FrapressΕπιμέλεια Κειμένου: Βασίλης Καλαμπόγιας
Αν και η περίοδος των Χριστουγέννων φέρνει μαζί της αφορμές για ζεστασιά, χαρά και γιορτή, κάτι πένθιμο συμβαίνει αυτές τις ημέρες στο ΡΟΜΑΝΤΣΟ. Πρόκειται για ένα μνημόσυνο που έχει στηθεί με αφορμή τα 50 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου αρχιτέκτονα του μοντέρνου κινήματος, Le Corbusier, που λαμβάνει σάρκα και οστά μέσω μιας εξαιρετικής έκθεσης που ακούει στο όνομα “DeCorbuziers”.
Ακόμα και να μην γνωρίζεις τον Le Corbusier και το έργο του, αξίζει να επισκεφθείς την έκθεση. Άλλωστε ούτε οι ίδιοι οι συμμετέχοντες τον γνωρίζουν απαραίτητα καλά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι σε θέση να τον σχολιάσουν μέσω των έργων τους. Πριν μπεις στην έκθεση αρκεί να γνωρίζεις ότι ο Le Corbusier έζησε τον προηγούμενο αιώνα, διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το μοντέρνο κίνημα και είναι για τους αρχιτέκτονες ότι είναι για τους pop fans η Madonna.
Thou Shall Not Make unto Thee Any Graven Image, Uroš Pajović
Έτσι τον βλέπουν και οι διοργανωτές της έκθεσης, η ομάδα των DeCorbusiers, αλλά και οι φοιτητές, οι αρχιτέκτονες και οι καλλιτέχνες των οποίων τα έργα βρίσκονται στην έκθεση. Ο LeCorbusier ως icon, το έργο του ως heritage, όπως επίσης και η μετάβαση και σύνδεση μεταξύ των δύο, η περίοδος του sex, αποτελούν τα τρία τμήματα μιας γραμμικής περιήγησης εξαιρετικά επιμελημένης από τον curator της έκθεσης, Συμεών Μπανό. Από την ειδωλοποίηση της εικόνας του αρχιτέκτονα μέχρι τον πιο “ώριμο” κριτικό σχολιασμό της κληρονομιάς του μοντέρνου κινήματος τα έργα πιάνονται από διάφορες πτυχές της μεγάλης αυτής προσωπικότητας, την κρίνουν, την αποδομούν, την αποδέχονται ή την αναιρούν. Οι συμμετοχές περιλαμβάνουν mixed media εγκαταστάσεις, performances, social media based και διαδραστικά έργα, ενώ κάποια από αυτά συνεχίζουν την περιήγηση και έξω από τον χώρο μέσω του διαδικτύου, πάνω στη λογική ότι ο εκθεσιακός χώρος στον σημερινό κόσμο δεν υπάρχει, ή τουλάχιστον δεν έχει σαφή όρια.
Fifty Years an Afterlife, Michael Vlasopoulos – Demetra Gelagoti
Αν παρόλα αυτά δυσκολευτείς να βρεις το νόημα των έργων – αν χρειάζεται να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο – ή έχεις κάποια απορία, μην διστάσεις να ρωτήσεις κάποιον από τους invigilators-κοράκια, οι οποίοι βρίσκονται συνεχώς στο χώρο και είναι παραπάνω από πρόθυμοι να σου εξηγήσουν τι βλέπεις, ακόμα και να σου προσφέρουν την δική τους ερμηνεία και έδαφος για συζήτηση.
Στα highlights της έκθεσης είναι και ο κατάλογος, επιμελημένος από την οργανωτική ομάδα, που πέρα από το ότι είναι κατατοπιστικός σχετικά με τα έργα, συνοψίζει σε μια υπέροχη έκδοση, τον pop, neo-goth και extravagant χαρακτήρα του εκθεσιακού “μνημόσυνου”.
Παρά τις δυσκολίες της εποχής και την έλλειψη πόρων, το αποτέλεσμα της δουλειάς της ομάδας των DeCorbuziers και ο cutting-edge χαρακτήρας των περισσότερων έργων δείχνουν ότι η νέα γενιά αρχιτεκτόνων, καλλιτεχνών και δημιουργών γενικότερα είναι εδώ, έχει παρουσία, άποψη και κριτική σκέψη, ακόμα και αν εξακολουθεί να βρίσκεται σε ένα στάδιο ωρίμανσης και διαμόρφωσης χαρακτήρα. Χωρίς αμφιβολία, και ανεξάρτητα από το αν σου αρέσει ή όχι αυτό που βλέπεις, η έκθεση DeCorbuziers αξίζει λίγη ώρα από τον χρόνο σου, έστω και απλά για να φας κόλλυβα και να θρηνήσεις.
Έως 27 Δεκεμβρίου στο ΡΟΜΑΝΤΣΟ (Αναξαγόρα 3, Αθήνα)
Ώρες Λειτουργίας 17.00-23.00