Γιάννης ΜπελεσιώτηςΤι ζέστη είναι αυτή ρε αδέρφια; Πω πω. Μας τα φύλαγε ο καιρός για τώρα, τώρα δηλαδή που έχουμε γυρίσει από διακοπές και προσπαθούμε να αγιάσουμε διαβάζοντας. Κάθεσαι μπαλκονάρα με την φραπεδάρα για να είσαι τσίτα και σκας από την ζέστη. Κλείνεις το βιβλίο και πας για καφέ, αφού τουλάχιστον η καφετέρια έχει κλιματισμό. Η ζέστη είναι επίσης εκνευριστική, καθώς μου θυμίζει πως δεν έκανα πολλά μπάνια φέτος, αφού γύρισα στην Αθήνα στα μέσα του καλοκαιριού και δεν πήγα πολλές μέρες διακοπές. Με ένα Erasmus στην πλάτη, το οποίο μου δίδαξε αρκετά πράγματα αλλά κυρίως σε ποιους ανθρώπους πρέπει να στηρίζεσαι και ποιους όχι. Η αλήθεια είναι πως η επάνοδος σε ό,τι έκανα και παλαιότερα είναι δύσκολη, ακόμα κι αν έχω προσπαθήσει να απασχολήσω το κεφάλι μου με αρκετά πράγματα. Σήμερα λοιπόν, στο πλαίσιο της γενικότερης απασχόλησης του εγκεφάλου μου, θα γράψω νουθετικό κείμενο για όλα τα αδέρφια εκεί έξω. Με λίγα λόγια θα μοιράσω την γνώση απλόχερα.
Πριν μπω στο ζουμί, θέλω να με βοηθήσετε σε κάτι. Χθες αποφάσισα να δω ματς της εθνικής στο Eurobasket. Φώναξα και 2 φίλους για να μην είμαι μόνος και μπορώ να έχω κάποια ανταπόκριση στις παιχνιδιάρικες αναλύσεις που κάνω την ώρα του αγώνα. Τους σέρβιρα και κολοκυθόπιτα που είχε φτιάξει η Ζαφειρία, γιατί τα σουβλάκια και οι πίτσες είναι πολύ μεινστριμ στο σπίτι μας. Την ώρα που ο σκηνοθέτης έκανε τα γνωστά φλώρικα πλάνα από τις εξέδρες, την είδα, έτσι ξαφνικά. Ήταν μελαχρινή, μαυρυδερό δέρμα, μαύρα κοκκάλινα γυαλιά και είχε ένα χαμόγελο όλο σκέρτσο. Σας παρακαλώ αδέρφια. Βοηθήστε με να την βρω στο Facebook, ώστε να την κάνω add και να αναλύσουμε αν η Εθνική μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά άμυνες ζώνης ή αν ο Μάντζαρης έπρεπε να παίζει περισσότερο από τον Νικ τον Καλάθη και ΤονΣταθεράΚαλόΤονΝίκοΤονΖήση . Πάμε στο θέμα.
Μετά τον παρτάρισμα των διακοπών, οι περισσότεροι από εμάς, ψάχνουμε πράγματα που θα μας κάνουν να ηρεμήσουμε. Πολλοί βρίσκουν την ηρεμία αυτή σε μία σχέση. Πέρα από την σταθερή ερωτική συνεύρεση που σε ξεμπουκώνει είναι η αλήθεια, το αίσθημα του να έχεις κάποιον δίπλα σου σε οποιαδήποτε δυσκολία, όπως και να το κάνουμε σου δίνει μία ασφάλεια. Έτσι λοιπόν, βρίσκουν την τέλεια γυναίκα για αυτούς και κάνουν μία σχέση. Σε αυτή απολαμβάνουν όλο το πακέτο μίας σχέσης. Τις ταινίες στο σινεμά, τα χουχουλιάσματα κάτω από τα σκεπάσματα, τα γούτσου γούτσου σε εξωτερικούς χώρους. Συνεχίζω λέγοντας πως σήμερα θα μιλήσω για τα αδέρφια, τους συμπολεμιστές εκεί έξω, που έχουν βρει αυτή την τέλεια γυναίκα στο μυαλό τους αλλά δεν έχουν σχέση μαζί της. Η κοπέλα αυτή περιορίζεται να περιγράφει τον συμπολεμιστή αυτόν στις παρέες της ως ο φίλος της ο τάδε. Φίλες και φίλες, είμαι ο Αυστραλοπίθηκος και σήμερα θα μιλήσω για την φιλική ζώνη.
