Σπύρος ΓούλαςΌπως όλοι οι φίλοι των anime, κάποια στιγμή βρήκα τον εαυτό μου σε μία περίεργη χειμερία νάρκη. Είχα τελειώσει το kuroko no basket, το one punch man, το shokugeni no soma + τα λειπά άκυρα (no life no game, overlord και λοιπές βλακειούλες που θα μπορούσαν να είναι τόσο μα τόσο καλύτερες) ενώ κρατιόμουν και να μην διαβάσω το attack on titan (2nd season where??). Ήθελα να δω κάτι, αλλά δεν ήξερα ποιο θα ήταν αυτό. Έτσι βρήκα το kekkai sensen (και το darker than black για το οποία θα γράψω αργότερα).
Τι είναι όμως το kekkai sensen; Τυπική shonen-ιά; Περίπου. Αν όμως έτσι είναι τα καινούρια shonen τότε έχω λόγο να είμαι απίστευτα ανήσυχος αλλά και πολύ αισιόδοξος. Αντιφάσκω, εξηγούμαι λοιπόν ξεκινώντας από την πλοκή.
Στον κόσμο του kekai sensen ένα γεγονός που αργότερα ονομάστηκε “Κατάρρευση” ένωσε δύο κόσμους. Τον ανθρώπινο και τον επονομαζόμενο “alterworld” που κατοικείται από διάφορα υπερφυσικά πλάσματα. Οι δύο κόσμοι ενώθηκαν ενάντια στη θέλησή τους, αλλά προτού πέσουν κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον και καταστραφούν, μία ασπίδα απέτρεψε τα χειρότερα. Το αποτέλεσμα; Η επαφή των δύο κόσμων περιορίστηκε σε ένα σημείο, το οποίο πλέον κατοικείται και από τις δύο φυλές, την Hellsalem’s Lot, γνωστή κάποτε με το όνομα Νέα Υόρκη.
Αυτή η πόλη ανήκει και στους δύο κόσμους, αλλά την ίδια στιγμή σε κανέναν από τους δύο. Μία ομίχλη την περιβάλλει και είναι πολύ δύσκολο να την επισκεφτείς (κάτι hentai πλοκάμια φταίνε για αυτό). Οι κάτοικοι και των δύο κόσμων αναγκάζονται να συνυπάρξουν δημιουργώντας μία νέα πόλη, όπου το υπερφυσικό είναι μία ρευστή έννοια, όμως η καθημερινότητα αφομοιώνει και τους δύο κόσμους συνεχίζοντας τον ρυθμό της.
στο δρόμο για τη δουλειά…
Ο πρωταγωνιστής μας είναι ένα τυπικό shonen μαμόθρεφτο αγόρι, ο Leonardo Watch
Τι alpha…(kappa)
Ο Leonardo λοιπόν έφτασε σε αυτήν την πόλη αναζητώντας να βρει μία θεραπεία για την αδερφή του. Από ό,τι φαίνεται όταν έγινε το καμός η κατάρρευση των δύο κόσμων, διάφορα υπερκόσμια όντα κατέβηκαν και άρχισαν να το παίζουν Άγιος Βασίλης, έδιναν διάφορες υπερδυνάμεις σε κόσμο, αλλά του έπαιρναν πχ την προσωπικότητα, του έκλεβαν το σώμα, τον τύφλωναν κλπ κλπ. Η αδερφή του Leonard ήταν που ήταν η καημένη ανάπηρη, θυσίασε τα μάτια της για να κρατήσει ο αδερφός της τα δικά του. Για την ακρίβεια, ο Leonardo έχει ιδιαίτερα μάτια, αλλά αυτό δεν έχει ακριβώς σημασία.
Και κάπου εδώ έρχεται κάτι που πρέπει να ειπωθεί.
ΑΥΤΟ ΤΟ ANIME ΕΊΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.
