ο ΠολέμαρχοςΌταν πραγματοποιήθηκε η κλήρωση των ομίλων του φετινού Champions League, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν, πως επιτέλους Ολυμπιακός έπεσε σε έναν όμιλο όπου δεν τον γλιτώνει ούτε ο Ρομπέρτο (αυτή η τερματοφυλακάρα που τα τελευταία χρόνια τον έχει σώσει από πολλούς διασυρμούς)… Θα μου πεις τώρα εσύ πως γίνομαι κακός. Πως στην Ευρώπη πρέπει να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι, γιατί η ελληνική ομάδα εκπροσωπεί την χώρα μας. Μάλλον δεν με κατάλαβες. Δεν έχω κόλλημα να χάνει ο Γάβρος κάθε φορά που παίζει σε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Εγώ αυτό που θέλω είναι να υπάρχει συνοχή, αξιοκρατία και διαφάνεια στα αποτελέσματα του ομίλου…
Να προκρίνεται ο Ολυμπιακός ρε παιδάκι μου στο Europa League ως 3ος ή έστω σαν 2ος στους 16 του τσου λου, ΟΜΩΣ απαιτώ από την ομάδα που κληρώνεται στον όμιλο του από το 1ο Γκρουπ δυναμικότητας (πχ Ρεάλ, Ατλέτικο, Γιουβέντους, Μίλαν, Μαντσεστερ κτλ), να τσιμπάει σε ένα ματσάκι και μια τριαροτεσσάρα… έτσι για το Yolo!
Αντ’ αυτού τελικά τόσο καιρό βλέπαμε τον Θρύλο να κάνει θαύματα, με αντιπάλους όπως η Ντόρτμουντ, η Άρσεναλ, η Γιουβέντους, η Μάντσεστερ.Γ, Η Ατλέτικο.Μ και πολλές άλλες αναλόγου επιπέδου ομάδες.
Αυτή την φορά όμως η τύχη δεν του έκανε το χατήρι. Στον δρόμο του έπεσε η Μπάγερν Μονάχου. Μια ομάδα που ακόμα και αν δεν βρεθεί στη μέρα της, είναι ικανή να σε διαλύσει. Μια ομάδα που δεν σταματάει αν σε βρει ευάλωτο. Που δεν σταματάει ακόμα και αν έχεις φάει 2 κόκκινες κάρτες και βρίσκεσαι στον αγωνιστικό χώρο με 9 παίχτες (οι 2 εκ των οποίων να είναι και τραυματίες).
Το πρώτο πράγμα που είπα, λοιπόν, ήταν ότι σε ένα από τα 2 ματσάκια με τους Βαυαρούς, ο Ολυμπιακός σίγουρα θα τσιμπήσει πάνω από τάλιρο και αυτό γιατί η Μπάγερν σε ομάδες παρόμοιου βεληνεκούς τους δίνει να παίρνουν και για το σπίτι…
Εχθές απλά επιβεβαιώθηκα στις προβλέψεις μου. Ο Ολυμπιακός έφαγε 3 μπαλάκια ( το σκορ είναι κάπως βαρύ αντικειμενικά με βάση την γενική εικόνα των δυο ομάδων) από τους Γερμαναράδες οι οποίοι παρά τις απουσίες των μεγάλων αστέρων τους Ριμπερί και Ρομπέν, επικράτησαν των ερυθρολεύκων κυριολεκτικά περπατητά. Η θεμελιώδης διαφορά του Ολυμπιακού της Γερμανίας (της Μπάγερν δηλαδή) σε σχέση με τα υπόλοιπα μεγάλα ποδοσφαιρικά club της Ευρώπης είναι η εξής:
Στο 90′ ο Γκέτσε σκοράρει το 2ο τέρμα των φιλοξενουμένων και ουσιαστικά κλειδώνει τη νίκη της γερμανικής ομάδας. Εκεί, ο οποιοσδήποτε μεγάλος σύλλογος δίνει λίγο χώρο ακόμα στον αντίπαλο ή παίζει πασούλες στο κέντρο μέχρι να περάσει ο χρόνος να σφυρίξει ο διαιτητής και να σηκωθούν να πάνε στην ευχή της Παναγίας.
Οι Γερμανοί από το 9ο’ μέχρι το 93′, έχουνε κάνει άλλες 3 κατεβασιές, έχουν κερδίσει ένα πέναλτι, πετυχαίνουν ακόμα ένα τέρμα και χάνουν και άλλες 2 ευκαιρίες για να διευρύνουν το σκορ…
Συμπέρασμα; Στο Allianz Arena θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος.
Το χειρότερο πάντως δεν ήταν η χθεσινή ήττα. Ήταν η νίκη της Δυναμό Ζάγκρεμπ επί της Αρσεναλ… κάτι που σημαίνει πως και οι Άγγλοι θα παρουσιαστούν ιδιαίτερα σοβαροί απέναντι στον Ολυμπιακό σε αντίθεση με άλλες χρονιές ( ξέρετε εσείς)…
Τιμή και δόξα στον Δημήτρη Σιόβα που για ακόμα μια φορά αποδεικνύει πως είναι το μέλλον του Ολυμπιακού. Και δεν εννοώ ποδοσφαιρικά αλλά διοικητικά. Προσωπικά, πιστεύω πως είναι ο επόμενος Σάββας Θεοδωρίδης…
Υ.Γ: Έχω σοβαρές υποψίες πως ο κ. Μαρινάκης εξακολουθεί τα τελευταία χρόνια να στηρίζεται σε προπονητές από Πορτογαλία και Ισπανία για να κρατήσει στο δυναμικό της ομάδας την μεταφράστρια Μαρίνα Τσάλη. Μένει να επιβεβαιωθώ για ακόμα μια φορά.
Οψόμεθα…