Ιάσων ΓρηγορόπουλοςΑνταπόκριση: Ιάσων Γρηγορόπουλος
«Έχω καλά νέα και κακά νέα. Ποια θέλετε πρώτα;», μας ρώτησε ο Mikael.
«Τα κακά νέα!», απαντήσαμε ομόφωνα.
«Τα κακά νέα είναι ότι θα παίξουμε μόνο άλλο ένα κομμάτι. Τα καλά νέα είναι ότι… ε, θα πίνω μπύρες σε λίγο.»
Μετά από διάστημα τριών χρόνων οι Σουηδοί proggers (αν μπορεί ο ήχος τους να οριστεί progressive) αποφάσισαν να επισκεφτούν τη χώρα μας για 2 εκρηκτικά shows σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Το πρώτο ανέλαβαν να ανοίξουν οι δικοί μας POEM σε ένα επαρκώς κλιματισμένο Gagarin (εύγε στην διαχείριση για αυτό). Στις 20:45 βρίσκονταν επί σκηνής προθερμαίνοντας το έδαφος με τον post/alternative prog ήχο τους παίζοντας κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο τους αλλά και παλιά αγαπημένα. Πάρα πολύ καλά δεμένοι, ξεσήκωσαν το κοινό τα 45 αυτά λεπτά, που βρέθηκαν επί σκηνής, και το προετοίμασαν με τον ιδανικότερο τρόπο για ότι επρόκειτο να επακολουθήσει.
Την άφιξη των Opeth ανακοίνωσε το “Through Pain to Heaven” όπως γίνεται σχεδόν σε κάθε εμφάνισή τους με το τρίπτυχο να φωτίζεται ατμοσφαιρικά πίσω από την σκηνή και ένα ένα τα μέλη της μπάντας έβγαιναν από τα παρασκήνια χειροκροτούμενοι.
“Eternal Rains Will Come” και το Gagarin πλημμύρισε (puns are fun) από τις μελωδικές φωνές των Akerfeldt και Akesson. Όχι όμως από τα πλήκτρα τα οποία ίσως για κάποιο τεχνικό λόγο δεν ακούστηκαν στην αρχή του κομματιού. Δεν άργησαν όμως να επανορθώσουν εκτελώντας το υπόλοιπο κομμάτι στην εντέλεια και η τιμή στο Pale Communion συνεχίστηκε με το χαρακτηριστικό “Cusp of Eternity”. Εκεί ήταν η στιγμή να γίνει μία αναδρομή στο παρελθόν με την τριάδα “The Drapery Falls”, “The Moor” και “Advent”, όπου και τα πρώτα mosh pits σχηματίστηκαν στο άκουσμα των brutal φωνητικών (στα οποία ίσως να έπρεπε να αυξηθεί το volume), των βροντερών riffs και το δυνατό bassline του Mendez.
Μάλιστα επέλεξαν να κάνουν μία απόκλιση από το προκαθορισμένο setlist με το να ικανοποιήσουν την δίψα του κόσμου για το “Bleak”, παρ’ όλο που «είναι βαρετό να το παίζουμε» δίνοντας μας τα 2 πρώτα λεπτά μόνο, σαν να μας έπαιρναν την μπουκιά από το στόμα.
Σε αυτό το σημείο ο Akerfeldt έκανε την καθιερωμένη συζήτηση με το κοινό «όπως κάνουν όλα τα ροκ συγκροτήματα», όπου έθιξε την «σκατένια» κατά την γνώμη του δεκαετία των 90’s με το χαρακτηριστικό του χιούμορ να μας κρατάει μόνιμα σε μία ευχάριστη διάθεση. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι αφιέρωσε την συγκεκριμένη συναυλία στον Ντέμη Ρούσσο και τον A.J. Pero των Twisted Sister που απεβίωσε την ίδια μέρα του live!
Επιστροφή στις μπαλάντες με το νέο “Elysian Woes” (στο οποίο ο frontman των Opeth υποσχέθηκε να κάνει το καλύτερο που μπορεί παρ’ όλο το κρύωμα που είχε – και κράτησε την υπόσχεσή του) και το μελαγχολικά όμορφο “Windowpane” όπου αναπτήρες ανυψώθηκαν και (ανδρικά) δάκρυα συγκίνησης κύλισαν στα ροδαλά μάγουλά μας.
Ξαφνικά βρεθήκαμε στο περιβόλι του διαβόλου με τα πρώτα riffs του “The Devil’s Orchard” να επαναφέρουν το κοινό πάλι σε εγρήγορση και στη συνέχεια “April Ethereal”. «Ώρα για κάτι πιο black metal. Μου θυμίζει όταν είχαμε συναντήσει τους Emperor και αφού τα είχαμε πιει, κάναμε arm wrestling. Και όσο κι αν δεν το πιστεύετε, νίκησα», μας διηγήθηκε ο Mikael. «Αλλά όχι ενάντια στον drummer τους. Αυτός ήταν πιο φουσκωτός.»
Το απόκοσμο μουρμουρητό του “The Lotus Eater” μας σήκωσε την τρίχα και οι θηριώδεις κραυγές του μας διέστειλαν τις κόρες των ματιών, προετοιμάζοντας μας για αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει.
“The Grand Conjuration” και ο χώρος μετατράπηκε σε ring που βγήκε από την κόλαση. Οι περιγραφές είναι περιττές. (Παράκληση στον τύπο που γκάριζε την μελωδία του τραγουδιού στα verses: λίγος σεβασμός στους καλλιτέχνες και στο κοινό που προσπαθεί να τους απολαύσει. Ούτε στο ΟΑΚΑ να ήσουν. «Του ρου ρου…» )
Αφού αποθεώθηκαν από το κοινό και αποχώρησαν από την σκηνή επέστρεψαν για να δώσουν το τελικό χτύπημα. «Θέλουμε στο επόμενο 13λεπτο έπος που θα ακολουθήσει να μην σταματήσετε το headbaning. Θέλουμε να κουραστείτε. Προσέξτε γιατί θα σας παρακολουθούμε». Έτσι και έγινε. Headbanging, ανελέητα moshpits και crowd surfing στο εκρηκτικό “Deliverance” με το οποίο μας αποχαιρέτησαν οι Opeth σε αυτό το live που τα είχε όλα.
Ας ελπίσουμε ότι θα τους ξαναδούμε σύντομα.
SETLIST: