ο ΠολέμαρχοςΕίναι 20 Νοεμβρίου 2014 όταν για πρώτη φορά, πέφτει στο τραπέζι της καφετέριας που αράζουμε με τους φίλους μου, ο Φάκελος Interstellar! Ποια Τετάρτη θα πάμε να το δούμε στο Mall με το 1+1, ”μ@λ@κες η ταινία τα σπάει” κτλ! Πέρασε η πρώτη Τετάρτη και δεν πήγαμε γιατί δε μπορούσε ο ένας, πέρασε η δεύτερη επειδή δεν μπορούσε ο άλλος, πέρασε και η τρίτη Τετάρτη καθώς δε μπορούσε και ο παράλλος… Τελικά για να μη σας τα πολυλογώ, 17-12-2014 η ταινία πλέον είχε βγει από το Mall και τρέχαμε στου Ρέντη βραδιάτικο για να προλάβουμε. Από την 4αδα δε που κανονίζαμε να πάμε, τελικά καταλήξαμε ντουετάκι με τον φίλο μου τον Στάθη, αφού ο 3ος της παρέας αρρώστησε και ο 4ος μας πρόδωσε… Ελάτε τώρα… μη μου πείτε ότι δε σας έχουν τύχει και εσάς παρόμοιες καταστάσεις! Συνεχίζω.
Φτάνουμε καθυστερημένα στην Αίθουσα και ξεκινάμε και βλέπουμε τη ταινία από τη σκηνή που ο Μακ Κόναχι βρίσκεται στο γραφείο και μιλάει με δασκάλους του γιου του. Πρέπει να χάσαμε κάνα 10λεπτο από αυτά που κατάλαβα, όμως για να είμαι ειλικρινής αυτό που με πείραξε περισσότερο, ήταν που δεν προλάβαμε τις διαφημίσεις! Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα τόσο κενός…
10 λεπτά αργότερα (αφού έχουμε πάρει θέση καθυστερημένα εγώ και ο φίλος μου), έσκασαν μύτη δίπλα μας και 4 τύπισσες, οι οποίες και ήταν η πηγή έμπνευσης της υλοποίησης του συγκεκριμένου άρθρου που διαβάζετε.
Για να πω την αλήθεια, το Interstellar μπορεί και να μην τo έβλεπα, όμως από τη στιγμή που η Πετρινούλα Διονυσίου δήλωσε πως πρόκειται για την ταινία της χρονιάς, μου κίνησε την περιέργεια καθώς η λατρεμένη κατά τα άλλα αρχισυντάκτρια και φίλη, μέσα από τις κριτικές της, έχει μαυρίσει μέχρι και μαύρες τρύπες!
Είμαστε που λέτε λοιπόν στο 28ο λεπτό της συνάντησ εεεε με συγχωρείτε, της προβολής ήθελα να πω και τα 4 γκομενάκια αριστερά μου ήδη χασμουριούνται, καθώς δεν υπάρχει δράση ακόμα και ο σκηνοθέτης Νόλαν, μας παρουσιάζει την οικογένεια του πρωταγωνιστή και τη γη στα τελευταία της. Οι διπλανές μας λοιπόν εκτός του ότι γκρινιάζουν για το απόλυτο κατά τη γνώμη τους ΤΙΠΟΤΑ που διαδραματίζεται στο πρώτο μισάωρο( εκ του οποίου αυτές έχουν προλάβει τα τελευταία 10 λεπτά), κάθονται και σφάζονται στην κυριολεξία για το ποια θα πρωτοκάνει το tag και τι τίτλο θα βάλουνε στην κοινοποίηση τους…
Στην ταινία τώρα.
Η πρώτη σκηνή που με εκνευρίζει είναι ο εγωισμός της μικρής Μερφ να μιλήσει στον πατέρα της, επειδή κατά τη γνώμη της την παρατάει, ενώ ουσιαστικά αυτός φεύγει για να τη σώσει. Γιατί στη πραγματικότητα ο Κούπερ αν δεν κινδύνευε το μέλλον της οικογένειας του, δε θα ξεκίναγε ποτέ αυτό το ταξίδι και η μικρή του κόρη συμπεριφέρεται σε ένα τόσο λεπτό θέμα, βάζοντας τον παιδικό εγωισμό της πάνω από την ατελείωτη αγάπη που έχει στον πατέρα της, λες και ο λόγος για τον οποίο μάλωναν, ήταν που δεν της πήρε κάποιο αρκουδάκι που ζήτησε από τα JUMBO!
Δεύτερη σκηνή -όπου έπαθα και το πρώτο σοκ- ήταν όταν γευμάτισε η Μέρφ με την οικογένεια του αδερφού της και έτρωγαν καλαμπόκι, καλαμποκοσαλάτα και καλαμποκόπιτα… Μου θύμισε Ζάχο Δόγκανο με τα σπακανοπιτάκια, τις σπακανομακαρονάδες και τα σπακανόριζα της οικιακής βοηθού του και με έβαλε σε φάση να εκτιμήσω ακόμα περισσότερο τα γεμιστά της μάνας μου!
