Θανάσης ΞάνθοςΕίναι ταλαντούχος, πάντα χαμογελαστός με αγάπη κι όρεξη για ζωή. Δημιουργεί, εξελίσσεται και συνεχώς ανταμείβεται μέσα από κάθε του προσπάθεια. Ο Περικλής Λιανός, έγινε γνωστός μέσα από τηλεοπτικές σειρές που κέρδισαν την εμπιστοσύνη του κοινού κι αγκάλιασαν τον ίδιο και την υποκριτική του μαεστρία.
Φέτος, για δεύτερη συνεχή χρονιά, μας συστήνεται ως ο Ένορκος 11 στην πολυσυζητημένη και βραβευμένη παράσταση «Οι 12 ένορκοι» στο θέατρο Αλκμήνη. Ο ίδιος μου μίλησε για τον ρόλο του στην παράσταση, για το θέατρο και την αγάπη του στην υποκριτική και μοιραστηκε μαζί μας πτυχές του εαυτού του.
• Για δεύτερη χρονιά πρωταγωνιστείτε στην παράσταση Οι «12 ένορκοι» στο θέατρο Αλκμήνη. Τι είναι αυτό που θεωρείτε ότι αγάπησε περισσότερο το κοινό σε αυτό το έργο;
Πρώτο απ’όλα το ίδιο το έργο. Ένα υπέροχο δικαστικό δράμα, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Αλλά ο συγγραφέας δεν περιορίζει το έργο στην απόφαση των ενόρκων. Κάνει συνεχώς σχόλια για το ρόλο του πολίτη στη Δημοκρατία, για την κοινωνία, για την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων και για πολλά άλλα. Είναι όμως και η παράσταση, που επιτρέψτε μου να τη θεωρώ εξαιρετική. Η σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, η σκηνογραφία, τα κοστούμια, οι φωτισμοί, η μουσική, οι ερμηνείες των συναδέλφων μου δημιουργούν ένα υπέροχο αποτέλεσμα, που ευτυχώς ανταμείβεται.
• Στην σκηνή, αντικρίζουμε 12 άντρες, οι οποίοι καλούνται να πάρουν μία σημαντική απόφαση για την τύχη ενός παιδιού. Ποιος ο δικός σας ρόλος στο έργο και πως θα τον χαρακτηρίζατε;
Εγώ ερμηνεύω τον ένορκο 11. Είναι αλλοδαπός, Ευρωπαίος όμως, ωρολογοποιός στο επάγγελμα. Έχει μια σημαντική άποψη για τη στάση του ατόμου στο σύνολο, στην κοινωνία. Αυτή της Ευθύνης, χωρίς επίγνωση των δικαιωμάτων αλλά και των υποχρεώσεων. Τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει, τίποτα δεν προχωράει με δημιουργικό τρόπο. Η Δημοκρατία είναι απαιτητικό πολίτευμα, καθόλου τεμπέλικο. Ο πολίτης πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση και να έχει δημιουργική παρουσία. Αν θέλουμε να είμαστε πολίτες, διαφορετικά να γίνουμε υπήκοοι και να ελπίζουμε σ’ ένα φιλεύσπλαχνο ηγεμόνα.
• Στην εποχή μας, πιστεύετε ότι κρίνουμε τους ανθρώπους άσκοπα;
Τελείως άσκοπα, επιφανειακά και επιπόλαια θα έλεγα. Στεκόμαστε στο πρώτο επίπεδο, πολλά πράγματα τα κάνουμε χωρίς λόγο κι αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα.
• Ποιον θεωρείτε τον σημαντικότερο κριτή στην ζωή μας;
Τον ίδιο τον εαυτό μας. Γιατί αν «στη λέει ο εαυτός σου» άστα.
