Θανάσης Ξάνθος Απόγευμα Κυριακής στην Αθήνα κι εγώ βαδίζω προς τον Βοτανικό και συγκεκριμένα στον Πολυχώρο Vault για να συναντήσω μία όμορφη και ταλαντούχα ηθοποιό, την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου. Η ίδια μας έχει κάνει πολλές φορές να γελάσουμε και να ψυχαγωγηθούμε, μέσα από τις δουλειές της τόσο στην τηλεόραση, όσο και στο θέατρο. Έχει πάντα έναν τρόπο να σαγηνεύει τον κόσμο, με την εκλεπτυσμένη ομορφιά της και το πηγαίο ταλέντο της στην υποκριτική.
Η σπουδαία ηθοποιός από πέρυσι υποδύεται με μεγάλη επιτυχία την αφοπλιστική συγγραφέα Λιλή Ζωγράφου στο έργο «Επάγγελμα Πόρνη». Μετά τις sold-out παραστάσεις στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και την πετυχημένη περιοδεία ανά την Ελλάδα, η παράσταση επαναλαμβάνεται κι αυτό τον χειμώνα στον Πολυχώρο Vault αυτή την φορά. Μια παράσταση που και τα 60′ που διαρκεί σε κρατά αγέρωχο. Τα μάτια σου είναι καρφωμένα στην ερμηνεία ενός μονολόγου. Ενός μονολόγου καθηλωτικού, από μία γυναίκα πλημμυρισμένη από ορμή και ταλέντο! Στην σκηνή, βλέπουμε την ηθοποιό Αλεξάνδρα Παλαιολόγου να ζωντανεύει την οξύτητα της γραφής της συγγραφέως, το σαρκαστικό και γλυκόπικρο χιούμορ της, την αφηγηματική της ορμητικότητα, την αφοπλιστική και έντιμη ειλικρίνειά της, με φόντο τις μουσικές μελωδίες του εξαίσιου Σταμάτη Κραουνάκη. Η ζωή νικά. Έχοντας το μότο αυτό ως πηγή έμπνευσης, ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθετεί την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στο κεφάλαιο «Ιστορίες Της Χούντας», του βιβλίου «Επάγγελμα Πόρνη», της Λιλής Ζωγράφου. Δύο ιστορίες, αυτοβιογραφικές, που δίνουν το στίγμα της εποχής και σκιαγραφούν τη συγγραφέα-ορόσημο της Ελλάδας της μεταπολίτευσης: μίας γυναίκας αγωνίστριας ενάντια σε κάθε μορφή βίας. Σε κάθε καθεστώς που εξαθλιώνει την ανθρώπινη υπόσταση και σε κάθε αυτεπάγγελτη εξουσία που στερεί τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου
Ιστορία πρώτη
Χούντα. Στη συγγραφέα απαγορεύεται να εξέλθει της χώρας λόγω πολιτικών πεποιθήσεων με πρόφαση τη μη άσκηση του επαγγέλματος της δημοσιογραφίας που αναγράφεται στο διαβατήριό της. Η Ζωγράφου πολεμώντας με χιούμορ το παράλογο καθεστώς, αλλάζει ιδιόγραφα το επάγγελμα της σε «Πόρνη – ελευθερίων ηθών» με συνέπειες τραγελαφικές.
Ιστορία δεύτερη
1973. Μετά την απόπειρα αυτοκτονίας της, παραμονές πρωτοχρονιάς, νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική. Εκεί γινόμαστε μάρτυρες της απάνθρωπης συμπεριφοράς του προσωπικού, που φτάνει στα όρια του εξευτελισμού. Η συγγραφέας, δεμένη στο κρεβάτι, πέφτει θύμα βιασμού από νυχτερινούς φύλακες. Εντούτοις δεν αποδυναμώνεται. Η τραυματική της εμπειρία την εξωθεί στην κατά μέτωπο σύγκρουση με τους ιθύνοντες και την καταγγελία της σαθρής λειτουργίας του νοσηλευτικού οργανισμού.
