Βελισαρία ΝτόκαΟι διατροφικές διαταραχές στην Ελλάδα του σήμερα
Στην Ελλάδα, όλες οι γιορτές, όλες οι αργίες, όλα τα ματς και κάθε χαρμόσυνο γεγονός σηματοδοτούνται από το νόστιμο και πολύ φαγητό. Είναι στην φύση του ανθρώπου και ως εκ τούτου, όλοι οι άνθρωποι ευχαριστιούνται το φαγητό. Όλοι…
Εκτός απ’ όσους υποφέρουν από αδηφαγική διαταραχή (binge eating), ψυχογενή ανορεξία(anorexia nervosa), ψυχογενή βουλιμία(bulimia nervosa), EDNOS (Eating Disorder Not Otherwise Specified) και οποιαδήποτε άλλη διαταραχή της συμπεριφοράς του ανθρώπου απέναντι στο φαγητό.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής περίπου 20 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες πάσχουν από τουλάχιστον μία διατροφική διαταραχή, ενώ πολλοί περισσότεροι δεν έχουν λάβει καμία διάγνωση, αφήνοντας τους ειδικούς να εκτιμούν πως οι πάσχοντες ξεπερνούν κατά πολύ τα 20 εκατομμύρια. Τα στατιστικά για την εξάπλωση των διατροφικών διαταραχών στην Ελλάδα είναι δυστυχώς δυσεύρετα, αλλά όσα έχουν δημοσιευθεί υποστηρίζουν πώς το 5% του γυναικείου πληθυσμού της χώρας πάσχει από ψυχογενή βουλιμία, το 1% από ψυχογενή ανορεξία και το 7% από ένα κράμα των δύο αυτών ασθενειών. Δηλαδή 13% των Ελληνίδων είναι ασθενείς σοβαρότατων ψυχοσωματικών ασθενειών, τις οποίες ο περισσότερος κόσμος παρεξηγεί ή ακόμα χειρότερα αγνοεί πλήρως.
Στο άρθρο αυτό παρατίθενται ταινίες και ντοκιμαντέρ που αφορούν τις διατροφικές διαταραχές με σκοπό την ενημέρωση και την απενοχοποίηση των διαταραχών αυτών στα μάτια όσων τις θεωρούν ταμπού καθώς και με σκοπό να παρακινήσουν όσους και όσες υποφέρουν από αυτές τις διαταραχές, ή έχουν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο πάσχοντα, να δράσουν και να ζητήσουν βοήθεια.
1)Maledimiele
Η ιταλικής παραγωγής ταινία Maledimiele (που στα Ελληνικά σημαίνει Κακό Μέλι), γυρισμένη το 2011, αφορά την ταραχώδη ζωή ενός έφηβου κοριτσιού, της Σάρα, που πάσχει από ψυχογενή ανορεξία. Ως μοναχοκόρη πλούσιων, χωρισμένων γονιών που περιμένουν πολλά από αυτήν, το άγχος στην τόσο τρυφερή ηλικία την πνίγει. Η κατάχρηση του φαγητού και η διαχείριση του σωματικού βάρους της είναι ότι έχει απομείνει στην ζωή της, πάνω στο οποίο μπορεί να ασκήσει κάποιον έλεγχο. Στην ταινία παρακολουθούμε την πρωταγωνίστρια να καταβροχθίζει στην κυριολεξία ότι βρει μπροστά της και αμέσως μετά να προσπαθεί να απαλλάξει τον οργανισμό της από ότι έφαγε χωρίς η οικογένεια της να καταλαβαίνει τίποτα. Σχεδόν με αυτοβασανιστικά μέτρα προσπαθεί να κάψει όσες περισσότερες θερμίδες μπορεί και παράλληλα να είναι αρεστή, το καλό κορίτσι του μπαμπά και της μαμάς, και να πηγαίνει καλά στο σχολείο.
Η ταινία είναι όμορφα σκηνοθετημένη και δείχνει την σκληρή πραγματικότητα της ψυχογενούς ανορεξίας. Ο θεατής καταλαβαίνει την πολυπλοκότητα της διαταραχής αυτής και την φρικαλεότητα που προξενεί στον πάσχοντα.