Γιώργος ΚοϊμάςΑν και στις χώρες τους φίλησαν κατουρημένες ποδιές για να χρυσοπληρώσουν τον δουλέμπορο που θα τους μετέφερε στον τελικό προορισμό τους, ο τελευταίος αφού τους ξεζούμισε οικονομικά και φρόντισε να εκμεταλλευτεί με κάθε τρόπο το «φορτίο» του, εν τέλει ευχήθηκε καλό κατευόδιο σε μια καραβιά ψυχές και τις άφησε να θαλασσοδέρνονται στο έλεος του Θεού και τη μανία της φύσης.
Στην περίπτωση που στάθηκαν τυχεροί και επέζησαν της απίστευτης δοκιμασίας, μια καινούρια μόλις ξεκίνησε και θα κρατήσει ζαμάνια και τέρμινα! Ρατσισμός. Γιατί έτσι πάει, όταν γεννηθείς στη λάθος πλευρά του χάρτη η ζωή είναι Σταυρός και τα χρόνια Γολγοθάς.
«Και τι μας νοιάζει εμάς;»
«Να πάνε πίσω στις χώρες τους, έχουμε γεμίσει από δαύτους!»
«Κλέβουν, σκοτώνουν, βιάζουν…»
Οι «λαθρομετανάστες» ή κατά την ακροδεξιά συντομογραφία «λάθρο» δεν ορέγονται ούτε τα καλλίγραμμα κορμιά μας, ούτε γοητεύτηκαν από τον πολιτισμό των αρχαίων ημών προγόνων. Μια αχτίδα φωτός ψάχνουν να καταπιαστούν και γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι «στην Ελλάδα δεν έχουμε πια ζωή», όπως θα τραγουδούσε σήμερα κι ο αείμνηστος Μπιθικώτσης. Η χώρα μας αποτελεί για εκείνους την είσοδό τους στην Ευρώπη. Δεν θέλουν να μείνουν εδώ, ασχέτως αν στο τέλος παγιδεύονται…
Οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι, βέβαια, ούτε ζωγραφιστούς δεν θέλουν να τους δουν! Έτσι, κατά κωμικοτραγική συγκυρία οι μετανάστες ξεμένουν σ’ «αυτόν τον κόσμο τον μικρό τον… Mega», που θα ‘γραφε κι ο Ελύτης για να διακωμωδήσει την ενημέρωση στις μέρες μας…
Η κυβέρνηση στον κόσμο της. Καθείς κουβαλάει τη δική του ιδεολογική μούρλα κι έτσι συναντάς από τη (νεοφιλελεύθερη) θεωρία των «ανοιχτών συνόρων» μέχρι τα ευχολόγια του πρωθυπουργού για μια συντονισμένη κίνηση της Ε.Ε που θα αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό πρόβλημα με ανθρωπιά κι αλληλεγγύη. Φέξε μου και γλίστρησα, κύριε Τσίπρα…
Η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου, η καθ’ ύλην αρμόδια να διαχειριστεί την ανθρωπιστική κρίση που γιγάντωσε τη ξενοφοβία και τον ρατσισμό, πιστεύει ότι οι μετανάστες «λιάζονται στην Ομόνοια», ενώ οι πρόσφυγες με κάποιο μαγικό τρόπο… «εξαφανίζονται»!
Να, μια «Αριστερή» ιδέα! Ας αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ τις συντηρητικές κορώνες περί τοποθέτησης ηλεκτρικού φράχτη στον Έβρο κι ας εξοπλίσει τους ένστολους της Frontex με… μαγικά ραβδιά! Κάθε φορά που θα κοντοζυγώνει ο δύσμοιρος ο Πακιστανός κι ο κατατρεγμένος ο Αφγανός να τηλεμεταφέρεται αυτόματα στη χώρα επιλογής του, ή να επαναπατρίζεται…
Ψυχραιμία. Να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Κατ’ αρχάς, επιβάλλεται να γίνει λεπτομερής καταγραφή των μεταναστών. Πόσοι είναι τέλος πάντων οι «παράνομοι»; Πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε; Καθίσταται δυνατή η μετακίνησή τους σε άλλες χώρες της Ευρώπης; Αν όχι, μπορούν να παραμείνουν στη χώρα μας και υπό ποιες προϋποθέσεις; Τις πληρούν; Καλώς. Δεν τις πληρούν; Επαναπατρισμός με ανθρώπινους όρους. Ούτε εκείνοι να ταλαιπωρούνται σ’ έναν αφιλόξενο τόπο, ούτε οι εγχώριοι ούγκανοι να βρίσκουν πάτημα και να απεργάζονται/φαντασιώνονται φασιστικές εκτροπές.
Πρωτεύει, βέβαια, να ξεδιαλύνουμε το πλέον σημαντικότερο. Τα σύνορα της χώρας πρέπει αδιαπραγμάτευτα να παραμένουν ερμητικά κλειστά. Δεν είμαστε «ξέφραγο αμπέλι» που λειτουργεί με όρους «American bar». Όπως τα σύνορα πρέπει να σφραγιστούν για εκείνους τους μεγαλοεπιχειρηματίες και εφοπλιστές που φοροδιαφεύγουν τα έσοδά τους σε «φορολογικούς παραδείσους», αντίστοιχα θα πρέπει να σφραγιστούν και για τους μετανάστες.
Τέλος, να ανακαινιστούν εγκαταλελειμμένα δημόσια κτίρια και να μετατραπούν σε κέντρα φιλοξενίας μεταναστών, ώστε να υποδέχονται κόσμο υπό αξιοπρεπείς συνθήκες κι όχι υπό συνθήκες «Αμυγδαλέζας». Με σεβασμό και ευθύνη.