Συνέντευξη με μία travelsurfer

Τι σημαίνει να είσαι traversurfer; Λίγα λόγια με την Gabriela.

Τον Ιούλιο του 2015 μόλις που είχα γυρίσει από την εξάμηνη παραμονή μου στην Ισπανία με το πρόγραμμα Erasmus. Φιλοξενούσα ήδη δύο φίλους μου, τη Maria-Jose από την Κολομβία και τον Wuleandro από τη Βραζιλία. Και κάπου εκεί η φίλη μου η Ευθυμία με ενημέρωσε ότι θα φιλοξενήσει με τη σειρά της μία φίλη της από το Περού. Σκεφτήκαμε λοιπόν να γνωρίσουμε τους φίλους μας μεταξύ τους και το αποτέλεσμα ήταν πέρα για πέρα εκπληκτικό.
Η μεγάλη έκπληξη όμως ήρθε από την Gabriela, την Περουβιανή travelsurfer, η οποία από την πρώτη κιόλας μας βόλτα στα σοκάκια του κέντρου με άφησε άναυδο με τις αντιλήψεις της και την υπέροχη αύρα της.

Φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία και αμέσως ξεκινήσαμε μία εκτενή συζήτηση που κινείται στα όρια της συνέντευξης σχετικά με τα πλάνα της, αλλά και την ίδια. Σας την παραθέτω και ελπίζω να μπείτε και εσείς σε έντονο συλλογισμό, όπως και εγώ ο ίδιος.

Πες μας λίγα πράγματα για σένα.

Από μικρή, πάντα μου άρεσε να ανακαλύπτω νέους τόπους και νέα πράγματα. Από μικρή ήμουν περίεργη, και πάντα μου άρεσε να εξερευνώ οποιονδήποτε νέο τόπο. Γεννήθηκα σε μία παραθαλάσσια πόλη έξι ώρες μακρυά από τη Λίμα, το Τσιμποτέ.

Λίγο αργότερα, ανέπτυξα ενδιαφέρον για την κλιματική αλλαγή, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και επίσης για τη σημαντικότητα της καλυτέρευσης του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα μου. Κατά τη διάρκεια του Πανεπιστημίου, πήρα μέρος σε έναν παγκόσμιο οργανισμό, την AIESEC, ο οποίος με ανέπτυξε και με βοήθησε να εμβαθύνω στη σημαντικότητα της κατανόησης και ανοχής μεταξύ διαφορετικών κουλτουρών. Από εκεί λοιπόν, ξεκίνησε να οχυρώνεται στο μυαλό μου το πάθος για να ανακαλύψω και να κατανοήσω τους διαφορετικούς τόπους και κουλτούρες!

Επιπροσθέτως, είμαι 24 ετών, σπουδάζω διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Pacifico στο Περού και βρίσκομαι στην αρχή της καριέρας μου. Έζησα ένα έτος στης Μάλτα για να εργαστώ ως Πρόεδρος της AIESEC στη Μάλτα και αυτό με βοήθησε για να καταλάβω περισσότερες διαφορετικές απόψεις και πώς να μπορώ να διαχειρίζομαι άτομα.

Τι σε φέρνει στην Ελλάδα;

Η Ελλάδα είναι ο πρώτος μου προορισμός από το ταξίδι μου στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια. Το ταξίδι μου ξεκίνησε στις 10 Ιουλίου από την Μάλτα με μία πτήση για το Μπάρι της Ιταλίας. Από εκεί, πήρα το πλοίο για την Πάτρα, πέρασα μερικές ημέρες στη Ζάκυνθο και τώρα βρίσκομαι στην Αθήνα. Ο επόμενος προορισμός είναι τα Σκόπια, αργότερα τα Τίρανα της Αλβανίας, η Σκόντα, το Κοτόρ, το Ντουμπρόνικ, το Μόσταρ, το Βελιγράδι, το Ζαντάρ, η Μασσαλία και η Μαδρίτη από όπου θα πάρω το αεροπλάνο για πίσω στο Περού.

