Γιώργος ΚαραμπαλίκηςΧαίρομαι για τις δυσνόητες σκέψεις μου, για τις απόψεις μου αυτές που μόνο εγώ μπορεί να κάνω και δεν είναι κανενός και σχεδόν κανείς δεν μπορεί να τις καταλάβει…
Νιώθω καλά που οι απόψεις μου δεν βρίσκουν υποστηρικτές, τις απλές απόψεις δύσκολα τις κατανοεί και τις υποστηρίζει κάποιος. Οι ακραίες απόψεις είναι αυτές που έχουν οπαδούς, οι ακραίες είναι αυτές που “πατάνε” εις βάρος κάποιων ελευθεριών, κάποιων “θέλω” των ανθρώπων για να επιβιώσουν..
Με θλίβουν οι ΠΟΛΥ “δεξιές” ή “αριστερές” στρατευμένες σας πεποιθήσεις, δεν καταλαβαίνω την διαμόρφωση των πολιτικών σας απόψεων με βασικό κριτήριο την απόκτηση περισσότερου χρήματος, με βάση την κατασκευή οικονομικών τάξεων που μας επέβαλλαν. Αρνούμαι να καταλάβω πως η χαρά της ζωή σας, η ευτυχία σας έχει ως βάση τα οικονομικά κριτήρια, σιχαίνομαι τις τάξεις σας που επικαλείστε προς το συμφέρον σας κάθε φορά..
Εμένα αυτά που μου δίνουν χαρά κοστίζουν ελάχιστα χρηματικά ή συνήθως δεν έχουν καμιά χρηματική αξία, οι ευτυχισμένες στιγμές μου τη ζωή δεν περιλαμβάνουν χρήματα, οι ρομαντικές μου σκέψεις δεν κατανοούν όλα αυτά.. Δεν κατανοούν πως ο κόσμος, σκοτώνεται κυριολεκτικά και μεταφορικά για το πολύ ή το λίγο χρήμα. Ελπίζω πως δεν θα ήμουν πιο χαρούμενος αν είχα περισσότερα χρήματα, ούτε εάν αμοίβομαι τα ίδια χρήματα με όλους τους ανθρώπους. Αυτό που μάλλον μου δίνει στιγμές χαράς και ευτυχίας είναι τα γέλια, οι συζητήσεις και οι κοινές στιγμές με τους ανθρώπους μου, ο χορός, ο έρωτας, η αγάπη που δίνω και παίρνω από την οικογένεια μου, τους φίλους μου, το ταίρι μου.. Χαρά και ηρεμία ψυχής μου δίνει η μουσική, οι ταινίες, η ποίηση, τα όμορφα στιχάκια..
Η φυσική και αυθόρμητη χαρά των ανθρώπων γύρω μου και όχι η χαρά που επιβάλλουν άμεσα ή συνήθως έμμεσα στους ανθρώπους..
Και αν είμαι εκτός πραγματικότητας, δεν θα πάρω, θα συνεχίσω τις δυσνόητες σκέψεις μου, θα συνεχίσω να είμαι εκτός της πραγματικότητας που έχετε φτιάξει, της πραγματικότητας που πλέον ο καθένας διαφορετικά αντιλαμβάνεται.. Η πραγματικότητα μου είναι η απλότητα μου, η όση φυσικότητα μπορώ ακόμα να δω..
Πραγματικό είναι το μη επεξεργασμένο, πραγματικό θεωρώ το ανέγγιχτο της ζωής, της φύσης, του νου που δεν περιλαμβάνει “δεύτερες σκέψεις”, πραγματικό θεωρώ αυτό που αισθάνομαι και κάθε δημιούργημα εκείνων των πραγμάτων που αισθάνομαι..
Εικονική πραγματικότητα είναι αυτό που ζούμε σήμερα… οι πράξεις των ανθρώπων που κρύβουν ένστικτα διαφορετικά από αυτά που δημιουργεί η πράξη φαινομενικά…