Στάθης ΑγγελάκοςΦωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης [i-jukebox.gr] -όπου αναγράφεται-
Νωρίς το απόγευμα, οι Inconsistencies ήταν οι πρώτοι, που ανέβηκαν στην σκηνή. Το 40λεπτο acoustic set του συγκροτήματος του Ηλία Μπογδάνου, που περιελάμβανε την παρουσίαση του EP τους ‘When Everything Must Go’, καθώς και μία όμορφη διασκευή στο ‘Summer of ’69’ του Bryan Adams, αποτέλεσε ιδανικό background την ώρα της προσέλευσης του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου.
Οι Ex–Girfriends Perfume, νικητές του διαγωνισμού του Jumping Fish για το opening act της συγκεκριμένης συναυλίας, ήταν οι επόμενοι που ανέβηκαν στην σκηνή, γύρω στις 19.30. Το 6μελές συγκρότημα ανέβασε κατευθείαν την διάθεση στον πολυπληθέστερο πλέον κόσμο και απέδειξε σε κάθε περίπτωση πως οι funk και groovy χορευτικοί ρυθμοί τους δεν θα μπορούσαν παρά να αποτελούν την καλύτερη εγχώρια επιλογή για να προηγηθεί του Robbie Williams. Ερμήνευσαν πολλά δικά τους τραγούδια, μεταξύ αυτών και την επιτυχία τους ‘Cache-Cache’, με την οποία συμμετείχαν και στον διαγωνισμό, ενώ η τραγουδίστρια τους, Μαίρη Γκούβρα, δήλωσε “νιώθουμε μεγάλη τρέλα, που βρισκόμαστε σήμερα εδώ”, ερχόμενη κοντά στο κοινό, πριν ακολουθήσει το τραγούδι ‘Madness’.
Η ώρα περνούσε και είχε φτάσει η σειρά της Oλλανδής Kovacs να επιστρέψει μπροστά στο ελληνικό κοινό και να δείξει απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, πως η σχετικά πρόσφατη εξαιρετική εμφάνισή της πριν από λίγο καιρό, μόνο τυχαία δεν ήταν. Παρουσιάστηκε ακόμη καλύτερη αυτή την φορά, βάζοντας πλέον το όνομά της για τα καλά στην λίστα των νέων καλλιτεχνών, που θα ακούμε και θέλουμε να επισκεφτούν ξανά την χώρα μας. Κινούμενη στους γνωστούς soul ρυθμούς της, μαζί με τους Strangers, ξεκίνησε με τα ‘Whiskey and Fun’ και ’50 shades of black’, για να ακολουθήσουν τα ‘My Love’, ‘The Devil You Know’ κι άλλα κομμάτια από το παρθενικό της album, ενώ διασκεύασε με γλυκό και ιδιαίτερο τρόπο τα ‘Diamonds Are Forever’ και ‘Seven Day Fool’. Ήταν από κάθε πλευρά απίστευτη στην σκηνική της παρουσία και πέραν των προφανών soul αναμνήσεων, που γεννά στο μυαλό η φωνή της, εμένα προσωπικά μου θύμισε και κάτι από Moloko, στο όλο σκηνικό στύσιμο κάποιων εκ των τραγουδιών της.
Ωστόσο, έχω να σημειώσω, πως όσο άρτια κι αν ήταν η εμφάνισή της ίσως να ταίριαζε καλύτερα σε κάποιο άλλο line-up, καθώς η μουσική και αισθητική της απόσταση από αυτή του RW φάνηκε τεράστια, χωρίς φυσικά αυτό να υποδηλώνει οτιδήποτε το αρνητικό για κανέναν εκ των δύο.
Πλέον στο Terra Vibe βρισκόταν ένα πλήθος που άγγιζε τουλάχιστον τις 30.000. Γύρω στις 22.30 έσβησαν τα φώτα, με το ‘Carmina Burana: O Fortuna’ του Carl Orff να παίζει στα ηχεία. Στο κεντρικό γιγαντιαίο video wall εμφανίστηκε η λέξη “Hello” σε κόκκινο background και μία σύσσωμη ιαχή κυρίευσε το γύρω χώρο. Το “Is there anybody there?”, συνοδεύτηκε από χιλιάδες καταφάσεις. Το “I can’t hear you”, οδήγησε τις φωνές να δυναμώσουν. “Greece”. “Are you with me?”. “Then-Let-Me-Entertain-You”, η εισαγωγή με πιάνο του πασίγνωστου τραγουδιού, ο Robbie Williams να προκαλεί το κοινό να ουρλιάξει και αυτό να οδηγείται σε παραλήρημα.
“My name is Robbie fuckin’ Williams and for the next 2 hours your ass is mine”, αναφώνησε.
Ακολούθησαν τα Rock DJ και Monsoon πριν ο Robbie Williams πει ειρωνικά πως θα έπρεπε να τραγουδήσει τραγούδια σαν το Rudebox τώρα και να μας ρωτήσει αν ξέρουμε το επόμενο. “What if I say, so unimpressed…”, “but so in awe…” απάντησε αμέσως το κοινό και ένα Come Undone, που ολοκληρώθηκε με το I Still Haven’t Found what I’m looking for των U2 οδήγησε στην πρώτη συγκινητική στιγμή της βραδιάς. Προς έκπληξή μας ανακοίνωσε πως λίγη ώρα πριν εμφανιστεί τον ενημέρωσαν πως ένα απ’ τα λιγότερο γνωστά τραγούδια του είναι μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα, οπότε το έβαλε στο set list, παρ’ όλο που δεν περιλαμβανόταν στην υπόλοιπη περιοδεία. Ήχησαν οι σάλπιγγες του Me & my Μonkey και το ρεφρέν του ακούστηκε πιο δυνατά από ποτέ, για πρώτη φορά, στην χώρα που αγαπήθηκε όσο πουθενά αλλού.
