Σταυρούλα Κατσούλα-ΚαβάλληΕίναι αδιαμφισβήτητο πλέον μετά από 19 χρόνια ιστορίας πως τα Ημισκούμπρια είναι βαθιά χαραγμένα στο DNA του σημερινού Έλληνα 30άρη. Τρεις άνθρωποι κατάφεραν να επηρεάσουν τον τρόπο σκέψης μίας ολόκληρης γενιάς και να χαρακτηρίσουν ένα είδος μουσικής, της οποίας το κοινό εκείνη την εποχή στην Έλλάδα έφερνε πιο πολύ με Κινέζο τουρίστα σε ελληνικό νησί.
Θυμάμαι όταν τα Ημισκούμπρια κυκλοφόρησαν τον 1ο τους άλμπουμ ήμουν μόλις επτά ετών, ήταν αρκετό όμως για να αναπολώ σαν χτες στιγμές από εκείνη την εποχή στα τέλη του ‘90, όταν στο σχολείο κάναμε battle στο ποιός ξέρει καλύτερα τα λόγια στο «O κύρης του σπιτιού» και αργότερα ψάχναμε να βρούμε τί είναι αυτή η ασετυλίνη και o Nίκος (Niccolò) Παγκανίνι, ρωτώντας συγγενείς, δασκάλους και μία Πάπυρους Λαρούς Μπριτάνικα που θυμάμαι είχαμε σπίτι. Ίσως να μην το καταλαβαίνουμε τώρα γιατί έχει γίνει πλέον βίωμα, αλλά δεν είναι τυχαίο πως σε πολλούς της γενιάς μου, οι καθημερινοί μας διάλογοι ακόμα και τώρα περιέχουν εκφράσεις, λεξιλόγιο και λογοπαίγνια από τους στίχους των Ημισκουμπρίων, αποδεικνύοντας, το πως μπορεί ένα συγκρότημα να χαρακτηρίσει τόσο έντονα 19 χρόνια από τη ζωή σου.
Ανεξάντλητη πηγή γνώσης, δημιουργικότητας και ανάβρα χιούμορ και σάτιρας ανά τα έτη, τα Ημισκούμπρια έκαναν γνωστή τη hip hop σκηνή και κουλτούρα στο ευρύ ελληνικό κοινό, χωρίς να ενταχθούν στην κλίκα των συγκροτημάτων που ήθελαν το hip hop πιο underground και πιο «σοβαρό». Ελίχθηκαν και εξελίχθηκαν μέσα στις αλλαγές της μουσικής κουλτούρας στην Ελλάδα ακριβώς όπως το “σκουμπρί”, άφησαν απευθείας το στίγμα τους τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, κινούμενοι σε κλίμακες παρθενογέννεσης για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα της εποχής, και συνέχισαν αληθινοί και ειλικρινείς. Ήταν και θα παραμείνουν ‘flashy but classy’. Πάντοτε αυθεντικοί, ξεχώριζαν από το πλήθος και δεν φοβήθηκαν το ρίσκο όταν κάτι το πίστευαν και το υποστήριζαν. Ίσως γι’αυτό το λόγο το κοινό τους ακόμα και σήμερα απαριθμείται από γυμνασιόπαιδα μέχρι και άτομα γενιάς Τσαουσόπουλου(!). Και αυτό το κατάφεραν γιατί είχαν ένα πολύ μεγάλο όπλο στα μικρόφωνά τους. Το χιούμορ. To χιούμορ τους αυτό, που ακόμα λειτουργεί σαν τονωτικό για 
το μυαλό και το σώμα – σαν το καλύτερο αντίδοτό τους για το άγχος και την κατάθλιψη, και αποδείχτηκε περίτρανα επένδυση ζωής.
Αυτή η επένδυση ήρθε να σφραγίσει τα 19 χρόνια ζωής της το Σάββατο που μας πέρασε, στο επετειακό live των Ημισκουμπρίων στο Fuzz στην Αθήνα, το οποίο κατακλύστηκε με πάνω από 1200 άτομα που ήρθαν να τους απολαύσουν. Έχοντας την τύχη να βρίσκομαι και στο soundcheck από πιο πριν, παρατηρώ λοιπόν το πόσο οργανωτικοί και επαγγελματίες είναι αυτοί οι άνθρωποι. Με πολύ προσοχή στη λεπτομέρεια, ήταν οι ίδιοι οι οποίοι επιμελήθηκαν όλο το event. Τελειομανείς μέχρι αηδίας – γουστάρω! – μέχρι και την τελευταία στιγμή έψαχναν και διόρθωναν την παραμικρή λεπτομέρεια κρατώντας παρολαυτά κλίμα χαλαρό, με περίσσιο Μιθριδατικό χιούμορ και Μεντζέλο στο socializing.
