Χρήστος ΡούκοςΠρέπει να ήταν πέρυσι τέτοιες μέρες όπου η κυβέρνηση είχε πέσει λόγω αδυναμίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και όλοι ήταν έτοιμοι για τον ερχομό της «ελπίδας». Να υπενθυμίσω ότι με αυτό ακριβώς το σύνθημα κατέβηκε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις εκλογές: «Η ελπίδα έρχεται». Ένα χρόνο μετά ελπίζω να μην είμαι ο μόνος που ψάχνει ακόμα να βρει την ελπίδα με το κυάλι. Αλλά ας δούμε μαζί πως έχουν τα πράγματα.
Ο Αλέξης Τσίπρας, σημερινός πρωθυπουργός της χώρας, όπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν έταζε λαγούς με πετραχήλια. Θα καταργούσε τα μνημόνια, θα επανέφερε τον κατώτατο μισθό και θα έκανε το ίδιο για το αφορολόγητο στα 12.000 Ευρώ για όλους, θα έδινε δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ, θα, θα ,θα… Σε περίπτωση που κάποιος νομίζει ότι όλα αυτά απλά τα έβγαλα από το μυαλό μου, μπορεί κάλλιστα ν’ ανατρέξει στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που αποτελούσε και «κόκκινη γραμμή» του ΣΥΡΙΖΑ και να διαβάσει ακριβώς αυτά που ανέφερα αλλά και πολλά άλλα ακόμα. Από αυτά δεν έχει γίνει τίποτα ένα χρόνο μετά και ακόμα περιμένουμε όλοι μας. Τι άλλαξε στην πορεία; Ο κ. Πρωθυπουργός ξέχασε όλες εκείνες τις υποσχέσεις που έδινε δεξιά κι αριστερά και που εκείνες τον έφεραν στον πρωθυπουργικό θώκο; Αντικατέστησε την λέξη “ελπίδα” με την λέξη “μνημόνιο”;
Προσωπικά δεν μπορώ να πιστέψω ότι τίθεται θέμα μνήμης σε αυτά τα θέματα. Αλλά οι καταστάσεις αλλάζουν. Όντας στην αντιπολίτευση ο κ. Τσίπρας μπορούσε πολύ πιο εύκολα να τάξει πράγματα τα οποία ήξερε και ο ίδιος ότι δε θα μπορούσε ποτέ να υλοποιήσει. Γιατί δεν πιστεύω πως ο Πρωθυπουργός μας είναι χαζός. Δειλός, ναι. Ανέντιμος, σίγουρα. Αλλά χαζός δεν είναι. Ήξερε πολύ καλά από την αρχή τι θα μπορούσε να φέρει εις πέρας και τι όχι. Πήγε στην Ευρώπη, διαπραγματεύτηκε και αυτό που κατάφερε είναι να έρθει πίσω με ένα νέο μνημόνιο, ίσως το σκληρότερο και επαχθέστερο μνημόνιο μέχρι σήμερα. Εδώ όμως ανακύπτουν κι άλλα θέματα. Τα άτομα που πλαισιώνουν τον κ. Πρωθυπουργό έχουν τις ικανότητες που πρέπει; Μήπως είναι, απλά, άτομα που βρέθηκαν σε συγκεκριμένες θέσεις λόγω στενών φιλικών σχέσεων με τον κ. Τσίπρα; Μήπως οι συμβουλές που του δίνουν δεν είναι οι σωστές;
Ερωτήματα, ερωτήματα κι άλλα ερωτήματα συνθέτουν μια εικόνα που καθιστά δύσκολη μια ανάλυση εις βάθος. Κάποια πράγματα τα γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι. Τ’ αποτελέσματα όμως αυτών των πράξεων τα βιώνει κάθε μέρα που περνάει ο Ελληνικός λαός. «Είμαστε σάρκα από την σάρκα του λαού και θα τον υπηρετήσουμε μέχρι τέλους». Έτσι έλεγε κάποτε σε διάφορες ομιλίες του. Φέρνοντας ένα ακόμα μνημόνιο ποιον λαό υπηρετεί ο κ. Τσίπρας άραγε; Σίγουρα πάντως όχι τον Ελληνικό. Δεν έφερε την ελπίδα, έφερε μια ακόμα μεγαλύτερη καταχνιά. Η ελπίδα θυσιάστηκε στον βωμό οικονομικών συμφερόντων και πολιτικών σκοπιμοτήτων που μόνο τον Ελληνικό λαό δεν έχουν ωφελήσει. Ο ίδιος μπορεί πραγματικά να θέλει να βοηθήσει την χώρα αλλά το μόνο που τελικά έχει καταφέρει είναι να της κάνει μεγάλο κακό. Κι ελπίζω πραγματικά να μην γίνει ακόμα μεγαλύτερο.
Έτσι, λοιπόν, η ελπίδα αργοσβήνει λίγο λίγο, μέρα με τη μέρα, σε μια Ελλάδα που γίνεται ολοένα και δυσκολότερο να ζήσει και να επιβιώσει κανείς. Άνθρωποι συνεχίζουν να χάνουν τις δουλειές τους, χιλιάδες άστεγοι αυτές τις μέρες υποφέρουν αλλά κατά τα άλλα «Η ελπίδα έρχεται». Κ. Τσίπρα και λοιποί νοματαίοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ένα πράγμα έχω μόνο να πω κάπου εδώ: η ελπίδα είναι μια κουτσή, τυφλή χελώνα, η οποία έρχεται από την Κίνα. Ή τουλάχιστον έτσι την αντιλαμβάνεστε εσείς. Χαμένοι μέσα στην εξουσία που αποκτήσατε απρόσμενα και σε σύντομο χρόνο, ξεχάσατε τους λόγους εκείνους που σας εμπιστεύτηκε ο κόσμος και εναπόθεσε κάθε του ελπίδα πάνω σας.
Αν μπορείτε ακόμα να μάθετε από λάθη παλαιότερων κραταιών κομμάτων, ίσως μπορείτε να μαντέψετε και τη δική σας μοίρα αν φτάσετε το λαό στα όρια της ανέχειάς του.
Για ένα παλαιότερό μου άρθρο, στο οποίο αναφέρομαι πιο εκτεταμένα στην Ελληνική πολιτική σκηνή και λιγότερο στην ελπίδα που χάθηκε στο δρόμο, πατήστε εδώ.