1. Δεύτερη χρονιά για την παράσταση ‘’Επάγγελμα Πόρνη’’ κι εσείς στον ρόλο της αφοπλιστικής Λιλής Ζωγράφου. Τι σας έχει μείνει από αυτό το έργο;
Αυτό το έργο όσο ασχοληθήκαμε μαζί του, από τις πρόβες ακόμη, καταλάβαμε το πόσο δυστυχώς επίκαιρο είναι. Μπορεί αυτά τα περιστατικά του έργου να συμβαίνουν στην εποχή της Χούντας αλλά δεν έχει να κάνει μόνο με την εποχή. Ασχέτως καθεστώτος, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ σε αυτή την χώρα. Επίσης, η Λιλή Ζωγράφου μιλάει για την εποχή που ήταν άνεργη, που πεινούσε και βλέπουμε ότι σήμερα υπάρχει μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που δεν έχει να φάει και αυτοκτονεί επειδή δεν έχει να φάει. Ακόμη, η ίδια αναφέρεται στην προσωπική της ζωή, μιλάει για τις σχέσεις της, για την μοναξιά. Πράγματα που αγγίζουν τον καθένα από εμάς!
2. Πόσο εύκολο και πόσο δύσκολο είναι ταυτόχρονα, το να βρίσκεστε για 1 ώρα μόνη σας πάνω στην σκηνή, εφόσον το έργο αφορά έναν θεατρικό μονόλογο;
Είναι δύσκολο σαν εγχείρημα και σίγουρα κάτι που δεν το είχα ξανακάνει. Νομίζω όμως ότι έχω γίνει καλύτερη ηθοποιός μέσα απ’ αυτό. Ο μονόλογος βελτίωσε σαφώς τα εκφραστικά μου μέσα, γιατί ουσιαστικά δεν έχεις να πάρεις κάτι από κάποιον άλλον πάνω στην σκηνή. Είσαι μόνος. Οφείλεις να είσαι πολύ συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις, να είσαι μεταδοτικός και φυσικά να μην ξεχάσεις τα λόγια. Παράλληλα όμως, είναι και μια ωραία πρόκληση που αν την κερδίσεις, νομίζω πως εξελίσσεσαι σαν ηθοποιός.
3. Πως ερμηνεύετε εσείς η ίδια την φράση του έργου: ‘’ Δεν πιστεύω πως ο κόσμος θα αλλάξει επειδή θα χαθώ, όπως δεν πιστεύω πως ο κόσμος θα αλλάξει επειδή ζω’’;
Αυτή η φράση δηλώνει ότι η Λιλή Ζωγράφου είχε απόλυτη επίγνωση του ποια είναι. Θεωρούσε πως χαθεί δεν χαθεί, δεν θα αλλάξει και κάτι ριζικά στον κόσμο. Σίγουρα λέει μια τεράστια αλήθεια και με βρίσκει σύμφωνη.
4. Διαβάζοντας το έργο της Λιλής Ζωγράφου αλλά και μέσα από τον ρόλο της τον οποίο υποδύεστε με τεράστια επιτυχία, πως θα την χαρακτηρίζατε με 3 λέξεις;
Θα έλεγα πως πρόκειται για μια ανεξάρτητη, δυναμική και αντισυμβατική γυναίκα!
5. Πως πιστεύετε ότι έχει αλλάξει από τότε ως και σήμερα η κοινωνία μας, στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα στερεότυπα;
Θέλω να ελπίζω ότι έχει αλλάξει ο τρόπος. Υπάρχει όμως αρκετός συντηρητισμός ακόμη, καθώς δεν έχουμε ξεπεράσει πολλά ταμπού σαν κοινωνία. Πιστεύω στην δύναμη που έχει ο καθένας από εμάς μέσα του. Αν ο καθένας μας αλλάξει, θα είναι ένα λιθαράκι που θέτεις για να αλλάξει και ο επόμενος. Κάπως έτσι πραγματοποιούνται οι αλλαγές, μέσα από τις προσωπικές μας εσωτερικές αλλαγές και διαμορφώνεται σιγά σιγά το τοπίο.
6. Με ποιο τρόπο θεωρείτε ότι έχει επηρεάσει η γενικευμένη ‘’κρίση’’ το ελληνικό θέατρο;
Αρχικά πιστεύω ότι η κρίση ήταν αξιακή κι ύστερα επήλθε και σε άλλους τομείς της ζωής μας. Είχε χαθεί το αξιακό κομμάτι γενικώς. Έχει επηρεάσει σίγουρα και το θέατρο αυτή η κρίση. Έχουμε μειώσει σε μεγάλο βαθμό τις τιμές των εισιτηρίων, πράγμα που σημαίνει πως κι εμείς οι ηθοποιοί αμειβόμαστε με τα λιγότερα χρήματα που θα μπορούσαμε να πάρουμε. Υπάρχουν κι αρκετοί συνάδελφοι που συμμετέχουν σε πάνω από 1 παραστάσεις, για να επιβιώσουν. Παρ’ όλα αυτά, δεν το βάζουμε κάτω, δεν μας πτοεί αυτή η κρίση και θα έλεγα πως πάμε με μεγαλύτερη χαρά κι εφηβική ενέργεια, για να δημιουργήσουμε νέα πράγματα. Το καλό είναι ότι ο κόσμος πηγαίνει πλέον στο θέατρο γιατί έχει ανάγκη να ταξιδέψει, να ονειρευτεί και να ψυχαγωγηθεί ξεφεύγοντας από την πραγματικότητα του.