Η πλοκή προχωρά υπερβολικά γρήγορα ενώ οι καινούριοι χαρακτήρες συστήνονται χύμα και όλοι μαζί οπότε χανόμαστε. Κάποιες δυνάμεις δεν εξηγούνται καν, ενώ την ίδια στιγμή όσο βλέπεις το anime συνέχεια έχεις την εντύπωση πως κάθε ένας χαρακτήρας θα μπορούσε να έχει ένα εντυπωσιακό background, γεμάτο λεπτομέρειες για το παρελθόν του και τον χαρακτήρα του…αλλά όχι. Δεν του ήταν γραφτό του anime να έχει καλό σενάριο.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει ένα γενικό μπέρδεμα ως προς το τι θέλει να είναι αυτό το anime. Θέλει δράση; Οι σκηνές μάχης έχουν τρομερό animation και ένα σωρό χαρακτήρες έχουν ωραίες δυνάμεις. Δεν είναι όμως anime δράσης, γιατί το ξύλο είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Είναι ένα ρομάντζο; Anime που νομίζεις πως θα δεις ξύλο αλλά βασικά βλέπεις το καμάκι σε εξέλιξη (eureka 7, never forget); Όχι, γιατί παρόλο που υπάρχει το κορμί, έχει πέσει friendzone τόσο βαθύ που ούτε ο Παπακαλιάτης δεν θα έβγαινε από εκεί μέσα.
marry me plz? (τι μάτια….)
Το kekkai sensen δεν είναι καλό anime αναγνώστη μου. Αλλά υπάρχει ένας λόγος που γράφω για αυτό. Είναι πραγματικά καλό αν δεν το δεις σαν anime δράσης. Αγνόησε τη δράση, το μπερδεμένο σενάριο, την κακή πλοκή, τις προβλεπόμενες ανατροπές, την ελλειπή ανάπτυξη χαρακτήρων. Κλείσε τα μάτια και ρίξε τα στον Καιάδα.
Πρέπει να δεις το anime αυτό σαν χρονογράφημα. Και ο λόγος για αυτό είναι απλός: το soundtrack είναι πολύ ιδιαίτερο, με απρόσμενα κομμάτια που εναλλάσσονται ανάμεσα σε σκληρό ροκ, indie ήχους και ρομαντικές μελωδίες (εδώ θα χρειαζόμουν τον mr. Cofeee για να περιγράψει αυτό το πραγματικά πολύ ξεχωριστό OST).
Τι άλλο;
Το μεγαλύτερο ατού της σειράς είναι η απεικόνιση της Hellsalem’s lot.
Θες καλό καρέ;
Θες και άλλο καλό καρέ;
Ένα συνηθισμένο πλάνο για τα δεδομένα του anime
Όπως επίσης και η μόνιμα χαμένη στην ομίχλη πόλη που βλέπουμε σε πολλά καρέ
Pretty good huh?
Συνδύασε όλα αυτά τα εκπληκτικά καρέ σε ποσότητα που πραγματικά σε εντυπωσιάζει (χωρίς πολλά επαναλαμβανόμενα καρέ) με ένα αξιοσημείωτα on-point soundtrack, όπου κάθε σκηνή ταιριάζει τέλεια με κάθε τραγούδι και έχεις αυτό το περίεργο αμάλγαμα κακού σεναρίου και τέλειας φωτογραφίας, ενδιαφέροντων πρωταγωνιστών και ανύπαρκτης ανάπτυξης χαρακτήρων.
Με λίγα λόγια μιλάμε για το ultimate anime – γαρίδα. Κράτα το σώμα (σκηνικά, φωτισμός, artwork, soundtrack, φωτογραφία) και πέτα το κεφάλι (πρωταγωνιστές, σενάριο, πλοκή).
Εγώ το είδα όλο και σου συνιστώ το ίδιο. Αλλά πρέπει να μην θυμώσεις με το χείριστο σενάριο, το οποίο συνέχεια μας δίνει την εντύπωση πως παραλείπει πολλά για να χωρέσει σε 12 επεισόδια. Αν αποφασίσεις πως το kekkai sensen είναι η αποτύπωση μίας πόλης μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών της και εστιάσεις στην πολύχρωμη, γεμάτη ενέργεια και νεύρο Hellsalem’s lot, τότε το anime βλέπεται άνετα και ευχάριστα.
Αν όμως αναζητήσεις σοβαρή πλοκή, σενάριο που να βγάζει νόημα, πρωτότυπους χαρακτήρες και επικό ξύλο….εεεε…τότε όχι…move on, this is not the anime you are looking for.
Από αυτήν την άποψη παραδείγματος χάριν τα τελευταία τρία επεισόδια δεν χρειάζεται καν να τα δεις. Η απόλαυση του kekkai sense είναι αυτή η εξαιρετική αποτύπωση της τρελής και πολύβουης Hellsalem’s lot, με την οσκαρική φωτογραφία, τον τέλειο φωτισμό και το soundtrack που ταιριάζει γάντι είτε οι πρωταγωνιστές παίζουν ξύλο είτε τρώνε burger.
κλασσική διακόσμηση + them monsters στο dinner εστιατόριο