Η φιλική ζώνη. Τι μάστιγα και αυτή ρε π@@@στη μου. Η πανούκλα του 21ου αιώνα πραγματικά. Πριν προχωρήσω θα προσπαθήσω να δώσω έναν ορισμό. Φιλική ζώνη είναι η κατάσταση στην οποία είτε λόγω δικών σου λάθος χειρισμών, είτε λόγω αβλεψίας της όλης κατάστασης από το μωράκι, έχετε καταλήξει να κάνετε πράγματα που γίνονται εντός σχέσης, χωρίς όμως να είστε σε μία τέτοια. Προφανώς δεν εννοώ την ερωτική συνεύρεση μέσα σε όλα αυτά πράγματα. Αν ήταν έτσι τόσο εύκολο, εμείς οι.. ‘’φρεντζονιστές’’ θα είχαμε λύσει το πρόβλημα μας. Η οικειότητα του θηλυκού με το αρσενικό είναι τόσο μεγάλη στην φιλική ζώνη, όπου φτάνουμε στο σημείο η γυναίκα να εξομολογείται στον άντρα για τους γκόμενους που της αρέσουν, τα πράγματα που θέλει να κάνει στο κρεβάτι με τον μελλοντικό αγόρι της, πότε θα της έρθει περίοδος και άλλα πολλά. Σε όλες αυτές τις συζητήσεις εσύ έχεις το κλασσικό σπαστό χαμογελάκι και ύφος τι λέει τώρα η μ@λ@κω πάλι, αλλά πνίγεις όλον αυτόν τον πόνο σου με ένα ”Αλήθεια Μινέρβα μου, αυτά σου αρέσουν βρε αστέρι μου;”
Πολλοί με ρωτάνε ”Τιτάνα Αυστραλοπίθηκε, γητευτή των απανταχού γυναικών της πρωτεύουσας και του λεκανοπεδίου, καλπάζον άτι του ρομαντισμού και έμπειρε μπαλαδόρε της γυναικείας ψυχολογίας, πως καταλαβαίνω όταν η κοπέλα που μου αρέσει με βάζει στην φιλική ζώνη;” Αδερφέ μου αυτό είναι εύκολο να το καταλάβεις, καθώς όλη αυτή η φάση συνοψίζεται μέσα σε μερικές λέξεις ή φράσεις. Για παράδειγμα αν σου πετάξει καμιά μέρα Αααχ Άρη, θέλω τόσο πολύ να γνωρίσω ένα αγόρι σαν και εσένα να ξέρεις είναι πολύ πολύ κακό σημάδι. Μπορεί επίσης να σε παρουσιάζει στην παρέα της ή ακόμα χειρότερα στις φίλες της ως παιδιά να σας γνωρίσω τον φίλο μου τον Άρη. Εκεί τον φάγαμε αδερφέ. Γκολ από τα αποδυτήρια.
Πολλοί, εύλογα θα με ρωτήσουν ”Απόλυτε Αυστραλοπίθηκε, μπορώ να βγω από την καταραμένη ζώνη;” Η απάντηση στο ερώτημα είναι πως ναι μπορείς να βγεις, όμως πρέπει να εξεταστούν μερικές παράμετροι. Το να γυρίσεις το εις βάρος σου σκορ του ημιχρόνου σε άσο και να είσαι με το κορίτσι που θες, είναι απίστευτα δύσκολο, αφού έχεις μπει στην ζώνη. Έχεις μπει σε μία τόσο νον σέξουαλ οντότητα για αυτή σε όλο αυτό το διάστημα, που βαραίνει πολύ το σκορ κατά σου. Μετά από έμπειρες μελέτες και ακόμα περισσότερες χυλόπιτες, μπορώ να πω, πως η πιο ασφαλής οδός για να βγεις από την ζώνη, ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΞΗΓΑ. Ναι είναι παλιομοδίτικο, ίσως και λίγο βαρετό, όμως πέρα για πέρα καρυδάτο. Το να την κερδίσεις με την ξήγα, είναι παλούκι. Παλούκι γιατί έννοιες όπως το φλερτ ή το μπάνισμα έχουν πάει περίπατο και δυστυχώς εκείνη την στιγμή βλέπει έναν άνθρωπο που φοβάται να εκφράσει αυτό που νιώθει. Εκεί είναι λογικό να σπάσετε για λίγο καιρό και η απουσία σου αυτή από την ζωή της, είναι το στοιχείο που μπορεί να τα κρίνει όλα. Από την άλλη, μπορεί όμως να μην κρίνει και απολύτως τίποτα. Πιο πάνω είπα πως είναι δύσκολο, δεν χρησιμοποίησα την λέξη ακατόρθωτο όμως. Γιατί όπως λέω και εγώ σαν ένας ταπεινός Αυστραλοπίθηκος, η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς.
