Vinyl Is Back: Η μεγαλύτερη γιορτή βινυλίου στην πόλη!

Ανταπόκριση/Συνέντευξη: Σταυρούλα Κατσούλα–Καβάλλη

Επιμέλεια/Φωτογραφίες: Στάθης Αγγελάκος

Διαρκείς και επίμονοι ψίθυροι ακούγονταν από τον χώρο της μουσικής τα τελευταία χρόνια. Είναι αυτοί που θέλουν το βινύλιο να επιστρέφει στον θρόνο που κατείχε επί δεκαετίες και να (ξανά) συσπειρώνει όχι μόνο το φανατικό του κοινό από μανιώδεις λάτρεις και συλλέκτες του είδους, αλλά να κερδίζει ακόμη και εφήβους, που είναι πολύ πιθανό η μέχρι τώρα επαφή τους με το βινύλιο να ήταν είτε από ταινίες ή από αυτόν τον αγαπημένο θείο κάπου στην οικογένεια που θέλησε να τους μυήσει στα μυστικά του.

Το πικ-απ του “ΚΟΜΙΞ”

Το Frapress βρέθηκε στην εκδήλωση “Vinyl is back” που διοργανώθηκε για 5^η φορά στην Τεχνόπολη στο Γκάζι και σας επιβεβαιώνει πως όλοι αυτοί οι ψίθυροι και οι φημολογίες είναι πέρα για πέρα αληθινές. Το βινύλιο έχει επιστρέψει για τα καλά! Η 3ήμερη αυτή διοργάνωση πραγματοποιείται στον ίδιο χώρο κάθε Οκτώβρη και Μάρτιο και ο αριθμός των συμμετεχόντων από δισκογραφικές εταιρείες, καταστήματα δίσκων αλλά και από συλλέκτες με τις δικές τους ιδιωτικές συλλογές αυξάνεται σημαντικά φορά με τη φορά. Η δε προσέλευση του κόσμου φανερώνει καταλυτικά, όχι μόνο το πλήθος που παρευρέθηκε εκεί, αλλά και όλο το φάσμα ανθρώπων διαφορετικών σε ηλικία και μουσικά ακούσματα. Στο “Vinyl is back” είδαμε από κορίτσια και αγόρια λυκείου, γονείς με τα παιδιά τους, φοιτητές με τα σκυλιά τους, παρέες με τα ποδήλατά τους αλλά και από ροκάδες, σκυλάδες, χιπστεράδες, μέχρι λάτρεις του Pavarotti. Παράλληλα δε, έτρεχε και μία σωρεία από πάσης φύσεως καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, από κόμικ και αφιερώματα σε ταινίες, μέχρι προβολές σπάνιων συνεντεύξεων και mini συναυλίες.

Και εν τέλει αναρωτηθήκαμε και εμείς, τι είναι αυτό που κάνει το βινύλιο τόσο δημοφιλές που να αψηφά περήφανα την ψηφιακή εποχή που ζούμε και να αποκτά εξ’αρχής όλη την αίγλη που το περιέβαλε εκείνες τις δεκαετίες όταν μεσουρανούσε. Απάντηση στο ερώτημά μας βρήκαμε στον Γιάννη Αλεξίου, μουσικό συντάκτη, έναν εκ των τριών διοργανωτών της εκδήλωσης και πατέρα 9.000 “παιδιών” ,όπως μας αποκάλεσε τα βινύλια της συλλογής του. «Το βινύλιο είναι παράδοση» μας είπε χαρακτηριστικά. Ζούμε σε μία εποχή απρόσωπη, όπου όλα κινούνται γρήγορα και εμείς πορευόμαστε αυτόματα με τις εργοστασιακές μας ρυθμίσεις. Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να επιστρέψει σε αξίες και συνήθειες του παρελθόντος και να ξαναβρεί τον χαμένο του εαυτό μέσα από την παράδοση. Η επιστροφή στο βινύλιο λοιπόν, δεν φανερώνει τίποτε άλλο από την έντονη ανάγκη του ανθρώπου να βρει το ξεχασμένο του μεράκι σε πράγματα που τον εκφράζουν και να μυηθεί σε ένα τελετουργικό, συνεπαρμένος από την μυσταγωγία όλης της διαδικασίας. Γιατί τελικά, αυτό είναι η σχέση με ένα βινύλιο. Μία τελετουργία όπου συμμετέχουν όλες μας οι αισθήσεις. Και το βινύλιο, όντας προϊόν χειροποίητης διαδικασίας λειτουργεί δικαίως ως έμψυχος διακινητής σε αυτή τη σχέση αγάπης-φετιχισμού, όπου ο μοναδικός του ήχος και η όλη διαδικασία πριν και μετά την ακρόαση κλέβουν την παράσταση σαν κύριοι πρωταγωνιστές.

Ένα βιβλίο, προσφορά της αγάπης του Γιάννη Αλεξίου προς τα βινύλια που τιτλοφορείται: «Βινύλιο: Τα καλύτερά μας χρόνια» , συμπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο όλες τις σκέψεις ενός ολόκληρου πλήθους πιστών του βινυλίου να δημιουργηθεί μία εκδήλωση σαν το “Vinyl is Back”, η οποία θα δώσει χώρο σε αυτή την “πλακέτα”, όπως την αποκαλούσαν παλαιότερα… να λατρευτεί, να πολλαπλασιαστεί, να ζήσει. Μέσα στο βιβλίο θα αναγνωρίσει κανείς μία ολόκληρη συλλογή από ιστορίες, εμπειρίες και γεγονότα που χαρακτήρισαν μία ολόκληρη γενιά και περιμένουν πλέον τη βελόνα του πικάπ για να τις θυμηθούν όσοι μοιράζονται κοινές αναμνήσεις, και να “εξασκήσουν” το αυτί τους σε vintage ιστορίες βινυλίων οι πιο καινούριοι της σειράς.

Τον Γιάννη δεν τον ρωτήσαμε ποτέ αν ταξινομεί τους δίσκους του αλφαβητικά, εμπειρικά, ή με οποιαδήποτε άλλη σειρά σαν άλλος John Cusack στο High Fidelity, αλλά η στιγμή που μας είπε «Ήταν η εποχή χωρίς ίντερνετ, με ραδιόφωνο, πάρτι, ντισκοτέκ και δισκάδικα σε κάθε γειτονιά..» ήταν σαν να ξαναζούμε την ταινία – λίγο πιο ρεαλιστικά πλέον.

Ο χώρος εκδηλώσεων του Vinyl Is Back, λίγο μετά το αφιέρωμα στον Νικόλα Άσιμο

Οι συμμετέχοντες ήταν σίγουρα πολλοί, μεταξύ τους και αρκετοί ιδιώτες, με τις συλλογές τους, όπως κι ο ίδιος ο Γιάννης Αλεξίου. Παρακάτω ακολουθούν φωτογραφίες από το μεγαλύτερο μέρος μη ιδιωτών, που συμμετείχαν. Δισκογραφικές, δισκάδικα, sites, καταστήματα ρούχων και μουσικού εξοπλισμού: