Κατερίνα ΟικονομοπούλουΕκεί στα όμορφα σοκάκια της Πλάκας, μία ανάσα από το Σύνταγμα, στο μικρό δρόμο της Υπερείδου θα συναντήσετε την Κιμωλία. Ένα all day café-bar με vintage διάθεση και ζεστά πρόσωπα.
Από την πρώτη στιγμή έρχονται στο νού σου σαν ταινία, οι εικόνες των παιδικών σου χρόνων, ο μαυροπίνακας, η κιμωλία που έκανε τα χέρια μας να ασπρίζουν και αυτός ο νοερός ήχος της πάνω στον πίνακα σε κάνει να νοσταλγείς τα μαθητικά χρόνια.
Εμείς βρεθήκαμε εκεί και ο Νίκος, ένα από τα μέλη της οικογένειας που έφτιαξε την Κιμωλία, μας αποδεικνύει πως τυχαία πολλές φορές μπορούν να δημιουργηθούν τα πιο μαγικά πράγματα,αρκεί να έχεις καλή διάθεση,ιδέες και να βρεθείς στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.
‘’Τον Σεπτέμβρη του 2011 η μητέρα μου (Κατερίνα Βαγενά) γυρνώντας κάποια στιγμή από την δουλειά είδε το μαγαζί άδειο με ένα ενοικιαστήριο και σχεδόν το ερωτεύτηκε. Πήρε τη διαχειρίστρια και της είπε οτι θέλει να το κάνει art café , αν και η ίδια το είχε δείξει σε πολλούς η ιδέα αυτή την κέρδισε αμέσως.’’, μου λέει ο Νίκος και συνεχίζει “Γενικά η μητέρα μου ήταν σε μια περίοδο αναζήτησης για το τι θα κάνει διότι η δουλειά δεν πήγαινε πολύ καλά.
Εργαζόταν σε μαγαζιά λαϊκής τέχνης, ζωγράφιζε αρχαϊκά και γεωμετρικά βάζα, έφτιαχνε αντίγραφα από μουσειακά κομμάτια για μαγαζιά στην Πλάκα. Αφού νοικιάσαμε το μαγαζί ξεκινήσαμε δουλειά και μέσα σε ένα δίμηνο ανοίξαμε. Την Κιμωλία την ετοιμάσαμε κυρίως μόνοι μας. Εκτός από το υψηλό κόστος του να φέρει κανείς δεκάδες συνεργεία, νομίζω πως τελικά δε θέλαμε κανέναν να μπει μέσα στο χώρο και να κάνει τη δουλειά για μας. Θέλαμε να είναι ένα μέρος πολύ «προσωπικό», οπότε κάναμε τα περισσότερα μόνοι μας.’’
Πώς καταλήξατε στο όνομα Κιμωλία;
“Η μητέρα μου έψαχνε μια λέξη που να περιλαμβάνει όλες τις τέχνες με κάποιο τρόπο αλλά δεν βρίσκαμε. Δεν θέλαμε να είναι κάτι κλασσικό αγγλικό τυποποιημένο αλλά μία ελληνική λέξη. Μια μέρα της ήρθε η κιμωλία, γιατί της θύμισε λίγο παιδικά χρόνια, αναμνήσεις, να γίνει το μαγαζί πιο ζεστό αλλά και γιατί την κιμωλία την χρησιμοποιούσε μέχρι ένα σημείο στη δουλειά της.’’
Πώς πήρατε την απόφαση να ανοίξετε ένα μαγαζί στην περίοδο της κρίσης;
‘’Ήταν ανάγκη, δηλαδή οι δουλειές μας δεν πήγαιναν καλά. Υπήρχε μια εμπειρία από τη μεριά της μητέρας μου που έχει ασχοληθεί στο παρελθόν με τον χώρο της εστίασης. Η Αθήνα είναι πολυπληθής και χαοτική μα και γι’ αυτό το λόγο, πάντα πιστεύαμε ότι αν ανοίξεις κάτι, βάλεις δουλειά και κάνεις κάτι όμορφο (όπως εμείς ορίζουμε το όμορφο φυσικά), τότε ο κόσμος θα ακολουθήσει. Για μας δεν υπήρχε από πίσω κάποιο τρελό σχέδιο, ούτε κάτι ιδιαίτερο. Είπαμε οτι θέλουμε ένα μαγαζί και να βάλουμε μέσα όλα αυτά που σκεφτόμαστε. Μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε και το δουλεύουμε, το μυστικό είναι να υπάρχει καλή διάθεση. Δεν θέλαμε ένα μαγαζί απρόσωπο, όπως βλέπαμε σε άλλα μαγαζιά, όπου απλά πίνεις ένα καφέ και φεύγεις χωρίς καμία σύνδεση με το χώρο ή με τους ανθρώπους του.’’
Στην Κιμωλία θα τα βρείς όλα. Θα βρείς το μπαρ, μυστικά δωμάτια να ξεδιπλώνονται όσο προχωράς το κάθε ένα με τον δικό του χαρακτήρα! Αντίκες,παλιές ραπτομηχανές, ένα πιάνο, παραθυρόφυλλα, αριστουργηματικοί πίνακες ζωγραφικής και φυσικά κιμωλίες για να γράψεις ότι νιώθεις!
Μέσα σε αυτό τον art deco χώρο που θυμίζει λίγο από Παρίσι μπορείς να απολαύσεις τον καφέ ή το ποτό σου ανάμεσα σε εκθέματα ζωγραφικής, χειροτεχνίας, φωτογραφίας, παρουσιάσεις βιβλίων και οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς. Πάντα μου άρεσαν τα μέρη που έχουν χαρακτήρα και ύφος και η Κιμωλία είναι ένα από αυτά. Χωρίς υπερβολές αλλά με ένα απλό παρεϊστικο στυλ. Η Κιμωλία για μένα είναι ένας χώρος αναμνήσεων, με ωραίες funk–o–jazz μουσικές το πρωί και λίγο πιο rock το βράδυ. Ζεστός χώρος, ωραίοι άνθρωποι, καλής ποιότητας υλικά, τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Την Κιμωλία θα τη βρείτε:
Υπερείδου 5, Πλάκα.
Facebook: https://www.facebook.com/kimolia/timeline
Blog: http://www.kimolia-art-cafe.gr/
