Χρήστος ΡούκοςΤο θέμα με τις ολοένα κι αυξανόμενες ροές των προσφύγων που έρχονται μέσω Τουρκίας στη χώρα μας και από εμάς, όσοι τα καταφέρνουν, περνούν και στις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης, έχει λάβει πια εκρηκτικές διαστάσεις. Είναι ένα θέμα που χρήζει προσεκτικής και ιδιαίτερης μεταχείρισης καθώς αφορά την ζωή πολλών χιλιάδων ανθρώπων. Καθημερινά ανθρώπινες ζωές χάνονται σε ένα αιματοβαμμένο πια Αιγαίο, παιδιά δεν έχουν ούτε ένα κομμάτι ψωμί για να φάνε και όλα αυτά την ώρα που οι Ευρωπαίοι ηγέτες κουνούν συγκαταβατικά το κεφάλι τους αδυνατώντας να δώσουν λύσεις σε τεράστιας ανθρωπιστικής σημασίας προβλήματα.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας σίγουρα έχουν ένα μεγάλο βαθμό αναλγησίας όσον αφορά αυτό το θέμα. Πολλοί εξ αυτών έχουν ήδη κλείσει τα μεταξύ τους σύνορα για να μπορούν πιο εύκολα να διαχειρίζονται τη διέλευση των προσφύγων. Άλλοι κατάσχουν τα τιμαλφή των προσφύγων προκειμένου να τους προσφέρουν την κατάλληλη περίθαλψη που τους αξίζει. Προσπαθούν να υψώσουν τείχη ανάμεσα στη χώρα μας και τα δικά τους σύνορα προκειμένου να καταστήσουν την χώρα μας «αποθήκη ψυχών». Σήμερα, η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης, η ιδέα της συλλογικής αντιμετώπισης των προβλημάτων –όχι μόνο των μεταναστευτικών– έχει υποχωρήσει απέναντι στην (παρωχημένη) ιδέα του έθνους-κράτους. Όταν η Ουγγαρία δε διστάζει να παραβιάσει την Συνθήκη της Γενεύης και ως εκ τούτου να μη δέχεται να φιλοξενήσει πρόσφυγες ή όταν η Μεγάλη Βρετανία ετοιμάζει δημοψήφισμα για την παραμονή της στην Ε.Ε. τότε τα θεμέλια της Ευρωζώνης αρχίζουν να τρίζουν και η Ευρωπαϊκή ιδέα αρχίζει να οπισθοχωρεί.
Βέβαια από την άλλη, καλό θα ήταν να έχουμε στο νου μας ότι η μεταχείριση των Σύρων προσφύγων στην Ευρώπη δεν συγκρίνεται με τα μαρτύρια όσων επεδίωξαν προστασία στις γειτονικές χώρες. Βιασμοί στους δρόμους, στα μαγαζιά, στα λεωφορεία, στέγαση σε πληρωμένες σκηνές, ανανέωση κάρτας παραμονής με 200 δολάρια, αρσενική «προστασία» γυναικών έναντι σεξ είναι μερικές από τις διαπιστώσεις της Διεθνούς Αμνηστίας σε πρόσφυγες στον Λίβανο. Αυτό το γεγονός βέβαια επ’ ουδενί δε δικαιολογεί την στάση της Ευρώπης απέναντι στους πρόσφυγες απλά δείχνει ότι τα πράγματα μπορούν πάντα να γίνουν και χειρότερα. Ναι, αλλά μπορούν να γίνουν και καλύτερα.