Αλλά αυτό δεν είναι το μοναδικό «μοτίβο» για να έρθω στην Ελλάδα, το να είμαι εδώ, ήταν ένα παντοτινό όνειρο μου. Από όταν ήμουν μικρή, διάβασα πολύ, σχετικά με την Ακροπολή, και την αρχαία ελληνική ιστορία. Πάντα σκεφτόμουν να έρθω στην Αθήνα. Ακόμα δεν το πιστεύω ότι είμαι εδώ!

Τι πιστεύεις σχετικά με την τωρινή κατάσταση στην Ελλάδα; Πως βρίσκεις τους ανθρώπους και το γενικό περιβάλλον;

Ειλικρινά, δε γνώριζα τι να περιμένω. Η μητέρα μου δεν ήθελε να έρθω γιατί πίστευε ότι έβλεπε στις ειδήσεις για το ότι αυτοκτονούν εδώ. Συμπεριλαμβανομένων και μερικών τουριστών στη Ζάκυνθο οι οποίοι πίστευαν ότι δεν υπήρχε φαγητό στα super-markets και ότι δε θα μπορούσαν να τραβήξουν χρήματα από τις τράπεζες. Πολλοί ήταν αυτοί που πίστευαν ότι η Αθήνα ήταν σε μία κατάσταση χάους ή κάτι πολύ κοντά σε αυτό. Αυτό που όμως συνάντησα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό. Αυτό που είδα ήταν ότι η ζωή συνεχιζόταν με έναν πολύ κανονικό τρόπο, εκτός από τις δωρεάν συγκοινωνίες και τις πολιτικές ειδήσεις που κατέκλυζαν τις τηλεοράσεις.

Είδα πολλούς ανθρώπους να συζητούν για την κατάσταση, αλλά κανένας δεν έδειχνε να ενοχλούνταν και σε καμία περίπτωση δεν ένιωσα οποιοδήποτε είδος ανασφάλειας στην Ελλάδα. Συνάντησα και βρήκα όλα αυτά που χρειαζόμουνα, δεν είχα κανένα πρόβλημα, και όλα τα άτομα από την Ελλάδα με βοήθησαν πολύ στο ταξίδι μου κάθε λεπτό.

Το περιβάλλον γενικά το βρήκα πιο ήρεμο από ότι περίμενα. Η διαφήμιση από τα μέσα κατά τον τελευταίο μήνα δεν ήταν και η καλύτερη. Αυτό που απεικόνιζαν ήταν μεμονωμένα γεγονότα ή υπερέβαλαν για αυτό που συνέβαινε. Αυτό που εγώ βλέπω είναι ότι η παρούσα κατάσταση τους απασχολεί όλους, αλλά όχι με πανικό.

Ακόμα και στην κρίση, αισθάνθηκα πολύ σίγουρη για την επίσκεψη μου στη χώρα. Κατά την πρώτη μέρα που έφτασα στην Ελλάδα, μία οικογένεια μου προσέφερε φιλοξενία στο σπίτι τους στη Ζάκυνθο. Πιστεύω ότι οι Έλληνες ξέρουν πολύ καλά, πώς να σε καλωσορίσουν και να σε κάνουν να νιώσεις σαν το σπίτι σου.

Ήταν κάτι παραπάνω από χαρά να είμαι εδώ αυτές τις μέρες!

Είπες νωρίτερα ότι αποτελούσε όνειρο από την παιδική σου ηλικία να επισκεφτείς την Αθήνα. Πως νιώθεις που βρίσκεσαι εδώ τώρα;

