Γιώργος ΚοϊμάςΤο τελευταίο δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στη χώρα μας ήταν το ’74, όταν ο Καραμανλής έθεσε το ερώτημα μεταξύ Βασιλευόμενης κι Αβασίλευτης Δημοκρατίας. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έστειλε στα χρονοντούλαπα της Ιστορίας τη Βασιλεία και άφησε ένα 30% να νοσταλγεί τον αυταρχισμό. Σήμερα, ο ίδιος περήφανος λαός καλείται να δώσει ανάλογη απάντηση απέναντι στον αυταρχισμό των αγορών και να υπερισχύσει εκείνων που είναι έτοιμοι να πουλήσουν και τη ψυχή τους στο διάολο για τρεις κι εξήντα. Για την ακρίβεια, οι συγκεκριμένοι θα προχωρήσουν σε μερική ιδιωτικοποίηση της ψυχής τους και θα κρατήσουν ποσοστά μεταπώλησης…
Ο κ. Τσίπρας έβαλε δημοψήφισμα. Ο πρώτος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης που… τόλμησε να απευθυνθεί με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στην κοινωνία. Σε μια ευνομούμενη πολιτεία που το Σύνταγμα δεν είναι κουρελόχαρτο, οι πολιτικοί είναι υφιστάμενοι και οι πολίτες προϊστάμενοι. Οι τελευταίοι τους πληρώνουν, οι τελευταίοι τους εκλέγουν. Η εντολή διακυβέρνησης που δίνουν οι ψηφοφόροι έχει όρους και προϋποθέσεις. Όταν στον εκάστοτε πρωθυπουργό τεθεί ζήτημα που υπερβαίνει τη λαϊκή νομιμοποίηση που έλαβε, τότε αναγκαστικά ενημερώνει τους προϊστάμενους. Εμάς δηλαδή! Ασχέτως αν ο (νεο)Έλληνας έχει συνηθίσει σε κόμματα εξουσίας που δε λογάριαζαν κανέναν και τίποτα, δε λογοδοτούσαν πουθενά και έπρατταν κατά βούληση.
Εξυπακούεται πως η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βάζει το δημοψήφισμα σε παντελώς λάθος χρόνο και στιγμή. Εννοείται πως ο… διάλογος πήγε κατά διάολου και η ελληνική αποστολή στις Βρυξέλλες κατάλαβε δια ζώσης ότι τα πρόβατα δε μπορούν να διαπραγματευτούν με τους λύκους. Τι να διαπραγματευτούν; Το μέγεθος του πόνου την ώρα που οι λύκοι θα μας γευματίζουν; Εν ολίγοις, η κυβέρνηση αυτοπαγιδεύθηκε στη σκληρή στάση που κρατούσε στα αιτήματα των Θεσμών και την ανυπαρξία ενός… plan b.
Εν πάση περιπτώσει, το θέμα είναι τώρα τι κάνουμε. Κατ’ αρχάς, ψυχραιμία. Ψυχραιμία γιατί το να βλέπεις πανικόβλητους φραγκοφονιάδες να τρέχουν να διασώσουν 200 και 300 ευρώ, είναι τόσο τραγικό όσο και κωμικό ταυτόχρονα. Εντάξει, αντιλαμβάνομαι ότι κανείς δεν θέλει να χάσει τις οικονομίες του (και ο γράφων μαζί). Δεν αντιλαμβάνομαι, όμως, γιατί στην πρώτη στραβή και ψύλλου πήδημα τρέχουν όλοι στις τράπεζες. Κι αφού έχετε τέτοιο άγχος για τις καταθέσεις σας, αφήστε 50 ευρώ μέσα στα ΑΤΜ και κλειδώστε τα υπόλοιπα κάτω από το μαξιλάρι σας.
ΜΜΕ
Η συντριπτική πλειοψηφία των καναλιών, των εφημερίδων και των ερτζιανών λυσσάνε υπέρ του «ΝΑΙ». Πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου προπαγανδιστική καμπάνια γκεμπελικού τύπου, βασισμένη στην άκρατη κινδυνολογία και την απίστευτη τρομοκρατία. Συγκροτούνται ολόκληρα πάνελ υπέρ της «Ευρώπης» και, την αντίθετη άποψη εκπροσωπούν ένας ή δύο καψεροί του «Όχι». Παρακολουθούμε ρεπορτάζ αφιερωμένα στις συνέπειες που (δήθεν) θα έχει το «Όχι», τσιμουδιά όμως για τα επαχθή μέτρα που μας περιμένουν στο «Ναι». Ωρύονται οι παρουσιαστές ειδήσεων για τις ουρές στα ΑΤΜ, τόσο χρόνια όμως «ξέχασαν» να αναφέρουν για τις ουρές στα συσσίτια. Ξέχασαν να οργιστούν για τις χιλιάδες αυτοκτονίες που προκάλεσαν τα κατάφορα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόστηκαν. Ξέχασαν να κλάψουν μπροστά στις κάμερες για τα εκατομμύρια των ανέργων. Όλα τώρα τα θυμήθηκαν. Τώρα που οι καναλάρχες χάνουν τη Γη κάτω από τα πόδια τους, επειδή η μπάλα είναι στην εξέδρα. Επειδή εμείς έχουμε τη μπάλα στα πόδια μας και την κλωτσάμε προς όποια κατεύθυνση μας αρέσει.
Την Κυριακή ο λαός έχει ραντεβού με την Ιστορία. Θα ορθώσει ανάστημα και θα φωνάξει «Αξιοπρέπεια»! Ας μη γελιόμαστε… Το δημοψήφισμα δεν αφορά ούτε συμφωνίες, ούτε ευρώ και δραχμή, ούτε κόμματα. Το δημοψήφισμα έχει ως εξής:
Αξιοπρέπεια ή Υποταγή.