Ελένη ΚαραβέλατζηΚαιρό τώρα ήθελα να γράψω ένα άρθρο για την πλευρά της φοιτητικής ζωής που μόνο ζώντας την μακριά από το σπίτι θα καταλάβεις. Εκείνη τη φοιτητική ζωή που συνήθως δεν θα ακούσεις από τις ιστορίες άλλων φοιτητών, αλλά ούτε θα διαβάσεις σε άρθρα σαν κι αυτό. Ένα τελευταίο περιστατικό με μένα θύμα κλοπής στη Θεσσαλονίκη, ήταν η αφορμή.
Σίγουρα το να ζεις μόνος σου στην ηλικία των 19, μακριά από τους γονείς σου, χωρίς ιδιαίτερες έγνοιες και υποχρεώσεις και σπουδάζοντας –ιδανικά- αυτό που θες και αγαπάς, φαντάζει τέλειο. Και πράγματι είναι! Αλλά υπάρχουν και πράγματα που θα σε δυσκολέψουν πολύ, πράγματα που δεν είχες καν φανταστεί πόσο δύσκολο είναι να περνάς μακριά από τους δικούς σου και που τώρα θα πρέπει να διεκπεραιώσεις μόνος.
Ποτέ δεν ήμουν το άτομο που θα έλεγα τα προβλήματα στους δικούς μου και θα αναζητούσα τη λύση εκεί, αν αυτό σκέφτεσαι. Αν και σίγουρα πολλά θα λύνονταν πιο εύκολα έτσι, εγώ προτιμούσα να τα λύνω μόνη μου ακόμα κι αν αυτό έπαιρνε περισσότερο χρόνο. Οπότε, πηγαίνοντας να ζήσεις κάπου μόνος και χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι, θεωρείς πως με αυτή τη τακτική, θα δυσκολευτείς λιγότερο σε πολλά θέματα. Κάτι που δεν ισχύει, όμως, εντελώς…
Στα πιο απλά πράγματα της «άλλης πλευράς» της φοιτητικής ζωής ανήκει το νοικοκυριό. Πια, αν μένεις μόνος σου, έχεις να αντιμετωπίσεις ένα σπίτι με καθημερινό πλύσιμο πιάτων, πλυντήριο, σκούπισμα, ξεσκόνισμα κλπ. Και για να μην πιάσω το φαγητό. Αν πεινάς, το να συρθείς μέχρι το ψυγείο και να ψάξεις για κάτι φαγώσιμο δεν είναι αρκετό. Επίσης, όσο καλά οικονομικά κι αν έχεις, δεν μπορείς να τρως συνεχώς απ’ έξω. Πρέπει να μαγειρεύεις και μάλιστα να φροντίζεις γι’ αυτό πριν ακόμα αρχίσεις να λυσσάς της πείνας. Οπότε ναι, αυτό είναι ένα από τα μικρά ‘βάσανα’ της καθημερινότητας του να ζεις μακριά από την μαμά. Αλλά σίγουρα συνηθίζεται και αν σου αρέσει το καλό φαγητό, σύντομα θα αρχίσεις να γίνεσαι πολύ περήφανος με τις δεξιότητες σου στην μαγειρική!
