Σινεφίλ επιλογές: Maps To The Stars

Σε αντίθεση με πολλές άλλες κριτικές που θα διαβάσετε, η δική μου είναι η θετική προσέγγιση της ταινίας. Το Maps to the Stars μπορεί να μην είναι η ταινία της χρονιάς, ούτε και αυτή που έδωσε το πολυπόθητο Όσκαρ στην Julianne Moore αλλά νομίζω πως αξίζει κανείς να την δει.
Μετά τον εγκλεισμό της σε ψυχιατρική κλινική για εγκληματική πυρομανία, η νεαρή Agatha (Mia Wasikowska) επιστρέφει στο Hollywood και στην πλούσια οικογένειά της. Στην πορεία γίνεται φίλη με έναν οδηγό λιμουζίνας (Robert Pattinson) και πιάνει δουλειά ως βοηθός μιας νευρωτικής σταρ του σινεμά (Julianne Moore), πελάτισσας του ψυχολογικού συμβούλου και γκουρού της αυτοβελτίωσης του πατέρα της (John Cusack). To cast είναι σίγουρα ενδιαφέρον (ίσως με μια μικρή αμφιβολία για τον Robert Pattinson) και η υπόθεση κεντρίζει το ενδιαφέρον αφού λίγο πολύ καθρεπτίζει την νοσηρή πραγματικότητα του Hollywood.
Ο David Cronenberg στέκεται απέναντι από το ‘σπίτι’ του, το Hollywood, και του καταλογίζει ένα δριμύ κατηγορώ αφού σίγουρα το νοσηρό του περιβάλλον έχει επιπτώσεις πάνω σε όλους τους συντελεστές που το απαρτίζουν. Ίσως το γεγονός ότι το Hollywood ποτέ δεν τον ευνόησε ιδιαίτερα να του δίνει και το έναυσμα να σκηνοθετήσει αυτή την ταινία σε σενάριο Bruce Wagner. Η ακόρεστη επιθυμία των ανθρώπων του για όλα, από τη δόξα, τα χρήματα, το σεξ, μέχρι την καταναγκαστική ψυχική αποτοξίνωση είναι μερικές από τις συνήθειες που κατακρίνει ο Cronenber αλλά πολύ περισσότερο ο Βruce Wagner που είναι και ο σεναριογράφος της ταινίας. Όλοι οι χαρακτήρες του φαντάζουν άνθρωποι- προϊόντα με ημερομηνία λήξης. Η αρρώστια της φήμης και η αναλγησία του χρήματος, η κατάντια του να είσαι διατεθειμένος να κάνεις το οτιδήποτε για αυτά τα “αντικείμενα”, απεικονίζονται με τρόπο πολύ ρεαλιστικό. Ο φαύλος κύκλος διαφθοράς, εκμετάλλευσης και έλλειψης αξιών, που περνάει από γενιά σε γενιά. Η ταινία σίγουρα κατατάσσεται στις κοινωνικές-δραματικές αλλά σίγουρα περιέχει και κάποια στοιχεία σκοτεινού θρίλερ με αποσπάσματα από το πανέμορφο ποίημα «Liberté» του Paul Eliar.
H Julianne Moore ερμηνεύει καταπληκτικά τον ρόλο της ψυχωτικής, καταπιεσμένης και γεμάτης τραύματα ηθοποιού η οποία σταδιακά βλέπει το αστέρι της να δύει. Η Mia Wasikowska έχει μια τρέλα, μια απειλή αλλά και κάποια σημάδια βαθιά κρυμμένα στην ψυχή της. Θα έλεγε όμως κανείς ότι ακολουθεί πιστά απλά τις οδηγίες του σκηνοθέτη και δεν αφήνει τον εαυτό της να αυτοσχεδιάσει λιγάκι. Αρχικά νιώθει αισιοδοξία, απέραντη χαρά και περηφάνια που δουλεύει για την γνωστή ηθοποιό. Σύντομα όμως η χαρά αυτή θα της βγει το λιγότερο ξινή καθώς έρχεται αντιμέτωπη με έναν θανατηφόρο ανταγωνισμό που πρωταγωνιστεί στο χολιγουντιανό σύμπαν. Παράλληλα ο Robert Pattinson είναι περισσότερο ένας ρόλος καταλύτης αφού εκείνος είναι το Mήλον της Έριδος μεταξύ της Julianne Moore και της βοηθού της.
Σίγουρα είναι μια πολύ καλή προσέγγιση της ζοφερής πραγματικότητας που επικρατεί στο Hollywood πίσω από τις κάμερες όταν τα φώτα κλείσουν και το κόκκινο χαλί πακεταριστεί για το επόμενο event!