Έτσι, λοιπόν, φτάνουμε τώρα σε ένα σημείο όπου ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, κ. Πάνος Καμμένος, διατάζει τον στρατό να φτιάξει σε διάφορα σημεία της χώρας τα λεγόμενα «Hotspots» τα οποία θα φιλοξενήσουν αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους. Αυτό όμως γίνεται χωρίς παράλληλα να υπάρξει κάποια συνεννόηση με τους βόρειους εταίρους μας για το πώς θα διαχειριστούν από κοινού τις ροές αυτές των προσφύγων. Δεσμεύεται ότι όλα θα είναι έτοιμα μέχρι τις 15 Φλεβάρη αλλά ούτε λόγος για το τι θα γίνει μετά. Με τον φόβο μιας ενδεχόμενης έξωσης από την Συνθήκη Σένγκεν, η κατάσταση επισπεύθηκε. Στην Κω η δημιουργία Hotspot έχει έρθει ήδη αντιμέτωπη με τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων του νησιού. Κάτι τέτοιο λογικά θα δούμε να συμβαίνει και με τους κατοίκους των υπολοίπων νησιών.
Άλλα προβλήματα που ανακύπτουν από όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση που βρωμάει μπαρούτι είναι το γεγονός ότι, με επιβεβαιωμένες πλέον πληροφορίες από την Γερμανική Μυστική Υπηρεσία, ανάμεσα στους χιλιάδες πρόσφυγες που μπαίνουν στην χώρα μας κάθε μέρα βρίσκονται και Τζιχαντιστές μεταμφιεσμένοι σε πρόσφυγες. Επίσης, πρόσφατες δημοσιεύσεις άρθρων κάνουν λόγο πως τα σύνορα των Ευρωπαϊκών κρατών θα κλείσουν την άνοιξη του 2016 και θ’ ασκηθεί τρομερή πίεση στην Τουρκία αρχικά και στην Ελλάδα μεταγενέστερα για τη δημιουργία κι άλλων χώρων φιλοξενίας αυτών των ανθρώπων μέχρι να τελειώσουν οι πολεμικές συρράξεις που συμβαίνουν στην χώρα τους.
Όλα αυτά τα θέματα σε συνδυασμό με το ασφαλιστικό και το φορολογικό οδηγούν την Κυβέρνηση σε ένα αδιέξοδο του οποίου η έξοδος φαντάζει όλο και πιο δύσκολη. Αν η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. δεν βρει σύντομα αποτελεσματικούς τρόπους για να διαχειριστεί όλα αυτά τα φλέγοντα θέματα τότε θα έρθει αντιμέτωπη με την συνεχώς αυξανόμενη δυσαρέσκεια του κόσμου για τις πολιτικές που ακολουθεί και εφαρμόζει. Δε θα έχει απέναντι της μόνο κάποιες ομάδες όπως οι αγρότες, οι δικηγόροι και οι γιατροί αλλά σύσσωμο τον Ελληνικό λαό καθώς το θέμα των προσφύγων είναι ένα θέμα που ευαισθητοποιεί τον κάθε πολίτη ανεξαρτήτως κομματικών, ιδεολογικών και πολιτικών πεποιθήσεων.
Όλα τα παραπάνω αποτελούσαν δικές μου σκέψεις πάνω σε ένα κρίσιμο θέμα που δυστυχώς θα μας απασχολήσει για πολύ καιρό ακόμα. Και λέω δυστυχώς γιατί απ’ ότι φαίνεται οποιαδήποτε πιθανή λύση φαντάζει «δύσκολη» και κυρίως «ακριβή». Μετά από ένα δημόσιο κάλεσμά μου μέσα από την πλατφόρμα του Facebook, διάφοροι φίλοι αλλά και συνάδελφοι από το Frapress.gr ανταποκρίθηκαν θετικά και θέλησαν να μοιραστούν μαζί μου και μαζί σας τις δικές τους σκέψεις. Τους ευχαριστώ θερμά για άλλη μια φορά που με βοήθησαν μ’ αυτό το άρθρο. Διαβάστε λίγα λόγια και από αυτούς:
Νίκος Αλατάς