Τη μουσική προθέρμανση του live επιμελήθηκε ο DJ QB MIX και πρώτος και απολαυστικότατος βγήκε ο ΣΕΞΠΥΡ σε άκρως σατιρική και καυστική εμφάνιση. Διαδραστικότατος με τον κόσμο μας παρουσίασε πως πρέπει να είναι η σωστή «Ραπ τεχνικοί». Μαζί του ήταν και ο Μαύρος Ήλος και παρέα μας κέρασαν «Τσιγάρα Σκέτα» σαν το γνήσιο δίδυμο εκπροσώπων σαρκασμού στην ελληνική hip hop σκηνή. Ο Μαύρος Ήλος συνέχισε, και σε απαράμιλλο τρίο με τους Βασίλη Λόγιο από ΤΡΙ.Π.Α ΚΡΟΥ και ΣΕΞΠΥΡ είπαν «Αντίο Γιάννη». Και ναι, το μενού είχε και φουλ ΤΡΙ.Π.Α ΚΡΟΥ (Τριάδα Πουν’ Ανώτερη) σερβίροντάς μας μαζί με τον Πρύτανη «Μόνο Κρέας». Συνέχισαν με το άσμα της αποκέντρωσης «Κιτς Κιτς» και τελείωσαν με το «Πάσχα» βάζοντας μας στο εν λόγω mood – παρεμπιπτόντως όπως τους είπα, το βίντεο κλιπ έχει από τα πιο απολαυστικά «τραπεζώματα» και ζηλεύω τέρμα τη φάση ταράτσα κάθε φορά που το βλέπω! Στο ψητό όμως!
Η πολυαναμενόμενη είσοδος ξεκίνησε με ένα tribute video για τα 19 χρόνια Ημισκούμπρια πλαισιωμένο ηχητικά με το «O Fortuna» από τα Carmina Burana του Carl Orff – και ναι, τσουτσουριάσιαμε λίγο είναι η αλήθεια. Καλύπτωντας 19 χρόνια δισκογραφίας, τα Ημισκούμπρια είπαν τις περισσότερες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους όπως τα «ο Κύρης του Σπιτιού», «Τσόντα», «Θέλω να το κάνω με τη μαμά σου», «Μ.Ε.Θ στο βολάν», «Μαγική Τσατσάρα», «ΤΟ ΣΕΞ», «Πώς να σου το πω», «Το Βουκολικό», «Αν ήσουν άλλος», «Πυρετός το Σαββατόβραδο», «Ο Διάβολος κατέβηκε στο Χολαργό»…ουφ, και άλλα πόσα, έχουν και πολλά πανάθεμά τους.
Δύο από τις πιο όμορφες στιγμές της βραδιάς ήταν όταν επί σκηνής ανέβηκε ως guest ο υπέροχος και αγαπημένος Φοίβος Δεληβοριάς για τον ρόλο του “ΜC κηπουρού” στο «Je suis bossu», με τον Μεντζέλο γονατιστό να μιλάει γαλλικά στο κλείσιμο του κομματιού (ποιός Αλιάγας;) κρατώντας το χέρι της γυναίκας του Τάνιας, και η δεύτερη στο «Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία» όταν όλος ο χώρος γέμισε με δεκάδες φουσκωτές μπάλες παραλίας να πηγαινοέρχονται από το κοινό στη σκηνή και πάλι πίσω. O Πρύτανης μαζί με τον Φοίβο Δεληβοριά μας χάρισαν και μία δυνατή beat διασκευή του «Εκείνη» αποκλειστικά για το κοινό του Fuzz, που αναμένουμε πώς και πώς να την ξανακούσουμε.
Ο Μιθριδάτης επιεικώς επιβλητικός και σαφώς αιρετικά ερωτικός, αλώνιζε αναβλύζοντας ενέργεια σε όλο το χώρο με τη θεατρική του παρουσία και κίνηση. Ο Πρύτανης υπερυψωμένος στα deck, έμοιαζε με δεύτερο Μάνκο Κάπακ στην κορυφή του Μάτσου Πίτσου και ο Μεντζέλος (εδώ χαμηλώνoυμε φώτα και βάζουμε να παίζει από πίσω κάτι από Hans Zimmer), ένας από τους πρωτεργάτες της ελληνικής hip hop, είναι τουλάχιστον τιμή το ότι βρίσκεται στον χώρο – ain’t nothing but a DeltaMee thang, οπότε δείξε σεβασμό. Ανατριχιάσαμε στο «Α ρε πατέρα» του ΔΜ, σε συνεργασία με τον Κώστα Καράβολα από τους Prejudice Reborn, όπως το ίδιο συγκινημένος φάνηκε να είναι και ο ίδιος ο Μεντζέλος ερμηνεύοντάς το. Μέσα σε όλα, μας έκανε spoil και το πολύπλευρα φρέσκο video clip του, σε μοναδική σκηνοθετική δουλειά από τους TRASHFORMERS και σε συνεργασία κυριολεκτικά φωτιά με τον Τάσο Κροκόδειλο από τους Spitfire, με φωνή που ακόμη και ο Timo Kotipelto των Stratovarius ακούγοντάς τη, ίσως αναθεωρούσε το “Μαύρο Διαμάντι” του.
Σοβαρές λούπες, radical στίχοι, ωραία φλόου, δυνατές ρίμες και terra vibes ήταν το απόσταγμα της βραδιάς. To live του Σαββάτου απέδειξε και ανέδειξε πόσο αγαπούν αυτό που κάνουν τόσα χρόνια τα Ημισκούμπρια, πόσο επαγγελματίες είναι για σωστή δουλειά και άρτιο τελικό αποτέλεσμα, καθώς και τη χημεία που έχουν μεταξύ τους όλα τα παιδιά της ΙΜΙΖ ΒΙΖ – γιατί αυτό έβλεπες στο live του Fuzz εκείνη τη βραδιά – μία χημική αντίδραση. Πολλά στοιχεία μαζί, να αλληλεπιδρούν, να δίνουν και να παίρνουν ο ένας από τον άλλον και εν τέλει το αποτέλεσμα επί σκηνής να είναι μοναδικό – ακριβώς όπως το αποτέλεσμα μίας χημικής ένωσης. Ευχαριστούμε Ημισκούμπρια, ευχαριστούμε ΙΜΙΖ ΒΙΖ!
