ΑναγνώστηςΓιατί το vintage επανέρχεται ξανά και ξανά στη μόδα; Σε μια κοινωνία που βρίθει από καταναλωτικά αγαθά και που πραγματικά ό,τι σκέφτεσαι έχει ήδη πραγματοποιθεί και ό,τι λες έχει ξαναειπωθεί και που η ακόρεστη δίψα για περισσότερο κέρδος έχει στερέψει από κερδοφόρες ιδέες, η αναδρομή στο παρελθόν και η έμπνευση από περασμένες δεκαετίες είναι κάτι το αναπόφευκτο. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θεωρείται μεμπτό, αφού ως γνωστόν η μόδα υπακούει αιώνες σε αυτό το μοτίβο. Το vintage ποτέ δεν έφυγε από τη μόδα. Έτσι η εκείνη εμπνευσμένη από περασμένες δεκαετίες γίνεται τάση, κατακλύζει τις αγορές και το ‘vintage’ είναι πλέον γεγονός. Από χαρτοπετσέτες με λουλουδάκια μέχρι το πιο πολυτελές σχέδιο καναπέ που υπήρχε μια φορά κι έναν καιρό σε εκείνη την ασπρόμαυρη ταινία της Λίζ Τέιλορ, τα πάντα σχεδιάζονται με έναν τρόπο που να φέρουν παλίες αναμνήσεις στην σκέψη των γιαγιάδων μας και κατηγοριοποιούνται πάντα με την ταμπέλα ‘ vintage’.
Στη φτήνια της καθημερινότητας, στην κυριαρχία του πλαστικού και της προχειρότητας, το vintage, αυτές οι απομιμήσεις περασμένων εποχών φαίνονται θελκτικές, αφού έρχονται να μας θυμίσουν κάτι που έχει χαθεί από την δική μας πραγματικότητα: την ποιότητα. Έχει χαθεί η ποιότητα στα υλικά, στα υφάσματα, στις σχέσεις,στις αξίες… Έχει χαθεί η επισημότητα στις καταστάσεις που έδιναν οι άνθρωποι του τότε, τα καλά ρούχα που φορούσαν μόνο στις γιορτές,στο θέατρο και στην εκκλησία, η συμφωνία όχι με συμβόλαια αλλά με το ‘να δώσουμε τα χέρια’,ο λόγος,η τιμή.
Η αλήθεια είναι πως αυτή η επισημότητα και ο τύπος ήταν τα πράγματα που πολλές φορές περιόριζαν, έπνιγαν τα άτομα. Αν όμως στην πραγματικότητα αυτοί οι τύποι εξέφραζαν την ουσία; Οι αγώνες για την επικράτηση της και την κατάρρευση του τύπου οδήγησαν στο άλλο άκρο, στην αποποίηση από κάθε ‘εθιμοτυπικό’, κάθε άγραφο νόμο που ουσιαστικά συγκροτούσε την κοινωνία, την απέτρεπε από την αποξένωση, την ισοπέδωση κάθε ηθικού φραγμού και την ανία.
Έτσι, όσο και αν οι αγορές πουλάνε το ‘vintage’, επηρεασμένο από άλλες εποχές με την πεποίθηση ότι θα φέρει κάτι από την λάμψη εκείνων των περασμένων δεκαετιών του ’20, ’40, ’60 στην πραγματικότητα τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, αφού η μόδα εξέφραζε μια ολόκληρη πραγματικότητα, ξένη σε εμάς, με τις ιδέες και τις αξίες του τότε. Πρέπει να είμαστε περήφανοι για τους αγώνες που έχουν δωθεί ανά τους αιώνες για να απολαμβάνουμε τις ελευθερίες του σήμερα, ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς φτάσαμε ως εδώ και πώς θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε νέες ιδέες και να προοδεύσουμε ως κοινωνία χωρίς να χάσουμε τις αξίες που μας καθορίζουν.