Επίσης, η ξέφρενη -ή και όχι- φοιτητική ζωή, πολλές φορές θα σε κάνει να αμελήσεις τον καλό ύπνο, το φαγητό και ίσως την ζακέτα σου (ελπίζω να μην διαβάζει τώρα η μητέρα μου!). Οπότε, αργά ή γρήγορα είτε λόγω αυτών, είτε λόγω του χειμώνα θα «την πατήσεις» και θα κρεβατωθείς. Κάποτε αυτές ήταν από τις καλύτερες ημέρες. Έχανες με καλή δικαιολογία το σχολείο, καθόσουν όλη μέρα στο κρεβάτι, είχες την μαμά σου να τρέχει για ο,τι χρειαστείς και να σου φτιάχνει όλα τα καλούδια για να γίνεις καλά, ενώ, αν χρειαζόταν θα σε πήγαινε στο γιατρό καθώς και θα αναλάμβανε το πρόγραμμα των φαρμάκων σου. Μάντεψε, όμως, τι θα συμβεί τώρα που βρίσκεται μακριά… Με πυρετό και ο,τι άλλο μπορεί να έχεις, θα πρέπει να μπορέσεις να σηκωθείς να πας μέχρι το γιατρό, να πας στο φαρμακείο να πάρεις ο,τι χρειάζεται και να γυρίσεις να φτιάξεις και την σουπίτσα σου. Και προφανώς ο πυρετός είναι μια από τις καλύτερες των περιπτώσεων… Βέβαια, αν έχεις καλούς φίλους, θα σε φροντίσουν όσο μπορούν, αλλά και πάλι, θα βλασφημήσεις για το γεγονός πως πρέπει να το περάσεις μόνος σου. Προσωπικά είχα περάσει σε μια τέτοια κατάσταση όλο το πρώτο εξάμηνο και δεν μπορώ να πω πως το διασκέδασα.
Μέσα σε όλα αυτά, λοιπόν, και ενώ οι πρώτες υποχρεώσεις της ενήλικης ζωής έχουν εμφανιστεί και εσύ νιώθεις πως μεγαλώνεις, σκέφτεσαι τι θα κάνεις με τη ζωή σου. Δεν το περνάνε όλοι αυτό στα πρώτα έτη –απ’ όσο έχω καταλάβει- αλλά γενικά είναι μια ψυχοφθόρα διαδικασία. Πια μένεις μόνος, είσαι σε μια σχολή και σύντομα θα πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις επαγγελματικά ή με περαιτέρω σπουδές. Επίσης, ο έφηβος που συνήθιζες να είσαι δεν υπάρχει πια και οι πράξεις σου έχουν συνέπειες, πολλά πράγματα που πριν δικαιολογούνταν, τώρα πια όχι. Γενικά (όπως το ζω εγώ τουλάχιστον), υπάρχει ένα κενό στην ερώτηση «ποιος είμαι;». Δεν εννοώ τα υπαρξιακά σου ολοκληρωτικά, αλλά έχοντας πάει σε μια νέα πόλη χωρίς να ξέρεις κανένα και ειδικότερα όταν είσαι από έναν αρκετά μικρότερο τόπο, όλα είναι νέα και έχοντας αλλάξει ήδη αρκετά από το λύκειο, σου δημιουργούνται πολλά ερωτήματα. Τι είδους παρέα τελικά μου ταιριάζει, τι μου αρέσει να κάνω, τι θέλω από την ζωή γενικότερα. Ίσως να μην μπορώ να το εξηγήσω αρκετά καλά, αλλά δεν εννοώ τα υπαρξιακά θέματα αυτά καθ’ αυτά. Απλά τόσα χρόνια σε προετοίμαζαν για έναν δρόμο που θα χάραζες κάποια στιγμή μόνος σου, οπότε τώρα είσαι στην αρχή του δρόμου και αυτή είναι μια πολύ αγχωτική διαδικασία.
Αυτά ήταν μερικά από τα πράγματα που δεν απολαμβάνεις και τόσο στην φοιτητική ζωή μακριά από το σπίτι. Παρόλα αυτά, ελπίζω να μην σε τρόμαξα! Γενικά, το να ζεις ως φοιτητής και μακριά από το σπίτι είναι τέλειο! Σίγουρα, όπως όλα τα πράγματα έχει και τα αρνητικά του, αλλά σίγουρα τα θετικά είναι πολύ περισσότερα. Οπότε αν είσαι και συ φοιτητής μακριά από το σπίτι και αντιμετωπίζεις κάποια από τα παραπάνω, δες την αλλιώς, πάντα υπάρχει η ωραία πλευρά!!!