Δυστυχώς η Ευρώπη οδηγείται σε επικίνδυνες ατραπούς, μιας και απομακρύνεται από τις αξίες-αρχές-ιδέες πάνω στις οποίες δημιουργήθηκε όσον αφορά το Προσφυγικό Ζήτημα. Ένα ζήτημα που λαμβάνει ίσως την σημαντικότερη διάσταση του από τον Β.Π.Π. και καθορίζει εν μέρει τον χαρακτήρα του Ιστορικού Μετασχηματισμού που διέρχεται η Γηραιά Ήπειρος. Η Γερμανίδα Καγκελάριος δυστυχώς εισχωρεί λόγω πιέσεων από το εσωτερικό πεδίο στο σκεπτικό των κυβερνήσεων των χωρών της κεντρικής Ευρώπης (βλ. Ουγγαρία-Σλοβακία- Σλοβενία-Πολωνία) αλλά και της Βόρειας (βλ. Δανία-Σουηδία), οι οποίες επιζητούν μια ”Ευρώπη-Φρούριο”. Η Ελλάδα και μετά η Ιταλία στέκονται ωσάν υπερασπιστές των Ανθρωπίνων αξιών – των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων – του Ευρωπαϊκού Εγχειρήματος. Την επαύριο του προσανατολισμού της Ευρώπης σε ένα μονοπάτι φόβου-κλειστών συνόρων- μακριά από καθετί προοδευτικό και ελπιδοφόρο, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν έχει πια λόγο ύπαρξης η ίδια η Ένωση και καμία σημασία δεν θα έχει ούτε καν το ζήτημα της βιωσιμότητας της Ευρωζώνης. Οι καιροί είναι πονηροί και πρέπει να είμαστε συνολικά υποψιασμένοι.
Αγγελική Λεβισιανού
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ασκούν πολιτική που κακώς τη σχετίζουμε με αξίες όπως ο ανθρωπισμός. Γι’ αυτούς το προσφυγικό αποτελεί βάρος. Εμείς όμως εδώ δε βλέπουμε πρόσφυγες, βλέπουμε ανθρώπους που μας χαμογελάνε και παιδάκια που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε δύσκολες συνθήκες αν είναι πολύ τυχερά και ζουν ακόμη. Και σ’ αυτήν ακριβώς τη θέση βρέθηκε η γιαγιά μου το ‘40 όταν πήγε στη Συρία για να γλυτώσει από την πείνα.
(Η Αγγελική είναι μόνιμη κάτοικος Σάμου και βιώνει καθημερινά αυτές τις καταστάσεις).
Μαριλή Γουλή
« Η Ένωση βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των προσώπων που ανήκουν σε μειονότητες. Οι αξίες αυτές είναι κοινές στα κράτη μέλη εντός κοινωνίας που χαρακτηρίζεται από τον πλουραλισμό, την απαγόρευση των διακρίσεων, την ανοχή, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών.»
-ΤΙΤΛΟΣ Ι, Άρθρο 2, Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ)
Στην εποχή της προσφυγικής κρίσης που διανύουμε, το παραπάνω κείμενο της ιδρυτικής συνθήκης της ΕΕ ίσως φαντάζει αστείο στα μάτια πολλών. Στα δικά μου σίγουρα. Πως μπορούμε να μιλάμε για σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας όταν τα Κράτη- Μέλη της Ένωσης υψώνουν σιδερένιους φράχτες φυλακών στα σύνορα τους, για να εμποδίσουν τους “ξένους” να εισέλθουν στη χώρα τους; Ξένους που έρχονται για να γλιτώσουν από τον πόλεμο και το θάνατο και τελικά καταλήγουν να αντιμετωπίζονται σαν μιάσματα της ανεπτυγμένης δυτικής κοινωνίας. Ίσως θα έπρεπε να επανεξετάσουμε την έννοια του ανθρωπισμού που μας διακατέχει ή τουλάχιστον να την αντικαταστήσουμε με αυτήν του “επιλεκτικού ανθρωπισμού”, για να είμαστε τουλάχιστον ρεαλιστές…
(Η Μαριλή είναι επίσης αρθρογράφος του Frapress.gr οπότε πατώντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε και δικά της άρθρα).
