Κυριάκος ΒλάχοςΤσιμισκή. Ένας δρόμος, μια ιστορία, ένας εκνευρισμός. Πόσες φορές έχω περπατήσει τις πλάκες της βλαστημώντας την ώρα και την στιγμή που η δουλειά μου απαιτεί να την διασχίσω για οικονομία χρόνου (ή έχοντας την ψευδαίσθηση ότι όντως θα εξοικονομήσω χρόνο, γιατί αυτή είναι η σωστή διατύπωση).
Θέλω να σας ξεκαθαρίσω ότι δε θα κακολογήσω τα κακόγουστα λαμέ skinny παντελόνια, τα νέον κοραλί αθλητικά, τα wannabe golden boys με κινητό-πάγκο εργασίας και μπριγιαντισμένο μαλλί ή τα mikel (τα τελευταία γιατί δεν βρίσκονται μόνο στην Τσιμισκή). Γενικά δε θα μιλήσω για όλα αυτά που κάνουν ανενόχλητα τσάρκες στον εν λόγω δρόμο και προσβάλουν την αισθητική μου ανεβάζοντας παράλληλα την μυωπία μου. Θέλω απλά να σχολιάσω τα bad habits (όπως τα λέγαμε και στο χωριό μου) των πεζών της συγκεκριμένης οδού και την δυσκολία μου να συμβιβαστώ μαζί τους χωρίς να χρειαστεί να χαλάσουμε τις καρδιές μας αμφότεροι.
Κακός πεζός Νο.1
Δεν είναι σίγουρος ότι θέλει να μπει στο μαγαζί. Ούτε σε αυτό που σταμάτησε όταν ήταν μπροστά σε σένα, ούτε στο επόμενο, ούτε σε τρία παρακάτω και έχω και σοβαρές υποψίες ότι το ίδιο θα συμβαίνει και στο ταμείο, αν πάρει εν τέλει την γενναία απόφαση, αλλά αυτό είναι εκτός θέματος και δε θα το αναλύσω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πατήσει κάποιο απότομο φρενάρισμα μπροστά σου και θα αρχίσει να κάνει το εκκρεμές τουλάχιστον για 10 δευτερόλεπτα στην καλύτερη των περιπτώσεων, προβληματίζοντάς σε για το ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσεις για να τον προσπεράσεις. Η λύση που έχω να προτείνω, για να μην τον σφαλιαρίσεις και έρθετε σε μια δυσάρεστη κατάσταση και οι δυο, είναι μετά τα δύο-τρία πρώτα διστακτικά μπρος πίσω που θα κάνετε σχεδόν χορογραφικά, να τον πιάσεις από την μέση και να χορέψετε ένα βαλσάκι. Το ιδανικό θα είναι να υπάρξει και μια λατέρνα στο διάβα σας για να γίνει και πιο κινηματογραφικό το σκηνικό. Συνέχισε να κινήσε ευθύγραμμα και χορογραφημένα μέχρι να συναντήσετε κάποιο κενό στα καγκελάκια του πεζοδρομίου. Ύστερα ρίξ’ τον στον δρόμο. Για δικό του καλό, το φανάρι ας είναι πράσινο. Για της ανθρωπότητας, ίσως και όχι.
Κακός πεζός Νο.2
Πάντα πίστευα ότι από την ώρα που βγήκαν τα smartphones το ανθρώπινο είδος έχει έρθει σε επαφή με τις πιο ηλίθιες πτυχές του (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου) όμως η χρήση τους ενώ κινείσαι στον δρόμο είναι επικίνδυνη, επιβραδυντική για το βάδισμά σου και τις περισσότερες φορές ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ. Εκτιμώ την ανάγκη σου να είσαι όλη την ώρα σε επαφή με τα “κολλητουμπινάκια” σου σε facebook, twitter, viber, snapchat και sms (για τους πιο παραδοσιακούς) αλλά επειδή δεν είμαστε στο Notting Hill, και αν στρίβω από κάποιον παράδρομο και πέσεις πάνω μου, και χύσεις τον καφέ που κρατάς στο άλλο χέρι στο πουκάμισό μου πιθανότητα δε θα σε ερωτευτώ παράφορα αλλά θα σου γαμ… θα σου πω πράγματα που δε θες να ακούσεις ας πούμε βρε αδερφέ, καλύτερα απενεργοποίησε τις υπηρεσίες δεδομένων σου, βάλ’ το στην τσέπη και κάνε υπομονή να φτάσεις στην καφετέρια. Μετά μπορείς να κάνεις όσα check in θέλεις,βγάλε και μια selfie «συμβαίνει τώρα», και μην ξεχάσεις να βάλεις hashtag γιατί δουλειά μόνο με τα like των φίλων δεν γίνεται μάνα μου.
Κακός πεζός Νο.3
Ας πούμε ότι το Sex and the city έχει κάνει πολλά κακά στο γυναικείο φύλο (και όχι μόνο). Θα επικεντρωθώ σε αυτό που με επηρεάζει άμεσα με τον πιο εκνευριστικό τρόπο και θα δηλώσω τα εξής: Το περπάτημα σε τετράδες ή και μεγαλύτερα γκρουπ, με παράλληλο βηματισμό των συμμετεχόντων σε ρυθμούς χελώνας και κουτσομπολιά β’ κατηγορίας (όχι ότι ήταν α’ στην εν λόγω σειρά) θα έπρεπε να απαγορεύεται δια ροπάλου και όσοι παραβαίνουν τον κανόνα προτείνω να οδηγούνται σε κατάσχεση των louis vuitton τσαντών τους (15 ευρώ από τον πλανόδιο έξω από τα vicko) και τριετή υποχρεωτική κυκλοφορία αποκλειστικά και μόνο σε σοκάκια με παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κατά προτίμηση τζίπ. Ή βανάκια. Ή βοθρατζίδικα. Whatever.
Θέλω να ενημερώσω πως θα υπάρξει πιθανότατα μέσα στον επόμενο μήνα δεύτερο part γιατί πρέπει να αφήνεις τον κοσμάκη σε αγωνία και δεν θέλω να σας τα δώσω όλα από την αρχή. Το έχω κάνει στο παρελθόν και κατέληξα αλκοολικός και με κατάθλιψη. Α ναι, μιλάμε για το άρθρο ε; Στο θέμα μας λοιπόν. Είμαι σίγουρος ότι το παρόν άρθρο μπορεί να βρει σύμφωνο κάθε φουκαριάρη που κυκλοφορεί κατ’ανάγκη σε εμπορικούς δρόμους και θέλω όποιος ταυτιστεί να μην ντραπεί να μου στείλει τα δικά του παράπονα. Τα inbox αγανακτισμένων alter ego μου είναι τα αγαπημένα μου. Εκφραστείτε ελεύθερα και stay tuned!