Frapress“Μάιλο” : Δανάη Νάντια Λοΐζου -Μάνσκε, “Τουλούζ” : Γιωργία Κουτεντάκη
Μαίλο:
«…Ποιός είσαι εσύ;»
Τουλούζ:
«Eγώ ποιός ειμαι; εσύ ποιός είσαι; Eμένα όλοι με ξέρουν»
Μάιλο:
«Για να μην σε ξέρω εγώ δεν θα είσαι και κανας σπουδαίος. Μπορώ να σε λέω Σκουλίκι;»
Τουλούζ:
«Eμένα που με βλέπεις έχουν έρθει να με προσκυνήσουν χιλιάδες. Κάτι παχύδερμα που περπατάνε στα δύο πόδια. Και όλο μου μιλούσαν για την ομορφιά μου. “Τουλούζ” απο δω, “Τουλούζ” από κει και όλοι με ψάχνανε…
Ήρθαν και μερικοί δικοί μας να με απειλήσουν μα δεν τους άφησα. Με ένα “γρρρ” έφυγαν απευθείας.
Και σκουλίκι να πείς την ουρά σου! Γαϊδουρόγατο»
Μάιλο:
«Α έχω και εγώ από αυτούς, μόνο που εμένα με φωνάζουν “Μάιλο“. Μερικές φορές με φωνάζουν αλλιώς, κάτι περίεργο, μια λέξη με τρία Α νομίζω. Η μαμά όμως με λέει “τίγρη“. Και την ουρά μου μην την ανακατεύεις διότι είναι λεπτό θέμα (όπως και η ουρά μου).
Αλλά, για να μπαινοβγαίνουν και εσένα ενοχλητικοί και μη στο σπίτι σου, θαρρώ δεν είσαι πιο σπουδαίος από μένα.
Ευτυχώς πάντως δικούς μας δεν βλέπω εγώ, και όσους είδα του έδιωξα μακριά γιατί τέτοιος είμαι, οπότε καταλαβαίνεις δεν έχω συνηθίσει παρέα σαν τη δική σου»
Τουλούζ:
«Μάιλο είπες; Χμμ..πού το χω ξανακούσει αυτο; πρρρρ…χμμ. Άα! Η μαμά το είχε πει! Μα, για έλα εδώ να σε μυρίσω…»
Μάιλο:
«Τι κάνεις εκεί; Άσε με!!!»
Τουλούζ:
«Μα φυσικά. Σε ξέρω εσένα. Είσαι της Δανάης ο τσουτσές! -Και ναι η μαμά μου βλέπει πολύ βασιλιά των λιονταριών- Την ξέρω την κυρά σου… Όλο δαγκωνιές της άφηνα και αυτή όλο με χάιδευε. Δεν την συμπάθησα μέχρι που άρχισε να τσακώνεται με τη μαμά για μια Frapees; Freddo-express; Δεν θυμάμαι, πάντως η μαμά με ζαλίζει με αυτό το πράγμα και η Δανάη την έβαλε στη θέση της!»
Μάιλο:
«Καταρχάς δεν γουστάρω να μπαίνουν στον προσωπικό μου χώρο οπότε κάτω τα κουλά. Ώωω, τι είπε για τη μάνα μου…! Ωστε εσύυυ είσαι ο αχρείος που όλο τον μυρίζω πάνω στα ρούχα της όταν γυρνάει με την απαλή βαλίτσα από την Πάτρα;! Δεν σου ‘φτανε κρετίνε που της γέμισες τρίχες τη μπλούζα, γιατί κατακρεούργησες το χέρι που με ταίζει; Αλλά αν είσαι αυτός που λές και αν θυμάμαι καλά αυτή τη μυρωδιά, την ξέρω και εγώ την δική σου, τη Γιωργίνα! Μια φορά ήρθε να μας δει στην Αθήνα και όλο το βράδυ με έβγαζε φωτογραφίες! Τώρα που το λες, κάτι θυμάμαι και εγώ για ένα Espress…»
Τουλούζ:
«Και να σου πω, αφού η μαμά σου έρχεται συνέχεια Πάτρα, μήπως είναι καμια πλούσια; Να της πούμε να φέρει κάνα ψάρι δηλαδή γιατί με την ξηρά τροφή στούμπωσα. Της το λέω της δικιάς μου αλλά ο κτηνίατρος μουρμουρίζει.