Αλήθεια υπάρχουν άντρες εκεί έξω που βάζουν γυναίκες σε φρεντ ζοουν; Όντως τώρα; Τα έχουμε λούσει όλα αλλά πρέπει να καλύψω και τις αναγνώστριες για να μην τις χάσω από κοινό. Η περίπτωση αυτή είναι πολύ σπάνια και είναι έτσι, καθώς σε μια τέτοια κατάσταση, επειδή είμαστε άντρες, αυτό το είδος φιλικής ζώνης καταλήγει στα φίλοι με ολίγον σεξάκι μέσα. Βέβαια, όταν κερνάς κάποια δεν μπορείς να είσαι φίλος μαζί της. Δηλαδή το προηγούμενο βράδυ κεραστήκατε και την επόμενη μέρα όλα οκ, πίνοντας καφέ και συζητώντας για τον νέο γκόμενο που έπιασε η Μαρία από την σχολή. Τα έχουμε ξαναπει. Ο καθένας πλασάρει το προϊόν του, όπως μπορεί. Η γυναίκα πουλάει σεξ για να πάρει έρωτα, ο άντρας πουλάει έρωτα για να πάρει σεξ και εγώ πουλάω τα κουπόνια για να πάρω πίτσα.
Πρέπει να σας χρεώνω για την γνώση που σας δίνω γαμώ το.
Αυστραλοπίθηκος
Δεν πέρασε καλά καλά ένας μήνας, από το άρθρο που έκανα κραχτική στην Μύκονο, πρόλαβε να λάβει χώρα στο νησί ένα σοκαριστικό συμβάν. Ένας κλασσικός φουσκωτός, Χρυσαυγίτης μπράβος, χτύπησε έναν άνθρωπο 35 ετών, χωρίς να συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος και τον έστειλε στην εντατική σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Το συμβάν, μαζί με άλλα συνοψίζει δυστυχώς όλη τη σαπίλα των νησιών και γενικότερα της επαρχίας. Η αλήθεια είναι πως τα καρτέλ ναρκωτικών, οι μαστρωποί, οι μπράβοι και γενικότερα οι νονοί της νύχτας κάνουν κουμάντο έξω από τις μεγαλουπόλεις. Κάτι τέτοιο είναι δυνατό, γιατί στα μέρη από όπου κατάγονται οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, οι ντόπιοι τους έχουν για θεούς και εκθειάζουν την μαγκιά τους. Ποια μαγκιά ρε μ@λ@κ@, θα τρελαθούμε τελείως;; Είναι μαγκιά να πουλάς ναρκωτικά σε 16 και 17 χρονών παιδιά; Λοιπόν, σταματήστε να ζηλεύετε που οι νονοί της νύχτας έχουν τζιπάρα 15 γκόμενες να τρέχουν από πίσω τους και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, με λεφτά τα οποία στην καλύτερη είναι κλεμμένα. Βάλτε το μυαλό σας να στροφάρει και πάρτε χαμπάρι πως αν εσείς οι ίδιοι δεν τους στήσετε στον τοίχο, δεν αλλάξει τίποτα. Μπράβοι θα συνεχίσουν να χτυπάνε μέχρι θανάτου, νεαρά παιδιά θα πεθαίνουν από υπερβολική δόση και πιτσιρίκια θα τραμπουκίζουν χωρίς σταματημό συνομηλίκους τους, επειδή τυχαίνει να είναι διαφορετικοί ή κάνουν το φριχτό έγκλημα να είναι. Προφανώς και δεν θα αλλάξει τίποτα σε όλο αυτό το σκηνικό, καθώς και οι ίδιοι οι ντόπιοι βολεύονται με αυτή την κατάσταση και κατατάσσονται επάξια στο κίνημα των ωχαδερφιστών. Εύγε. Όλα καλά βέβαια μέχρι το πρόβλημα να μπει στο σπίτι μας. Εκεί φταίει το κράτος και οι κυβερνήσεις.
Υγ: Γιάνναρε Αντετοκούμπο, δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο υπερήφανος νιώθω που σε βλέπω με τα γαλανόλευκα. Συνέχισε να γλεντάς κάθε λογής ρατσιστή αγόρι μου. Μην ακούς κανένα.
Υγ2: Ύφος πολλά βαρύ, περπάτημα σταθερό και μοιραίο, βλέμμα θανατηφόρο, ουίσκι με κόκα κόλα στο χέρι και όλα αυτά τα συνοδεύει ροζ all star και ξυρισμένο στήθος. Μην σου τύχει Μ@λ@κ@.
Υγ3: Ποια είναι η πρωτεύουσα της Μαρμελάδας; Η Μαρμαθήνα.
Υγ4: Κάνω διατροφή. Μην φτιάχνεις κολοκυθόπιτες.
Αδέρφια μου αυτά για σήμερα. Μέχρι το επόμενο κείμενο εις το επανιδείν.