Η ταινία συνεχίστηκε και έχουμε φτάσει πλέον έξω από τη γη! ”Έξω από τη γη;” Ουάου! ”Και πως είναι οι εικόνες;” E εντάξει τώρα άμα έχεις δει το Gravity και μάλιστα 2 φορές, ήδη το διάστημα και το ηλιακό μας σύστημα σου φαίνονται τόσο οικεία! Καπάκι βλέπουμε όμως Κρόνο και σκουληκότρυπα! Κάπου εκεί ξεκινάνε τα πρώτα γέλια, όταν τα μέλη της αποστολής πιάνουν διάλογο για το πως θα μπούνε μέσα, σε ποιον γαλαξία θα βγούνε, για βαρύτητες, μαύρες τρύπες, Κβαντική Φυσική κτλ! Παρατηρούσα τα βλέμματα των γύρω μου, να έχουν πάρει ένα ύφος λες και βλέπανε σε διαφήμιση να περνάνε γρήγορα στο κάτω μέρος της οθόνης τα λεγόμενα ”μικρά γράμματα” και μάλιστα σε κινέζικη διάλεκτο!
Επιστημονικά στο Interstellar υπήρξαν σκηνικά και θεωρίες που στέκουν αλλά και που δε στέκουν!
Η σκουληκότρυπα
Οι σκουληκότρυπες για να ξέρετε δεν είναι καν θεωρία… είναι απλή σκέψη, η τυχόν ύπαρξη τους! Είναι υποθετικές σήραγγες μέσα στον χωροχρόνο – προβλέπονται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν – οι οποίες συνδέουν τμήματα του Σύμπαντος που βρίσκονται μακριά το ένα από το άλλο.
Η μαύρη τρύπα
Η ωραία μαύρη τρύπα στο «Interstellar» δεν είναι απλώς εκπληκτική ως θέαμα, είναι επίσης επιστημονικά ακριβής. Στην καρδιά μιας μαύρης τρύπας βρίσκεται μια μοναδικότητα (singularity), ένα σημείο άπειρης πυκνότητας. Αυτή ασκεί τεράστια βαρυτική έλξη, η οποία τραβάει την ύλη προς το μέρος της κάνοντάς τη να στροβιλίζεται μέσα στην τρύπα σε έναν πελώριο στρόβιλο ο οποίος ονομάζεται δίσκος προσαύξησης (accretion disc).
Το θέμα είναι πως μια φυσιολογική μαύρη τρύπα ήπιας μορφής όπως ο Τοξότης Α* που βρίσκεται στο γαλαξία μας (μόλις 27.000 έτη φωτός από την Γή) και έχει 60 φορές τη διάμετρο του Ήλιου μας, καταβροχθίζει καθημερινά άπειρους αστεροειδείς μήκους ακόμη και 6 μιλίων, πράγμα που σημαίνει ότι το διαστημόπλοιο Endurance που χρησιμοποίησαν οι αστροναύτες μας, στην πραγματικότητα δεν είχε καμία τύχη ΌΧΙ απλά να περάσει από μέσα…αλλά ούτε απ΄έξω. Παρόλα αυτά τα κατάφερε!
Η Κβαντομηχανική ή κβαντική φυσική
Είναι μαθηματικές, φυσικές, και χημικές θεωρίες που ασχολούνται με το άτομο, το ηλεκτρόνιο, τη βαρύτητα και διάφορα άλλα τέτοια!
Το παράδοξο είναι πως αν και θεωρία, παρόλα αυτά πολλά από τα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν πάνω σε αυτές τις θεωρίες είχαν ως αποτέλεσμα το τρανζίστορ, τις ακτίνες laser, τα συστήματα συναγερμού και πολλές τέτοιες ακόμα ανακαλύψεις! Είναι τα μαθηματικά του σύμπαντος και να ξέρετε πως το πολύ σε καμιά 20αρια χρόνια, θα έχουν μπει στη ζωή μας όπως μπήκε και το DNA !
Όλα τα παραπάνω πέρασαν στην ταινία όχι από τον σκηνοθέτη Νόλαν, αλλά από τον επιστημονικό του σύμβουλο και παραγωγό Κίπ Θόρν, ενός από τους κορυφαίους στον κόσμο ειδικούς στη ”Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν”! Ενός Αϊνστάιν που αξίζει να σημειωθεί πως αμφισβήτησε όσο κανένας άλλος την Κβαντομηχανική!
Σάλταρες ε…; Δεν το περίμενες; Πολέμαρχο διαβάζω ή ρεπορτάζ της ΝASA; Σου έκανα μια απειροελάχιστη εξήγηση σε καφενειακή μορφή, για το τι ήταν αυτά που είδες μικρή απαίδευτη Barbie, που βλέπεις στη τηλεόραση ντοκιμαντέρ και αμέσως το γυρνάς στη 99η επανάληψη του ”Καφέ της Χαράς”… Απλά και μόνο για να μην πιστεύεις πως η ταινία που παρακολούθησες, δεν άξιζε ούτε το sms στη Cosmote για το 1+1…
Επανέρχομαι!