Κι αν θες να ξερεις, οι μπλούζες της μαμάς σου ειναι οι καλύτερες και θα κάνω ό,τι θέλω. Άντε γιατί μιάου»
Μάιλο:
«Δεν ξέρω γιατί έρχεται, για τα δικά σου μούτρα πάντως δεν θα ‘ναι.
Ψάρι; Άχαχαχααχ γατάκι, αυτά τα δίνει μόνο σε εμένα που μαγαπάει.
Επίσης θα σου κάνω τη χάρη να αγνοήσω τα ειρωνκά σου σχολιάκια γιατί απότι φαίνεται θα ανεχόμαστε ο ένας την παρουσία του άλλου για λίγη ώρα ακόμα…
Καλά ναι, οι μπλούζες της και εμένα μαρέσουν, γουστάρω να κάθομαι πάνω όλη μέρα (Όταν δεν μου τα χουν μαγαρίσει άλλα ζώα γιατί έιναι και αλανιάρα η μαμά, τρομάρα της…)»
Τουλούζ:
«Και για πες ρε μάγκα, εσένα η δικιά σου, σου φωνάζει όταν βολέυεσαι; Γιατί εμένα μόνο αυτό κάνει. Θες πάνω στο τραπέζι που πρώτα περιμένω να αδειάσει για να μην ενοχλήσω, θες πάνω στα μυρωδάτα και φρεσκοπλυμμένα ρούχα, θες μες τη σακούλα με το ψωμί που παράτησαν στην καρέκλα γιατί προφανώς πάει για πέταμα; Πουθενά δε μ’ αφήνει. Άσε δε που ΄μου ‘χει βάλει ενα “σπιτάκι” ο θεός να το κάνει αυτό το γαλάζιο χνουδωτό πράγμα, και νομίζει η ανόητη οτι θα πάω και μετά θα με ξεφορτωθεί. Αμ δε σφάξανε! Όπου θέλω την αράζω και στο τέλος με αφήνει ήσυχο.»
Μάιλο:
«Εμένα όχι, ποτέ. Επειδή έχω βαρεθεί να με διώχνουν από παντού, πλέον φροντίζω να κάθομαι μόνο πάνω της, που ξέρω ότι με παίρνει. Μερικές φορές κουνιέται βέβαια, και καλά σαν να μην τη βολεύω, σαν να χει πιαστεί, αλλά ντάξει αυτά είναι ναζάκια. Όπως βλέπεις δεν χρειάζομαι σπιτάκι. Ένα καλάθι μόνο μου είχε κάποτε, αλλά αφού κοιμήθηκα κανά δυο φορές μέσα μετά ερχόμουν στο δικό της κρεβάτι, που είναι ένα μέρος πολύ πολύ ψηλό, λίγο κάτω από το ταβάνι. Δεν είμαι και 3 μηνών σκατό πια να κοιμάμαι σε καλάθια. Μόνο “ΜΑΙΛΟ!” μου φωνάζει, όταν πειράζω τον κάδο και όταν *παίζω* με τους φίλους της. Τη χαζή, λες και δεν θυμάμαι πως με λένε…»
Τουλούζ:
«Πρρρ… Το καλό πάντως είναι ότι με αφήνει να ξαπλώνω στο κρεβάτι της κι εμένα και δεν την πειράζει καθόλου που μπαίνω κάτω απ’την κουβέρτα. Κι όλο φωνάζει μες τη χαρά “εεεε“, “μηηηηη“, για να σταματήσει η κουβέρτα να με πειράζει γιατί όλο μπαίνει στα μάτια μου. Βέβαια καμιά φορά με ξυπνάει για να ακουμπήσει το υπέροχο τρίχωμα μου, αλλά δεν καταλαβαίνει με δαγκωνιές να σταματήσει. Περίεργο γατί είναι… Βασικά, θα σου πω, για γάτα δε μου κάνει… Τα αυτιά της είναι πολύ περίεργα… Νιώθω υιοθετημένος καμιά φορα! Ειδικά όταν μου λέει “μιάου“, νιώθω πως μιλάμε άλλη γλώσσα!»
