Θάλεια ΜητσούληΜέσα σε αυτή τη δυσχερέστατη εποχή την οποία έχουμε κληθεί να διανύσουμε, είναι σημαντικό να μη ξεχνάμε ότι όλοι μας έχουμε ένα κοινό. Αυτό είναι το πάθος και τα όνειρα μας για το μέλλον, ό,τι μας κρατά και μας δίνει κίνητρο να συνεχίσουμε ξεπερνώντας τα εμπόδια που θα συναντήσουμε. Στον κόσμο αυτό που ζούμε όμως, άλλοι το καταφέρνουν είτε δυσκολότερα είτε ευκολότερα, για άλλους όμως, το να ονειρευτούν, να κοιτάξουν μπροστά και να αγκαλιάσουν τη ζωή με αγάπη και ζήλο, φαντάζει μια άπιαστη πολυτέλεια. Σε εκείνους έχουμε χρέος να μην κλείνουμε τα μάτια, αλλά να ανοίγουμε τα χέρια. Είμαστε όλοι άνθρωποι με την ίδια αγάπη για τη ζωή ακόμη κι αν αυτή εκφράζεται διαφορετικά.
Mία τέτοια έκφραση αγάπης έλαβε χώρο στο Βοτανικό στις 31 Οκτωβρίου με 1 Νοεμβρίου, μέσα στα πλαίσια του 4th Hip Hop Smile Festival, μιας εκδήλωσης με άξονα το Hip-Hop, για τέταρτη συνεχή χρονιά με απόλυτη επιτυχία. Κάτω από το πρίσμα της τέχνης, και της δημιουργίας αναπτύχθηκε ένας δεσμός αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού και με μια καρδιά και μια φωνή, όλοι όσοι παρευρέθηκαν, τραγούδησαν και χόρεψαν μαζί μεταδίδοντας την αγάπη και τη μαγεία της στιγμής σε όσα παιδιά δεν είχαν τη δυνατότητα να αγκαλιάσουν τη νύχτα μαζί μας. Τα παιδιά εκείνα, αν και απόντες ήταν αναμφισβήτητα οι πρωταγωνιστές της διοργάνωσης αυτής, προσθέτοντας τις δικές τους χαρακτηριστικές πινελιές. Συγκεκριμένα, το φεστιβάλ, όπως και τα προηγούμενα χρόνια έτσι και αυτή τη φορά, είχε φιλανθρωπικό σκοπό τονίζοντας τη σημασία που έχει στην τρέχουσα εποχή η προβολή σωστών προτύπων, ανθρώπων και καλλιτεχνών οι οποίοι απλόχερα μοιράζονται την αγάπη τους για την τέχνη, τη δημιουργικότητα και τις ευαισθησίες τους με στόχο τη στήριξη και διάδοση της ιδέας του μικρού Ανδρέα και του Εθελοντικού Οργανισμού “Το Χαμόγελο του Παιδιού”. Με αυτό το τρόπο ολόκληρη η hip-hop κοινότητα, νέοι, παλιοί καλλιτέχνες, αλλά και ακροατές θα συνδράμουν σημαντικά στη συγκομιδή χρημάτων για την κάλυψη των απαραιτήτων αναγκών του οργανισμού, δίνοντας μια ανάσα ζωής σε όσους παλεύουν αυτές τις δύσκολες εποχές να κρατήσουν ζωντανούς τέτοιους οργανισμούς που αποτελούν σπίτια, σχολεία και οικογένειες για τόσες αθώες ψυχές.
To Frapress.gr βρέθηκε στη συναυλία του Σαββάτου και ένιωσε το παλμό που μετέδωσαν κοινό και καλλιτέχνες σε εκείνους που το είχαν ανάγκη, σε εκείνους που πιστεύουν ότι η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά και σε εκείνους που αμφέβαλλαν για τη νεολαία μας. Όλοι ήταν εκεί, πιστοί στο ραντεβού για ακόμη μια χρονιά κι έδωσαν το καλύτερο τους εαυτό. Λίγο πριν την έναρξη της συναυλίας μέλη της διοργάνωσης ευχαρίστησαν τους ακροατές που μετρούσαν χιλιάδες με ένα σύντομο λόγο και έπειτα αφηγήθηκαν ιστορίες παιδιών τα οποία έγιναν ήρωες του εαυτού τους και ανέκτησαν τα όνειρα τα οποία κάποιος τους είχε πάρει, προβάλλοντας ένα μήνυμα αποφασιστικότητας και δυναμισμού, διότι ήδη ζούμε σε ένα κόσμο περιορισμένων ελευθεριών, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στα όνειρά μας να ανήκουν σε αυτές.
Βήτα Πεις στο Βοτανικό 31/10
Τη συναυλία άνοιξε η νέα και ταλαντούχα Golden Flow, ακολουθούμενη από τους Phaser (Ντελίριο Team), συνοδευόμενοι από τις μουσικές επενδύσεις του Dj Twelve, ζεσταίνοντας τη σκηνή για τους ανεπανάληπτους Βήτα Πεις και Στίχοιμα οι οποίοι μετά από 10 χρόνια συναντήθηκαν ξανά επί σκηνής και εκτόξευσαν το χώρο «Βοτανικός Live Stage», ένα από τους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους του κέντρου της Αθήνας. Την εμφάνιση τους έκαναν αρχικά οι Βήτα Πεις, ένα από τα αγαπημένα και κορυφαία hip-hop συγκροτήματα της τελευταίας δεκαετίας, ερμηνεύοντας τρομερές επιτυχίες όπως το “Ειρήνη Πες Μου”, “Τα Θέλω Μου”, “Βάπτισμα Πυρός”, “Αεροπειρατεία” και πολλά άλλα τα οποία αποθεώθηκαν από το κοινό που τραγουδούσε και ένιωθε μαζί τον κάθε στίχο. Η διάθεση απογειώθηκε όταν οι Στίχοιμα πήραν το λόγο και το μικρόφωνο έφτασε στα χέρια του Χplicit και του Marginal, ενώ η Μαρίνα κρατούσε τα ηνία του ήχου πίσω από τα decks. “Πατρίδα”, “Είμαι Χαμένος”, “Αθήνα”, “Μηχανές”, “Γρανάζι” ήταν λίγα από τα κομμάτια τα οποία εξέφρασαν με τους στίχους τους τις σκέψεις των καλλιτεχνών, αλλά και των ακροατών που εκείνο το βράδυ του Σαββάτου έγιναν ένα.
Στίχοιμα στο Βοτανικό 31/10
Εκείνο το βράδυ θα μείνει στις μνήμες όλων όσων βρέθηκαν εκεί, σε άλλους για περισσότερους λόγους σε άλλους για λιγότερους, το συμπέρασμα, όμως θα είναι ένα. Η τέχνη βρίσκεται μέσα στον καθένα και όταν εκφράζεται και παίρνει μορφή μοιράζει χαμόγελα σε όσους τα χρειάζονται. Η επιτυχία του φεστιβάλ ήταν μια απόδειξη ότι όταν κάποιος δίνει απλόχερα αγάπη, τότε σίγουρα θα πάρει και λίγη πίσω. Είμαστε οι νέοι άνθρωποι ενός κόσμους γερασμένου, ας δημιουργήσουμε κάτι καλό από ό,τι έχει απομείνει κι ας δώσουμε το χαμόγελο μας σε όσους έχουν χάσει το δικό τους, διότι εκείνοι το έχουν λίγη περισσότερη ανάγκη.