“ Να σας συστηθώ. Είμαι ο Robbie, γεννήθηκα το 1974, ξεκίνησα σε ένα boy band, έφυγα από το boy band, έπεσα στα ναρκωτικά, απεξαρτήθηκα, έγινα χοντρός, το έριξα ξανά στα ναρκωτικά, έγινα πάλι χοντρός, και σήμερα βρίσκομαι εδώ”.
Το πρώτο μέρος της συναυλίας ολοκληρώθηκε με ένα μοναδικό The Road to Mandaley, πριν περάσει σε πιο swing ρυθμούς με την διασκευή στο Minnie the Moocher, το (Swing) Supreme και το Ignition. Στην συνέχεια, σε μία απ’τις πιο απροσδόκητες στιγμές της βραδιάς μας σύστησε τον πατέρα του, Pete, τον οποίο ανέβασε για να τραγουδήσουν μαζί το Better Man, στην άκρη της extra σκηνής, που είχε στηθεί ειδικά για το συγκεκριμένο live.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε πιστές διασκευές, που κυμαίνονταν από τα We Will Rock You, I Love Rock n’ Roll και Whole Lotta Love μέχρι το Royals και φυσικά τα δικά του No Regrets και Feel, το οποίο τελευταίο, μάλιστα το γύρισε στο τέλος στο Wonderwall, των συμπατριωτών του Oasis, δηλώνοντας με χαρακτηριστικό χιούμορ, “I wrote that song too”. Μέρος του όλου show ήταν και η πρόσκληση μιας κοπέλας από τους θεατές στην σκηνή, ώστε να τον συνοδεύσει στο “κρεβάτι” και να τραγουδήσουν μαζί το Candy, κίνηση, η οποία, όσο και να μην ήταν πράγματι αυθόρμητη, προσέδωσε μία ακόμη πιο οικεία χροιά στο όλο σκηνικό και την ευχαριστήθηκαν όλοι με την ψυχή τους.
Μετά από σχεδόν μιάμιση ώρα τα φώτα έσβησαν ο Robbie και οι μουσικοί του κατέβηκαν από την σκηνή και η Μαλακάσα ανατρίχιασε σύσσωμη στην θέα των Queen στο κεντρικό video wall να ψέλνουν “Is this the real life? Is it just Fantasy?”. Μα τι μεγαλοπρεπής τρόπος να ξεκινήσεις ένα encore; Ο Robbie επανήλθε μέσα σε χειροκροτήματα και κραυγές να ολοκληρώσει με μοναδικό τρόπο το Bohemian Rhapsody και να φωνάξει “Give it up for Freddie Mercury”, αποδίδοντας φόρο τιμής σε έναν απ’ τους πιο εμβληματικούς τραγουδιστές στην ιστορία του rock. Μετά και την διασκευή στο She’s the One των World Party είχε φτάσει η στιγμή για την πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς με χιλιάδες κόσμου να τραγουδά, “and through it all, she offers me protection, a lot of love and affection, whether I’m right or wrong” και με τον τραγουδιστή σχεδόν να δακρύζει στο θέαμα. Η βραδιά δεν θα μπορούσε να κλείσει, βέβαια, με καλύτερο τρόπο από το My Way, του Frank Sinatra, της μεγαλύτερης επιρροής του Robbie Williams, ο οποίος έδωσε μαθήματα διασκέδασης και έδειξε πως μονάχα αυτός μπορεί να το κάνει, με τον δικό του τρόπο.
Θα μπορούσα πιθανώς να την χαρακτηρίσω την συναυλία της χρονιάς και σίγουρα ένα απ’ τα μεγαλύτερα shows, που είχαμε ποτέ την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στην χώρα μας. Ο ίδιος ο Robbie Williams, με την απίστευτη επικοινωνία του με το κοινό, που δεν σταμάτησε στιγμή επί 2 ώρες, οι μουσικοί του, οι οποίοι ήταν ο ένας καλύτερος από τον άλλον και δεν άφησαν πιθανότητες ψεγαδιών όσων αφορά το κομμάτι τους, ο κόσμος, ο οποίος από την πρώτη στιγμή φάνηκε να έχει απίστευτη χημεία και το διασκέδασε στο έπακρο, η διοργάνωση, που με τα φωτορυθμικά, τα χαρτιά και τα χαρακτηριστικά πράσινα lighters, προσέδωσε τα μέγιστα, καθώς βέβαια και όλες οι εκπλήξεις, που μας επιφύλασσαν όλοι μαζί, μας πρόσφεραν ένα απίστευτο θέαμα, το οποίο δύσκολα θα ξεχάσουμε, καθώς μας θύμισαν και πόσα μπορεί πραγματικά να προσφέρει μια καλή pop βραδιά.
Κάπως έτσι, ένας εκ των μεγαλύτερων εν ζωή performer και entertainer – όρος ιδιαίτερα παρεξηγημένος στην Ελλάδα, που εκτιμάται δεόντως, όμως, στο εξωτερικό – μας καληνύχτισε, αφού πρώτα μας απολογήθηκε, που άργησε τόσο να μας επισκεφθεί, λόγω των ναρκωτικών, που τον κράταγαν καιρό μακριά από πολλές περιοδείες και ανανέωσε το ραντεβού του σε 18 μήνες από τώρα.
That’s coming undone.
Ευχαριστούμε την Didi Music για την φιλοξενία.