Μάιλο:
«Τι να σου πω, και εγώ δεν ξέρω τι να πιστέψω πια…
Μερικές φορές είναι σαν γάτα, διότι είναι χουχουλιάρα και όταν τη χαιδέυουν γέρνει το κεφάλι της αυτόματα, σαν να μην το ελέγχει. Όμως η μύτη της είναι πιο μεγάλη από τη δική μου, και ουρά δεν έχει. Το χω πάρει απόφαση ότι δεν επικοινωνώ! Όποτε μου έκανε “μιάου” τη διόρθωνα, αλλά ήταν ικανή αντί να επαναλάβει πιο σωστά να φύγει και να κάνει κάτι άλλο. Οπότε έχω πάψει να προσπαθώ και όποτε μου μιλάει κάνω πως δεν ακούω.
Να σου πω όμως κάτι, δεν με πειράζει, ούτε που έχει μεγάλη μύτη, ούτε που δεν έχει ουρά. Μόνο να με ταίζει θέλω. Και επειδή το κάνει, όποτε στεναχωριέται (ίσως γιατί δεν έχει ουρά) της έρχομαι για αγκαλίτσες»
Τουλούζ:
«Τελικά είσαι έξυπνος εσύ. Όσες γάτες έχω γνωρίσει δεν είχαν την παραμικρή ιδέα πως να συμπεριφέρονται. Εγώ πάω για αγκαλίτσες όταν κρυώνει, γιατι λέει είμαι “ζεστός σαν θερμοχώρα”; Δεν εχω καταλάβει ακριβώς. Εσύ και κύριος είσαι και πονηρός. Λέω να γίνουμε φί..Ιιιι! το βλεπεις, το βλέπεις, το βλέπεις; Γυαλίζει! Και τι είναι αυτό πορτοκαλί μεσα;!; Ωωω, πάμε να δούμε; Πάμε, πάμε; Έγω πάω!»
Μάιλο:
«Φυσικά και είμαι έξυπνος, δεν σπαταλάω εγώ το χρόνο μου με… Α τέλεια, δεν με ακούει καν, “Δώστου-λίγη-σημασία-και-θα-σε-ακολουθήσει-σπίτι” ο τύπος. Χμμμμ, ααας σου κάνω τη χάρη»
*Πλησιάζει επίτηδες αργά*
«Τι κοιτάμε και γιατί είναι πάνω στο τραπέζι;»
Τουλουζ:
«Δεν ξέρω αλλά νομίζω θα επιτεθεί στις μαμάδες. Λέω να το προλάβουμε. Γρήγορα, πριν τις βρει.»
Μάιλο:
«Ναί ναι καλά, “για τις μαμάδες”… Αλλά ok, ρίξτο (Μουαχαχά θα πω οτι δεν το ‘κανα εγώ)»
Τουλούζ:
«Όχι όχι,θελει προσοχή. Θα πάω απότομα. 1,2 και …οπ, ξεχάστηκα. Ξανά! Μέτρα μαζί μου.1, 2 και… καλέ μη σπρώχνεις. Να με, ανέβηκα. Ωχ! Τίνος είσαι εσύ; Καλέ, καλέ Μάιλο, τί είναι τούτο; Έλα, έλα γρήγορα!»