• Τι είναι αυτό που σας εκφράζει γενικότερα στο χώρο της υποκριτικής και ποιο το έναυσμα για να ασχοληθείτε με αυτήν;
Με ενθουσιάζει να δίνω «ζωή» σε άλλους χαρακτήρες. Αυτή η «ποιητική μεταμόρφωση» που συντελείται μπροστά στο κοινό με μαγεύει. Ο λόγος που έγινα ηθοποιός ήταν και είναι η ανάγκη μου να φτιάχνω άλλους κόσμους έξω από την πραγματικότητα, η οποία δεν μου άρεσε ποτέ.
• Πέρα από την επιτυχημένη σας πορεία στον χώρο του θεάτρου, έχετε πρωταγωνιστήσει κατά καιρούς και σε σπουδαίες τηλεοπτικές σειρές. Τι σημαίνει για εσάς η τηλεόραση;
Η τηλεόραση είναι ένα μέσο που ανάλογα με τον τρόπο που θα το χειριστείς μπορεί να κάνει θαύματα. Την αγάπησα, έπαιξα ωραίους ρόλους, έβγαλα κάποια χρήματα, απόκτησα φήμη που με βοήθησε πολύ και σε άλλα πράγματα. Δεν ανήκω σ’ αυτούς που την κατηγορούν και τη σνομπάρουν, το αντίθετο.
• Τι είναι αυτό που σας παθιάζει στην καθημερινότητα σας και δεν αλλάζατε με τίποτα;
Είμαι βιβλιοφάγος. Το διάβασμα είναι ένας άλλος τρόπος να ξεφεύγω από την πραγματικότητα. Μου είναι αδιανόητο να μη διαβάζω κάτι καθημερινά, είναι η πιο σημαντική συνήθειά μου.
• Ποιες σκέψεις περνούν από το μυαλό σας στην Ελλάδα της ‘’κρίσης’’ και τι εύχεστε γι’ αυτήν στο μέλλον;
Νομίζω ότι η «κρίση» είναι περισσότερο αξιών και αρχών και λιγότερη οικονομική. Υπάρχει βεβαίως κι αυτή, σε κάποιους ανθρώπους πολύ μεγάλη, αλλά ποιος νοιάζεται για αυτούς; Πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία, γίνεται; Να είμαστε πιο υπεύθυνοι, πιο σοβαροί. Να κάνουμε σωστή διάγνωση της πραγματικότητας(που δεν κάνουμε, πάντα φταίνε κάποιοι ξένοι) και ίσως αυτό βοηθήσει. Εύχομαι να κάνουμε την Ελλάδα μια χώρα με Δημοκρατία (όχι αυτό που έχουμε τώρα, την ευχέρεια να κάνει ο καθένας την τσογλανιά του), με υπεύθυνους πολίτες, δημιουργική, και να σταματήσουμε να είμαστε τα κακομαθημένα παιδιά της Ιστορίας. Μακάρι.
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: Reginald Rose
Μετάφραση / Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Δραματουργική Επεξεργασία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη & Νότης Παρασκευόπουλος
Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κωνσταντέλλου
Σκηνικά: David Negrin
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Ανεζάκη
Φώτα: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Μουσική: Γιώργος Περού
Sound design: Νίκος Τσέκος
Video art: Λάμπης Ζαρουτιάδης
Promo video: Γρηγόρης Πανόπουλος
Γραφιστική επιμέλεια: Σπύρος Δαπέργολας
Οι 12 ένορκοι είναι: Χριστόδουλος Στυλιανού, Τρύφων Καρατζάς, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιώργος Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Αυγουστίνος Κούμουλος. Συμμετέχει ο Αλέξης Σταυριανός
Τη φωνή της χαρίζει η Νένα Μεντή
Χώρος: Θέατρο Αλκμήνη Αλκμήνης 8, Γκάζι (μετρό Κεραμικός)
Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.30 & Κυριακή στις 18.30 Διάρκεια: 90’ Εισιτήρια: €15, €12 (φοιτητικό, ευπαθείς ομάδες, άνω των 70)
*Το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί μια έξτρα παράσταση στις 19.00 με ΟΛΑ τα έσοδα να πηγαίνουν στο Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας.