Ιάσων ΓρηγορόπουλοςΠέρασε ο καιρός και ήρθε η ώρα να συμβάλλει και το Frapress.gr σε αυτόν τον αχταρμά ιντερνετικών απόψεων όσον αφορά την πιο πρόσφατη προσθήκη στην ταινιοθήκη του αγαπημένου μας universe.
O λόγος για το Star Wars: The Force Awakens βεβαίως βεβαίως.
Την βρώμικη δουλειά της αναβίωσης της σειράς ανέλαβε αυτή τη φορά ο J.J. Abrams (δόξα τη Δύναμη χωρίς άπειρα lens flares) και το γεγονός της εξαγοράς τη Lucasfilms από την Disney, δεν έκανε πιο εύκολη τη δουλειά του, με το φόβο της “καταστροφής” του universe να κυριαρχεί, όπως και το να συμβεί κάτι τέτοιο:
Yuk yuk! Blast them!
Ωστόσο θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνέβη ακριβώς το αντίθετο, και όχι δεν το λέω για καλό. Αλλά ας μην χρονοτριβούμε άλλο.
SPOILER ALERT (ΠΡΟΦΑΝΩΣ!)
Αν δεν έχετε δει την ταινία ακόμα, τι στο καλό κάνετε εδώ;;;
Επειδή μου αρέσει πάντα να αφήνω τις καλές εντυπώσεις στο τέλος, ας ξεκινήσουμε με τα
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Όπως είπε κάποτε ένας μεγάλος φιλόσοφος της εποχής μας που τυχαίνει να είναι και μέλος αυτής της Νεανικής Cult Κοινότητας και ελπίζω να μου επιτρέψει να χρησιμοποιήσω το απόφθεγμά του:
“Η νοσταλγία είναι μία παχιά αγελάδα που κατεβάζει το πιο ακριβό γάλα.” (!)
-Στάθης Αγγελάκος
Τι θέλει να πει ο master-sensei Αγγελάκος; Η ταινία έκανε κυριολεκτικά ό,τι μπορούσε για να θυμίζει την παλιά τριλογία πετάγοντάς μας σε κάθε δυο σκηνές στοιχεία που κάνανε trigger το nostalgia-o-meter μας (Imperial Walkers και Star Destroyers παρατημένα στην έρημο, αναφορά σε συμπιεστή σκουπιδιών, η παρουσία του Admiral Akbar κλπ). Και φυσικά αυτό θα τράβαγε τους πλέον 40ρηδες φανς να επιστρέψουν στις αίθουσες. Επίσης να αναφερθεί ότι η εξαιρετική μουσική συνοδεία που χαρακτήριζε τόσο πολύ τους πρόγονους του Star Wars: The Force Awakens, ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, δυστυχώς.
Το σενάριο, όσο διασκεδαστικό κι αν ήταν να το παρακολουθείς να ξετυλίγεται, μπορούσες με ελάχιστη δυσκολία να εντοπίσεις ότι επρόκειτο για μια καλογυαλισμένη έκδοση του A New Hope: ένα droid που ο ιδιοκτήτης του κρύβει μέσα του μία άκρως απόρρητη πληροφορία των Rebels και το αναζητούν απεγνωσμένα οι δυνάμεις του εκάστοτε Dark Side faction, τυχαίνει να βρεθεί με τον κεντρικό ήρωα που κρύβει μέσα του τη Δύναμη και είναι ένας τιποτένιος σε έναν πλανήτη-σαπίλα, ενώ ένας ψαρωτικός μαυροντυμένος villain με μάσκα και ελάχιστο anger management υπηρετεί έναν “μυστικό” master sith που θέλει να φτιάξει ένα ακόμα Death Star (ή ULTRA MEGA JUMBO SIZED DEATH STAR EXTERMINATOR 3.000 LIMITED EDITION στην περίπτωσή μας) το οποίο για άλλη μια φορά έχει μία συγκεκριμένη αδυναμία που μπορεί να το ανατινάξει ολόκληρο για κάποιο πούστη λόγο. Το πιάσαμε JJ, θέλεις να μας αποδείξεις ότι είσαι άξιος διάδοχος του George Lucas, αλλά λίγη σεναριακή πρωτοτυπία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
To λεγόμενο “Starkiller Base” γιατί ντράπηκαν να το πουν “Death Star” πάλι.
Και περνώντας στο πιο hot topic του internet, ο Kylo Ren… Ένας άσχημος, αυτιάμπουρας, emo κλαψιάρης σούμπερ μπέμπης, σωστά; Τουλάχιστον εκεί φαίνεται να κλίνει η ιντερνετική κοινότητα σύμφωνα με ότι έχουν δει τα ματάκια μου σε διάφορα comment sections την τελευταία εβδομάδα. “Πωπω τι απογοήτευση ήταν αυτή ρε; Τι φλώρο κακό βάλανε στο The Force Awakens; Ακόμα και ένας μαύρος (νε τι) Stormtrooper με καθόλου Jedi training τον είχε για την πλάκα του.” Δεν μου αρέσει γενικά να μπαίνω σε nerdo-συζητήσεις του τύπου “Ναι, αλλά ήταν βαριά τραυματισμένος διότι προηγουμένως είχε φάει blast από την τούμπανη βαλλίστρα του Chewie που είχε +30 Energy Damage +15 Armor Penetration, και μας έδειξε σε τόσες σκηνές πόσο δυνατή είναι, και αυτός δεν κατάλαβε τίποτα γιατί μπλα μπλα μπλα…”. Δεν μας νοιάζει. Με λίγα λόγια…
Και με αφορμή αυτό το θέμα θα κάνω μία τούμπα και θα γυρίσω στα
ΘΕΤΙΚΑ
Οποιοσδήποτε κατέχει την παραμικρή κινηματογραφική παιδεία, μπορεί να καταλάβει ότι ο Kylo Ren είναι ένας νεαρός χαρακτήρας σε εξέλιξη. Στην αρχή, μας παρουσιάζεται ως ένας νέος Darth Vader που γενοκτονεί χωριά για την πλάκα του, μετά ως ένας αδύναμος νέος που κάτι τον έκανε να επιλέξει την Σκοτεινή Πλευρά της Δύναμης, αλλά έχει ακόμα αναστολές σχετικά με αυτή του την επιλογή, ενώ η εμμονή του με τον παππού του, τον κάνει ακόμα πιο ανθρώπινο. Και αυτό είναι το ωραίο της ταινίας. Δεν χρειάζεται όλοι οι villains να είναι σκληροί και badass σαν τον Darth Maul, ο οποίος προφανώς μας φάνηκε cool όταν είδαμε το The Phantom Menace στα 4 μας, γιατί είχε κόκκινη μούρη με καρφιά και διπλό lightsaber. Αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι σαν χαρακτήρας είναι από αδιάφορος έως κακός. Δεν έχει κανένα background, κανένα origin, καμία συναισθηματική σύνδεση. Κάτι που έχει απ’όλα ο Kylo Ren.
O στρατός των ναζ-… εεε του Πρώτου Τάγματος.
Και ο JJ κάνει μία εξαιρετική δουλειά στο να μας προκαλέσει αυτή τη συναισθηματική σύνδεση, η οποία δεν χρειάζεται να είναι πάντα θετική. Θέλετε να μου πείτε ότι όταν έμπηξε το lightsaber του μέσα στα σωθικά του πατέρα του, δεν νιώσατε μίσος, απέχθεια και αποστροφή; Αυτό θα πει εξέλιξη χαρακτήρα. Από το σημείο που αναρωτιόταν αν έχει επιλέξει το σωστό μονοπάτι, περνάει στο Dark Side με τον πιο βίαιο και μοχθηρό τρόπο. Και αν το παιδιάστικο επιχείρημα “Μα είναι σαν γ@μ* το *** του” παραμένει, θα σας καθησυχάσει το γεγονός ότι έχει τώρα μια τεράστια ουλή στη μούρη του για το επόμενο επεισόδιο; Οκ; Πάμε παρακάτω;
Το προσωπικό μου αγαπημένο της ταινίας το οποίο πολύς κόσμος φαίνεται να ξεχνάει είναι το γεγονός ότι σου προκαλεί μία μόνιμη αίσθηση μυστηρίου γεννώντας σου απορίες που ανυπομονείς να μάθεις στα επόμενα μέρη. Τι ήταν αυτό που έκανε τον Kylo Ren να αντισταθεί στο Training του Luke και να πάει στο Dark Side; Ποιος είναι ο Snoke και πώς ανέλαβε την εξουσία του The First Order; Τι σήμαινε το όραμα που είδε η Rey και τι απέγιναν οι γονείς της; Πώς ο R2D2 ξύπνησε ξαφνικά και βρήκε τον υπόλοιπο χάρτη; Πώς βρέθηκε το μέρος του χάρτη στα χέρια του γέρου στην αρχή της ταινίας; Ενδεχομένως να είναι plot holes και να μην πάρουμε ποτέ απάντηση σε κάποιες από αυτές τις ερωτήσεις, αλλά δεν είναι αυτή η ουσία.
“Κοίτα να δεις που έβαλε νέα εξάτμιση ο στησπού.”
Όλα τα όμοια στοιχεία με το Episode IV που καταδικάσαμε ως αρνητικά δεν ενοχλούν, καθώς το Star Wars: The Force Awakens έχει τα δικά του μοναδικά στοιχεία, όπως το να μας δείχνει την οπτική γωνία ενός Stormtrooper (που όχι, δεν είναι κλώνος!) που λέει fuck this shit και την κάνει με ελαφρά, ενώ η Rey είναι από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες των ταινιών, δυναμική και ανεξάρτητη και άξιος διάδοχος του Han Solo στην θέση του πιλότου του Millenium Falcon. Ακόμα και τα διάφορα comic reliefs όπως ο BB-8 και ο Finn αποτελούν θετικά στοιχεία. Η ταινία είναι τόσο απολαυστική που πρέπει να έχεις αρνητική προδιάθεση για να κάτσεις να μιζεριάσεις για όλες τις παραπάνω λεπτομέρειες. Άλλωστε, τα σκηνικά είναι όλα σύγχρονα έργα τέχνης, οι αναφορές στα παλιά Star Wars λειτουργούν άψογα ως μεζεδάκια νοσταλγίας, οι μάχες είναι εντυπωσιακότατες καθώς και όλα τα κουστούμια, οι τοποθεσίες, η τεχνολογία κλπ παραμένουν πιστά στο lore του universe.
Κοινώς, το Star Wars: The Force Awakens είναι μία καλή ταινία, είτε για τους παλιούς fans, είτε για τους πρόσφατα μυημένους στον κόσμο του George Lucas. May the Force be with you.
*πιτσίου πιτσίου*