Θανάσης ΞάνθοςΚαθώς το εορταστικό κλίμα αυξάνεται στην πόλη, τα ”δώρα” των Χριστουγέννων γίνονται ολοένα και περισσότερα. Δώρα που διαφέρουν λίγο από τα κανονικά, με το αστραφτερό περιτύλιγμα και τον θεσπέσιο φιόγκο, αλλά χαρίζουν την ίδια ή ίσως και περισσότερη αίγλη και χαρά στον παραλήπτη τους. Το δώρο μου αυτό λοιπόν, έχει το όνομα Φρεδερίκος Γεωργίου ή Frederick di Georgiou Conte di Messina. Πρόκειται για έναν διάσημο πιανίστα διεθνούς φήμης, που είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά και να μιλήσω μαζί του για μουσική, εξέχουσες συνεργασίες, κοντσέρτα και μία ζωή γεμάτη επιτυχία!
Ο Frederick di Georgiou Conte di Messina γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη των Αθηνών, καταγόμενος από μία άκρως καλλιτεχνική οικογένεια αφού η μητέρα του ήταν καθηγήτρια πιάνου. Από την ηλικία των 3 χρόνων, ήρθε σε επαφή με την μουσική κι έκτοτε εξελίχθηκε σε έναν διάσημο πιανίστα. Σπούδασε πιάνο στο Ωδείο της Ρώμης, στο Mozarteum University of Salzburg και στο Julliard School στη Ν.Υόρκη. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ”παιδί θαύμα” καθώς από πολύ μικρή ηλικία, ήταν σολίστ σε διάφορες ορχήστρες. Αρχικά, δούλεψε ως ελεύθερος επαγγελματίας πιανίστας, κάνοντας γκεστ με σόλο εμφανίσεις σε Ν.Υόρκη και New Jersey και στην πορεία σε φημισμένα ξενοδοχεία της Αμερικής. Το 1971, προσλήφθηκε ως προσωπικός πιανίστας του Αριστοτέλη Ωνάση, στο Σκορπιό της Λευκάδας. Από το 1980 έως το 1982 διατέλεσε πιανίστας του Frank Sinatra και του Tony Bennet, ενώ οι εξέχουσες συνεργασίες του συνεχίστηκαν και με ονόματα όπως η Diana Ross, ο Julio Iglesias, ο Tom Jones, κ.α. Τον Σεπτέμβριο του 1984, είχε την μεγάλη τύχη να συνεργαστεί με τον παγκοσμίου φήμης τενόρο, Luciano Pavarotti ! Από το 1990 έως το 1994, έπαιξε πιάνο σε διάσημα ξενοδοχεία ελληνικών νησιών, μεταξύ των οποίων σε Μυτιλήνη και Κρήτη! Σήμερα ζει στην κωμόπολη Baden-Baden στην Γερμανία, όπου εργάζεται ως μουσικός διευθυντής και πιανίστας σε ένα από τα κορυφαία διεθνή ξενοδοχεία το Brenner’s Park-Hotel. O Frederick di Georgiou Conte di Messina, έχει συνεργαστεί ως σολίστ με την Συμφωνική Ορχήστρα του Σάλζμπουργκ, την Ορχήστρα της Βιέννης, την Φιλαρμονική Αθηνών, την Φιλαρμονική του Βερολίνου, κ.α.
1. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την μουσική και ειδικότερα την κλασική;
Η μητέρα μου έπαιζε κλασική μουσική και ήταν καθηγήτρια πιάνου. Θυμάμαι λοιπόν τον εαυτό μου από πολύ μικρός, να σηκώνομαι από το κρεβάτι, να περνάω μπροστά από το πιάνο και πατούσα τα πλήκτρα, παίζοντας την Alla Turca του Mozart και τραγουδώντας μόνος μου τον ρυθμό και τους τόνους. Χαρακτηριστικά, καθόμουν στα πόδια της μητέρας μου, έπαιζα στο πιάνο και σιγά σιγά έφτασα να μελετάω μόνος μου 7 με 8 ώρες την ημέρα. Θα έλεγα λοιπόν, πως η οικογένεια μου συνέβαλε πολύ στην ενασχόληση μου με την μουσική, τα ερεθίσματα που είχα την τύχη να λάβω από τα πρώτα μου βήματα αλλά και η κοπιώδη μελέτη πάνω στην μουσική! Άλλωστε το ταλέντο πηγάζει μέσα από την μελέτη. Δεν με πίεσαν οι γονείς μου σε κάτι αλλά το ήθελα από μόνος μου. Μου δημιούργησαν το αίσθημα του ανταγωνισμού, πηγαίνοντας με σε διάφορα κοντσέρτα μεγαλύτερων παιδιών από εμένα. Εγώ ζήλευα την επιτυχία τους, με καλή διάθεση πάντα και ήθελα να γίνω καλύτερος από αυτούς!
2. Στην διάρκεια της ανοδικής σας πορείας, έχετε συνεργαστεί με σημαίνουσες προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Frank Sinatra, o Luciano Pavarotti, κ.α. Τι συναισθήματα σας έχουν αφήσει αυτές οι συνεργασίες;
Σίγουρα η συνεργασία με τέτοιους σπουδαίους καλλιτέχνες, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό και στον παράγοντα τύχη. Δεν χτύπησα καμία πόρτα για να χρειαστεί να παίξω μαζί τους. Στην Ελλάδα σταμάτησα να ασχολούμαι με την κλασική μουσική διότι δεν υπήρχε ο ανταγωνισμός που ήθελα, δεν υπήρχαν χρήματα για να δημιουργήσεις κοντσέρτα κι ούτε μάνατζερ. Αποφάσισα λοιπόν από νέος ακόμη, να φύγω κι έτσι το 1975 πήγα στην Αμερική δουλεύοντας ως πιανίστας σε καζίνο. Μια μέρα με πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής του καζίνο, μου είπε ότι είναι άρρωστος ο πιανίστας του Sinatra και μου ζήτησε να παίξω εγώ. Χωρίς δεύτερη σκέψη δέχτηκα φυσικά κι από εκεί ξεκίνησε η συνεργασία μας! Του άρεσε η δουλειά μου, γνώρισα και την γυναίκα του και δουλέψαμε για περίπου 1,5 χρόνο σε Σικάγο και Λας Βέγκας. Εξαιρετική φωνή και σπουδαίος άνθρωπος στην παρέα. Έπειτα ακολούθησαν οι συνεργασίες με την Diana Ross, τον Julio Inglesias, τον Tom Jones, ανοίγοντας μου πολλές πόρτες στην κλασική μουσική.
3. Αν σας έλεγα να μου περιγράψετε μία πρωτότυπη συνεργασία σας, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
Με όλους αυτούς τους ανθρώπους που συνεργάστηκα, έμαθα πολλά καθώς η προσωπικότητα του καθενός ήταν ξεχωριστή. Αν όμως έπρεπε να διαλέξω μία ξεχωριστή συνεργασία αυτή θα ήταν με τον Luciano Pavarotti. Εκείνο το βράδυ αρχικά έπαιξα πιάνο μόνος μου μπροστά σε 2.500 άτομα, τον Γκέρσουιν απ’τη Γαλάζια ραψωδία, με την ορχήστρα του New Jersey. Μετά, πάνω σε μια υπερυψωμένη σκηνή εμφανίστηκε ο Pavarotti και τραγούδησε μαζί μου. Θεωρώ ότι είναι το καλύτερο μέταλλο φωνής από τενόρους, αξιοθαύμαστος χαρακτήρας, με χιούμορ και λάτρης του καλού φαγητού. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μόλις τέλειωσε η συναυλία μου πέρασε ένα μετάλλιο στο λαιμό με το πρόσωπο του.