Ο Πολέμαρχος
Ας πούμε πως είσαι πλούσιος. Όχι άνετος και οικονομικά ευκατάστατος. Είσαι ένας πλούσιος που μένει στην Εκάλη (η περιοχή είναι τυχαίο παράδειγμα). Εκεί που λες φιλαράκι έχεις την έπαυλη σου, με τους κηπουρούς σου, τις υπηρέτριες σου, τους καταπράσινους κήπους σου, τα κυριλλάτα μπαλκόνια σου, τις σαλονάρες σου κτλ-κτλ.
Ξαφνικά, εκεί που είσαι αραχτός, βλέπεις μια κατσαρίδα στο σαλόνι. ΣΟΚ!!! Βάζεις φωνές, κράζεις τις καθαρίστριες, τα χώνεις στους κηπουρούς. Τι δουλειά έχει μια κατσαρίδα στο παλάτι σου; Γνωρίζεις βέβαια πως σε πολλά σπίτια της πόλης σου η κατσαρίδα είναι κάτι το φυσιολογικό. Όμως στο παλάτι σου; Στο δικό σου το σπίτι; Που πληρώνεις κάθε μήνα χιλιάδες ευρώ για να είναι όλα στην εντέλεια; Σίγουρα ακούγεται οδυνηρό!
Κάπως έτσι βλέπουν και οι Ευρωπαίοι ηγέτες τους μετανάστες. Το πρόβλημα μου όμως δεν είναι οι 30-50-100-1000-10.000 πουλημένοι τεχνοκράτες της πολιτικής και τα τσιράκια τους.
Το πρόβλημα μου είναι πως την κατσαρίδα ως οντότητα, δεν την φοβούνται και την σιχαίνονται μόνο αυτοί…
Αν για κάτι είχε να καυχιέται και να υπερηφανεύεται η Ευρώπη,
αυτό ήταν ο πολιτισμός της… Δυστυχώς αποτύχαμε!
(Για άρθρα του Πολέμαρχου μπορείτε να πατήσετε εδώ).
Κατερίνα Αδαμοπούλου
«Η Ευρώπη του πολιτισμού και των πανανθρώπινων αξιών, μόλις πνίγηκε στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, ενώ προστάτευε τα ιερά της εδάφη βυθίζοντας βάρκες προσφύγων. O θύτης φόρεσε τα ρούχα του θύματος, υψώνει τείχη, βγάζει λογύδρια μίσους, κλείνει τα αυτιά του, αποστρέφει τα μάτια του και αφήνει τα πραγματικά θύματα των δικών της εγκληματικών ενεργειών αβοήθητα να προσπαθούν να βρουν ζωή ανάμεσα στα χημικά του συριακού στρατού, στο μαχαίρι του ISIS και στην απέραντη θάλασσα. Και εάν πολλές Κασσάνδρες ισχυρίζονται, πως το άνοιγμα των ευρωπαϊκών συνόρων σε Άραβες και μουσουλμάνους θα αποτελέσει το τέλος της γηραιάς ηπείρου, έρχομαι σήμερα να τους πω σαν άλλη Πυθία, ότι τα ευρωπαϊκά συρματοπλέγματα θα γίνουν η ταφόπλακα της Ευρώπης του ουμανισμού.
Μην ντρέπεσαι, Ευρώπη μου, που γέννησες και εξέθρεψες τον ISIS, που τον χρηματοδότησες, που του παρείχες στρατιές πιστών μαχητών και όπλα. Μην ντρέπεσαι που οι σημαίες σου κυματίζουν υπερήφανα στις Βρυξέλλες φέροντας αίμα αθώων, δεν υπάρχει χώρος για ντροπή στο παγκόσμιο παιχνίδι εξουσίας και χρήματος. Την ανθρωπιά σου όμως -αν το επιθυμείς- μπορείς να ξαναβρείς, όταν αποφασίσεις να απλώσεις τα λερωμένα σου χέρια, να κοιτάξεις στα μάτια τα θύματα σου και να τους προσφέρεις το σπίτι, που τους στέρησες με τις πολιτικές σου».
(Η Κατερίνα είναι μια ακόμα αρθρογράφος του site. Για να διαβάσετε άρθρα της πατήστε εδώ).