Μάιλο:
«Καλά, σε ένα τραπέζι σε βάλαν να πηδήξεις ρε χοντρέ, πόσο δύσκολο είναι; Τεχνική και στυλ θέλει… Για να δώ… Ίουυυ, μυρίζει περίεργα, και είναι και πορτοκαλί. Καμιά από αυτές τις αηδίες θα ‘ναι, που τρώνε όταν βλέπουν ταινία. Μη το γλείφεις ρε σιχαμένε, θα κορακιάσεις, και εγώ από το νερό μου δεν σου δίνω»
Τουλούζ:
«Απαίσιο είναι. Σα χαλασμένη ακρίδα. Θα το ρίξω κάτω. Και χοντρή να πεις τη μύτη σου, κύριε έχω-ψηλά-τη-μύτη. Πάει, το ‘ριξα. Τώρα θα το πατήσω για να μην ξαναζωντανέψει.
(Μας έσωσα πάλι,γάτος είμαι)
Τι αηδίες για ταινίες λες εσύ; Ανόητε… Εισβολείς είναι. Βοήθα με ‘δω. Όλα μόνος μου τα κάνω. Ώχ, τι ‘ναι τώρα αυτό; Πατούσες ακούω… Κάτσε να καθαριστώ λίγο γιατί έχω γεμίσει πορτοκαλιές κουκίδες. *Σλουρπ*!»
Μάιλο:
*Κοιτάει από ψηλά*
«Ερασιτέχνη»
*Πηδάει κάτω*
«Ορίστε, το έκανες σκόνη, εμένα τι με θες; Άχαχααχ πως είσαι έτσι ρε βλαμμένο; Λοιπόν, σε βαρέθηκα κομπλεξόγατο, πάω στο σαλόνι να ρίξω καναν ύπνο… Για μια στιγμή…! ΩΧ, μη κουνηθείς. Ακίνητος είπα, το ακούς αυτό; Το ακούς; Η ΠΟΡΤΑ!»
Γιωργίνα:
«Πού είσαι γατουλίνο; Ψιτ ψιτ ψιτ.Δανάξ, πάω να πιω λίγο νερό. Ωχ»
*χαμηλόφωνα*
«Τι κάνατε πάλι βρε. Ε, Δανάη. Λέω να μην έρθεις. Καλύτερα κοίτα τα πράγματα απ’το ΙΚΕΑ. Έδω έγινε πεδίο μάχης.»
Δανάη:
*Οι άνθρωποι που έχουν γατιά δεν κάνουν ψιψιψι, με δουλεύει;*
«Γιωργίνα σταμάτα να προσπαθείς να με τρομάξεις, δεν έπιασε όταν βγήκες από κείνη την ντουλάπα στο ΙΚΕΑ παριστάνοντας το φάντασμα και δεν θα πιάσει τ… ΓΙΑΜΙΣΟΛΕΠΤΟ
*τρεχει μεσα*
…Ελπίζω να σου αρέσουν τα Pop Corn, γιατί όπως βλέπεις τα γαριδάκια ‘γίναν ένα με το πάτωμα… Εκτός αν η φοιτητική ζωή σε έχει κάνει πιο ανοιχτόμυαλη, τι να πω»
Γιωργίνα:
«Χα, ευτυχώς που είμαι στο Lidl-όσπιτο και από ανθυγεϊνές λιχουδιές για ταινίες μια χαρά είστε… Λέω να πιάσουμε καμιά σκούπα τώρα πριν έρθει η μαμά σου και μετά βλέπουμε και ταινία και τελειώνουμε και το άρθρο στη Frapress. Όσο για ‘σας, έχε χάρη που ακόμα κι αυτό το κάνατε με στυλ»
Δανάη:
«Α, να μην πούμε ότι το έκανες εσύ; 😉
Αγορίνες, σας αγαπάω, σας εκτιμάω, αλλά γαμώ το κέρατό σας…»
Τουλούζ:
«Μιαου;»
Μάιλο:
«Μιαου;»