάθισμα του συνοδηγού, το τίναξε με δυο-τρία χτυπήματα, που περισσότερο ανασήκωσαν τη σκόνη παρά καθάρισαν, κι ακολούθως έσκισε το σακουλάκι του κρουασάν τραβώντας ελαφρώς προς τα έξω το περιεχόμενό του. Κάρφωσε ένα σπίρτο πάνω στην αφράτη προεξοχή κι επιθεωρώντας το δημιούργημά του από κάποια απόσταση, πήδηξε ξανά στο έδαφος και κατευθύνθηκε προς την εργαλειοθήκη που ήταν κρεμασμένη στην κάτω πλευρά του τρέιλερ που έσερνε το φορτηγό. Την ξεκρέμασε, την εναπόθεσε στο χώμα και με μία περίτεχνη ενέργεια απασφάλισε την κρύπτη…
«Calm down. Everything is allright».