Ακόμα δεν το πιστεύω! Όταν ήμουν μικρή, η μητέρα μου, μου διάβαζε πάντα κάτι σχετικό με την ιστορία της Ελλάδας ή τη μυθολογία της. Πάντα μου φαινόταν πολύ μακριά η Ακρόπολη και η Αθήνα και τώρα να που βρίσκομαι εδώ. Είναι πραγματικά απίστευτο! Από αυτούς τους δρόμους πέρασε ο Σωκράτης. Αισθάνομαι ότι η Αθήνα έχει ένα πνεύμα ξεχωριστό. Μπορείς να περάσεις από ένα περιβάλλον σε ένα άλλο πολύ διαφορετικό με το προηγούμενο, γρήγορα και να μεταφερθείς σε αυτό όπως αν είσαι σε μία άλλη χώρα. Μερικοί δρόμοι είναι μοντέρνοι, άλλοι πάλι μοιάζουν σα να είσαι σε κάποιο νησί και μετά συναντάς την παλιά Ελλάδα, την αρχαία. Επίσης, οι δρόμοι μοιάζουν να είναι μουσικοί και χειροποίητοι μέσα στη διάρκεια της νύχτας. Είναι κάτι σα να φέρνουν τη ζωή μέσα στην πόλη.

Με συνεπαίρνει να βλέπω τα τραπέζια από τα διάφορα εστιατόρια και τις ταβέρνες πάνω στους δρόμους, με πολύ θόρυβο, ομπρέλες και τα σπίτια με τα μεγάλα μπαλκόνια. Σίγουρα πλέον ξέρω, ότι όταν καταφέρω να φτιάξω το δικό μου σπίτι, θέλω να έχει ένα μπαλκόνι όπως αυτά εδώ. Δε θα μπορούσα να είμαι περισσότερο ευγνώμων από το ότι είμαι εδώ.

Η Αθήνα μου αρέσει πάρα πολύ, με ξετρελαίνει, είναι τέλεια, διαφορετική.

Πως ξεκίνησε η ιδέα σε project;

Στην αρχή ήταν μόνο για να περάσω όμορφα το χρόνο μου και να γνωρίσω αρκετές άλλες χώρες. Αργότερα, μετατράπηκε σε μια στιγμή αντανακλαστικής σκέψης από τα χρόνια ανάπτυξης στην AIESEC και της μετάβασης του να ζεις για ένα χρόνο μόνη στη Μάλτα και να χρειάζεται να επιστρέψεις στην κανονική ζωή σου πίσω στο Περού. Αυτό που βγήκε προς τα έξω, ήταν ότι έψαχνα να έχω περισσότερη σαφήνεια σε σχέση με αυτό που θέλω να κάνω κατά τα επόμενα χρόνια, τους στόχους μου, τον σκοπό μου.

Αυτή τη στιγμή, το project έχει διαμορφωθεί με τελείως διαφορετικό τρόπο. Δεν είναι μόνο ότι περιγράφω παραπάνω για μένα την ίδια. Κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών του ταξιδιού μου, ήμουν αποκλεισμένη αλλά παράλληλα, πολύ χαρούμενη στην ιδέα του ότι γνώρισα διαφορετικά άτομα που με βοήθησαν χωρίς να ζητάνε κάτι πίσω. Από αυτό προκύπτει και ότι ένας από τους στόχους του project, είναι να αναπτυχθεί μία ιστορία από ανιδιοτελής βοήθεια είτε προς εμένα, είτε προς άλλους, ούτως ώστε να αναδειχθεί η ανθρώπινη πλευρά του κόσμου.

Η ιδέα είναι να έχω 45 ιστορίες θετικού ενδιαφέροντος στο τέλος του ταξιδιού μου. Επιπλέον, στη διάρκεια του ταξιδιού μου, επικοινώνησα με μία καθηγήτρια από ένα σχολείο. Μετά τη συζήτηση, της πρότεινα να αξιοποιήσει αυτές τις ιστορίες από το ταξίδι μου, σαν έναν εναλλακτικό τρόπο για να διδάξει γεωγραφία, ιστορία και γραμματική με έναν τρόπο περισσότερο δυναμικό και επιπλέον για να εμπνεύσει τους μαθητές, ώστε να πάνε ακόμα παραπέρα τα πράγματα.

Όταν εγώ η ίδια βρισκόμουν στο σχολείο, ποτέ δεν ήξερα και δε μπορούσα επίσης να φανταστώ πως θα ήταν τα Βαλκάνια, ή ακόμα και ότι μία μέρα θα βρισκόμουν στην Ελλάδα.