7. Γιατί πιστεύετε αξίζει να έρθει κάποιος για να δει αυτή την παράσταση, παρ’ ότι δεν είναι μία κωμωδία που θα κάνει το κοινό να γελάσει;
Αξίζει να έρθει για να ακούσει το ενδιαφέρον κείμενο της Λιλής Ζωγράφου, τις ιστορίες της, μέσα από τις οποίες περνάει άλλωστε πάρα πολλά μηνύματα. Θεωρώ πως ο κόσμος που έρχεται να παρακολουθήσει την παράσταση, απ’ ότι μου λέει μετά, ταυτίζεται με το έργο, συγκινείται, σοκαρίζεται… Πάντως κανείς δεν φεύγει από το έργο, μην έχοντας νιώσει τίποτα.
8. Υπάρχει από μέρος σας μια κάποια ελπίδα μέσα σε αυτή την μουντή πραγματικότητα, την οποία βιώνουμε;
Αν αφαιρέσουμε την ελπίδα ίσως δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε. Το μόνο που κάνουμε είναι πραγματικά, να ελπίζουμε. Πιστεύω πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα , ούτε το καλό, ούτε το κακό. Η ζωή κάνει κύκλους. Τώρα περνάμε έναν μυστήριο κύκλο αλλά θεωρώ πως δεν θα κρατήσει για πάντα. Άλλωστε η ζωή μας έχει διδάξει πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα.
9. Κλείνοντας αυτή την συνέντευξη κι αφού σας ευχαριστήσω θερμά, θα ήθελα να μου πείτε τα σχέδια σας για το εγγύς μέλλον.
Ετοιμάζω ξανά εδώ στο θέατρο Vault ένα πολυβραβευμένο έργο του Σκοτ ΜακΦέρσον ‘’Marvin’s room’’. Έχει γίνει και ταινία με την Meryl Streep, την Diane Keaton, τον Robert De Niro και τον Leonardo DiCaprio. Ουσιαστικά, είναι η ιστορία 2 αδερφών που έχουν να βρεθούν 20 χρόνια και παθαίνοντας η μία λευχαιμία, αποφασίζει να πάρει τηλέφωνο την αδερφή της να της το πει. Φυσικά, ζητάει και την βοήθεια της σε περίπτωση που είναι συμβατός ο νωτιαίος μυελός για να σωθεί. Έτσι είναι και μια ευκαιρία να ανταμώσουν. Είναι ένα έργο πολύ ανθρώπινο με αρκετό χιούμορ αλλά και έντονο συναισθηματισμό. Επίσης, τον Ιανουάριο θα επαναλάβουμε με τον Ένκε Φεζολλάρι, μία παράσταση που κάναμε και πέρυσι στα πλαίσια του Φεστιβάλ που διοργανώνει το Γαλλικό Ινστιτούτο και λέγεται “Ακριβώς το τέλος του κόσμου” του Ζαν – Λυκ Λαγκάρς, στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης Δευτέρες και Τρίτες.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Κείμενο: Λιλή Ζωγράφου
Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι
Παίζει η ηθοποιός: Αλεξάνδρα Παλαιολόγου
Σκηνικός χώρος / κοστούμια / φωτισμοί: Ενκε Φεζολλάρι, Χριστίνα Κωστέα
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Φωτογραφίες / βίντεο: Αθηνά Λιάσκου
Γενική είσοδος: 12€ Προπώληση: 10€ (http://www.viva.gr/)
Σάββατο στις 21:00 Κυριακή στις 18:00 Διάρκεια: 60′ (χωρίς διάλειμμα) και από την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου, θα παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:00, ως τις 13 Δεκεμβρίου (για 9 ακόμη παραστάσεις).
Vault Theatre Plus (Μελενίκου 26, Βοτανικός) , +30 213 0356472 / +30694 59 93 870