4. Τη σημαίνει για εσάς η μουσική και πως πιστεύετε ότι επηρεάζει τελικά την ζωή μας;
Η ζωή ενός ανθρώπου θεωρώ πως είναι κενή χωρίς την μουσική. Η μουσική ομορφαίνει την ψυχή μας, μας κάνει ευαίσθητους, είτε ασχολείσαι ενεργά με αυτήν, είτε όχι. Οφείλουμε σαν άνθρωποι να ακούμε ποικίλα είδη μουσικής κι όχι μόνο μπουζούκια. Υπάρχει το έντεχνο, το κλασικό, το ελαφρολαϊκό αλλά και η τζαζ μουσική. Να ανοίξουν με αυτό τον τρόπο οι ορίζοντες μας! Η μουσική είναι όμορφο να προέρχεται μέσα από την οικογένεια και να λειτουργεί σαν φάρμακο στην ψυχοσύνθεση μας.
5. Ως άνθρωπος της Τέχνης και των Γραμμάτων κι εφοδιασμένος με πνευματική καλλιέργεια, πως θα περιγράφατε όλα αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας και στον κόσμο γενικότερα, τα τελευταία χρόνια;
Αισθάνομαι τρόμο και λύπη. Λυπάμαι για την χώρα μου που έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Φυσικά δεν φταίνε μόνο οι πολίτες γι’ αυτή την κατάσταση αλλά και οι πολιτικοί ανεξαρτήτου κόμματος, που την κατάντησαν έτσι. Είναι και η νοοτροπία του Έλληνα τέτοια, αφού είμαστε αρκετά σπάταλοι σαν λαός. Ποιος δεν θυμάται εποχές που κάθε 4μελής οικογένεια είχε 2 αμάξια κι έπαιρνε δάνεια για να πάει διακοπές. Αν η Ευρώπη συνεχίσει να βαδίζει σε αυτά τα μονοπάτια που βαδίζει τώρα, πιστεύω πως κάποια στιγμή θα καταστραφεί. Οι πολιτικοί των δυνατών οικονομικά χωρών, θα ήταν καλό να βρουν μια κάποια λύση, συλλογικά, με σκοπό να ορθοποδήσουν και οι αδύναμες χώρες, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία. Αναζητάμε ένα καλύτερο μέλλον κι ελπίζουμε σε αυτό!
6. Ποιο το μήνυμα που θέλει να περάσει η μουσική μέσα από αυτή την γενικευμένη κρίση;
Θα ήταν καλό ίσως μέσω του Υπουργείου Πολιτισμού να διοργανώνονται ακόμη περισσότερα κοντσέρτα, με φιλανθρωπικό σκοπό, συναυλίες και ακόμη περισσότερες θεατρικές παραστάσεις με ποιοτικό περιεχόμενο, έτσι ώστε η νέα γενιά να βάλει την ποιότητα στην ζωή της!
7. Ως ένας άνθρωπος πολυταξιδευμένος και ζώντας πολλά χρόνια στο εξωτερικό, που θα λέγατε ότι η μουσική σας βρήκε την μεγαλύτερη ανταπόκριση;
Δυστυχώς στην Ελλάδα βρήκε ανταπόκριση μόνο στην αρχή της καριέρας μου, όταν ήμουν πολύ μικρός. Γενικότερα θα έλεγα πως και στην Αμερική και στην Γερμανία, μέσα από διάφορα κοντσέρτα κλασικής μουσικής, το κοινό με αγκάλιασε με τον πιο όμορφο τρόπο.
Τελειώνοντας αυτή την συνέντευξη με έναν τόσο σπουδαίο άνθρωπο, ένιωσα τα πιο δυνατά συναισθήματα, έμαθα πράγματα θαυμάσια και διαπίστωσα ακόμη περισσότερο, πόσο σπουδαία είναι η δουλειά που έχω αποφασίσει να ακολουθήσω. Τελικά αυτό το δώρο, θα είναι από τα αγαπημένα μου τα φετινά Χριστούγεννα!