Μίλησέ μας για το όραμά σου, τις αξίες σου και τον τρόπο ζωής σου. Πως σχετίζονται με αυτό το project;

Σε 20 χρόνια, θα ήθελα να έχω επιχειρήσεις σχετικές με την καθαρή ενέργεια, τις μεταφορές και τις αγροτικές εξαγωγές. Επιπλέον θα ήθελα να εργάζομαι με οποιονδήποτε τρόπο για καινοτομίες στην Εκπαίδευση. Σίγουρα περιμένω να συνεχίσω να γράφω σχετικά με τα ταξίδια μου, διάφορα μέρη που επισκέπτομαι ή θέλω να επισκεφτώ, ιστορίες και φυσικά να συνεχίζω να ταξιδεύω σε νέους προορισμούς και μέρη. Ακόμα, θέλω να βελτιώσω τις ικανότητές μου στη ζωγραφική και τη φωτογραφία, και ειδικά την υποθαλάσσια φωτογραφία (κατέχω δίπλωμα κατάδυσης στα 30 μέτρα).

Αυτό το project θα με βοηθήσει να ξεκινήσω μία νέα ιδέα για ένα σχολείο στη δική μου πόλη. Να δουν πως μπορούν να κινητοποιηθούν μέσα από τα μαθήματα και συγκεκριμένα μέσα από τις ιστορίες από τις οποίες οι μαθητές θα αισθανθούν σύνδεση και επιπλέον θα μπορέσουν να μάθουν και να αντανακλάσουν μέσα από την ιστορία, να κατανοήσουν περισσότερα για τη γεωγραφία διαμέσου των εμπειριών ενός ταξιδιού. Στο δικό μου blog, μπορεί κανείς να «παραγγείλει» ζωγραφιές ή φωτογραφίες που είναι ήδη έτοιμες. Ήδη έχω πέντε τέτοιες παραγγελίες για ζωγραφιές και αξιοποιώ τα ταξίδια μου ως έμπνευση για να ζωγραφίσω. Είναι ένας επιπρόσθετος στόχος για να συνδέσω αυτό το project με το μελλοντικό μου στόχο, ο οποίος σχετίζεται με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία.

Αυτό το ταξίδι, αποτελεί την αρχή των μελλοντικών μου στόχων. Μου δίνει συνεχώς σκέψεις για το πώς κινείται η οικονομία και το εμπόριο στα Βαλκάνια και στην Ελλάδα, την κουλτούρα για τις επιχειρήσεις και φυσικά μου δίνει περισσότερη ανεξαρτησία και οργάνωση της σκέψης μου για όταν χρειάζεται να κατανοήσω κάτι. Από την άλλη μεριά, μου δίνει χώρο για να ετοιμάσω τις ζωγραφιές μου, τις φωτογραφίες μου και να λογαριαστώ για το ποιες ιστορίες θέλω να αποτελούν κομμάτι των ιστοριών που θα διαμοιράσω στο σχολείο.

Επιπλέον, αυτό το ταξίδι με βοηθά στο να καθορίσω το στυλ της ζωής μου και τις αξίες πάνω στις οποίες θέλω και επιζητώ να κινούμαι. Πάντα με απασχολούσε το στυλ της ζωής που θα ακολουθήσω, το πόσα νέα πράγματα θα μάθω και θα ανακαλύψω και πως θα μπορέσω να επιφέρω την ισορροπία. Όλες τις ώρες προσπαθώ να κάνω yoga και πάντα εμπιστεύομαι τους ανθρώπους με έναν θετικό τρόπο για ότι θα συμβεί. Πάντα περιμένω από τους άλλους ανθρώπους σωστές προθέσεις!

Αυτό ακριβώς είναι που θέλω να περάσω και με τις δικές μου ιστορίες από το ταξίδι. Να έχουν οι άνθρωποι περισσότερη πίστη στους άλλους ανθρώπους, να βλέπουν πάντα τη ζωή υπό ένα θετικό πρίσμα, να ζουν τη ζωή τους κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τέλος να θέλουν να μάθουν, καθώς και να κατανοήσουν περισσότερα.

Και αυτά για μένα είναι τα στοιχεία με τα οποία σχετίζεται η ζωή, να έχεις και να μεταδίδεις θετική ενέργεια, να δίνεις, να εξερευνείς και να μαθάινεις συνέχεια, να ψάχνεις για το πώς μπορείς να γίνεις ο καλύτερος εαυτός σου και τέλος να κατανοείς αυτούς που σε περιβάλλουν.

Εξήγησέ μας γιατί κάποιος θα έπρεπε να συνεισφέρει σε αυτό;

Για πάρα πολλούς τρόπους!

Κατ’ αρχήν, μπορεί να μπει στη σελίδα μου και να γίνει follower! Επίσης, μπορεί κανείς να συνεισφέρει και μέσω του τοίχου του στο facebook. Να γράψει τη γνώμη του σχετικά με το στόχο που αναφέρω στο blog. Μπορεί επιπλέον να διαδώσει τις ιστορίες, με σκοπό άλλοι άνθρωποι να κινητοποιηθούν για να εμπιστευτούν άλλους ανθρώπους και να εκπαιδευτούν μέσα από αυτές τις καθόλα διαφορετικές ιστορίες ταξιδιού.

Με λίγα λόγια, τι σημαίνει το να ταξιδεύεις για ‘σένα;

Το να ταξιδεύεις είναι ένας τρόπος ζωής, να ανακαλύπτεις εσένα τον ίδιο, να αναπτύσσεσαι, να κατανοείς τις διαφορετικές κουλτούρες, να ζεις τη ζωή σου στο μέγιστο!

Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Πως σχεδιάζεις να συνεχίσεις τη ζωή σου;

Έχω ήδη τρία διαφορετικά projects στο μυαλό (επίσης να τελειώσω το Πανεπιστήμιο). Γνώρισα σε ένα σεμινάριο έναν καθηγητή από το Πανεπιστήμιο της Μάλτας, ο οποίος έχει μία σύνδεση με την καινοτομία και την καθαρή τεχνολογία, την οποία και θα ήθελα να εισαγάγω στο Περού. Πρώτα από όλα φυσικά θέλω σε συνεργασία με αυτόν τον καθηγητή να δούμε πως πηγαίνει η εφαρμογή στην Ευρώπη και ακολούθως να μελετήσω εγώ η ίδια την πιθανότητα, αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στο Περού.

Από την άλλη μεριά, περιμένω να συνεχίσω να γράφω για την καθηγήτρια στο σχολείο πιλοτικά, ούτως ώστε να δω, πως μπορεί να εξελιχθεί στο μέλλον ή πως μπορεί να προσαρμοστεί για τις ανάγκες άλλων περιοχών! Η ιδέα είναι το να εμπνέουν οι ταξιδιώτες με τις ιστορίες τους τα μικρά παιδιά στα σχολεία και την ίδια στιγμή να μαθαίνουν ιστορία, γεωγραφία και για άλλες κουλτούρες.

Και για το τέλος, έχω την ιδέα για ένα project το οποίο σχετίζεται με τη ζωγραφική. Σχεδιάζω λοιπόν να ξεκινήσω ένα σύνολο από πορτρέτα μητέρας, από τη ζωή τους μέσα στην ημέρα και αποτυπώνοντας τις διάφορες καθημερινές της δραστηριότητες. Μία φίλη θα με βοηθήσει με τα σχέδια και το πλάνο όλο είναι ότι για να τελειώσω με όλα αυτά θα μου χρειαστούν περίπου δύο χρόνια.

Info

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να μπείτε στην σελίδα αυτή και να διαβάσετε τα άρθρα, αλλά και να ενημερωθείτε σχετικά με το όλο project.

Παράλληλα, μέσω της πλατφόρμας trevolta.com trevolta.com μπορείτε να συνεισφέρετε και εσείς στο σκοπό του ταξιδιού της Gabriela.

Τέλος, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της μέσω του λογαριασμού της στο facebook.
https://www.facebook.com/GabrielaMarinMoron