Η επόμενη σκηνή που δεν μου άρεσε ήταν όταν πεθαίνει ο Ντόιλ στον πρώτο πλανήτη που έφτασαν.Που βασικά δεν ήταν πλανήτης. Παίζει να ήταν το μέρος που καταλήγεις όταν σε καταπίνει η Χάρυβδη. Για να σώσει την γκόμενα, τελικά τον παρέσυρε το ρέμα… Και τι άλλαξε; Kλαψομπίπ για κάνα 2λεπτο η άλλη και προχώρησε. Και όχι μόνο προχώρησε, είχε και την απαίτηση να πάνε στον 3ο πλανήτη που είχε καταλήξει ο γκόμενος της. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή βλέποντας τη διαμάχη της Αμέλια με τον Κούπερ, ήταν το ανέκδοτο με την Γυναίκα αστροναύτη και το Χιούστον… Το μάθημα που πήρα ποιο είναι; Ώξω οι γυναίκες από την ΝASA (καθώς και ο Κλούνεϊ θυσιάστηκε για την αντιπαθητική στο Gravity)! Πάλι καλά που μίλησε η αντρίλα του Κούπερ και η λογική του Ρόμιλι και πήγαν στον 2ο πλανήτη του Μανν! Βέβαια εκεί συμπέρανα πως το ένστικτο της γυναίκας πρέπει να το εμπιστεύεσαι και καμιά φορά… Κι αυτός ο Ματ Ντέϊμον, παίζει να είναι από τους μετρημένους στα δάχτυλα των 2 χεριών ηθοποιούς, που είναι γεννημένοι για να παίζουν άψογα το ρόλο του καλού αλλά και του κακού!
Κατά τα άλλα εντυπωσιάστηκα με την προσωπικότητα του ρομπότ Τάρς, με τα κύματα του 1ου πλανήτη, με τα παγωμένα σύννεφα του 2ου, με το σχήμα των κήπων στο τέλος (της βάσης που βγήκε τελικά στο διάστημα) και με το ”Εύρηκα” που φώναξε η Μέρφ! Επίσης εντυπωσιάστηκα όταν έμαθα και το κόστος της ταινίας. 169 λεπτά παραγωγής με 975.000$ έξοδα ανά λεπτό!
Αρνητική εντύπωση μου έκανε ο σχεδόν αδιάφορος ρόλος της Αμέλια, το σήματα μορς με το ρολόι, το πως επέζησαν μέσα στη Μαύρη τρύπα όταν έπεσαν ο Κούπερ και το ρομπότ και αυτή η μπιπ αμερικανική σημαία που είδα στημένη στον πλανήτη του Μάνν. Εδώ μου κάθισε μιλάμε…
Και μέσα σε όλα αυτά που έχουν διαδραματιστεί αυτόν τον μήνα προκειμένου να πάω να δω την ταινία, από το τι μου συνέβη μέχρι να κάτσω στη θέση μου στην προβολή έως και τα απίστευτα σκηνικά που έζησα μέσα σε αυτή, ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα! Με το που ξεκινάνε να πέφτουν οι τίτλοι τέλους και πριν καλά-καλά ανοίξουν τα φώτα της αίθουσας και αρχίσουν να μιλούν οι πάντες, σηκώνεται μια από την πρώτη σειρά και αρχίζει… ”Άι στα διαλα με τη Μ@λ@κί@..δεν κατάλαβα τίποτα”!
Γύρισα στα αριστερά μου και κοίταξα την διπλανή μου! Με κοίταξε με ένα ύφος του στυλ… ”ε τι τώρα άδικο έχει; Ούτε εγώ κατάλαβα γρι”
Το παράξενο θα ήταν να είχατε καταλάβει της είπα (από μέσα μου)… Γελάει το Σύμπαν!
Κλείνοντας θα ήθελα να καταθέσω πως η ταινία περνάει πολλά όμορφα μηνύματα ανθρωπιστικά, ψυχολογικά, υπαρξιακά, γαλαξιακά, συμπαντικά κτλ. Μου άρεσε πάρα πολύ και τα άξιζε σίγουρα τα λεφτά της!
Και για όσους δεν το πήραν χαμπάρι, κάποια στιγμή ειπώθηκε πως από μια 4η-5η διάσταση, μας παρακολουθούν και μας προσέχουν φιλικά προς εμάς όντα, τα οποία και μας έστειλαν τη σκουληκότρυπα για να βρούμε τη σωτηρία μας. Αυτό πιστεύω πως ήταν ένα μήνυμα προς την ανθρωπότητα από την NASA στη ταινία, η οποία κατά καιρούς τα κάνει κάτι τέτοια. Τελεία. Δεν το συνεχίζω γιατί ξέρω ότι βάφεσαι με το eyeliner και με γράφεις…
Υ.Γ1: Άργησα να τοποθετηθώ για το interstellar, οπότε εδώ που φτάσαμε θα τοποθετηθώ και για τον Αλέξη και τον Ρωμανό! Όλοι εσείς που κατεβήκατε στις πορείες και τα σπάσατε και υπερασπιστήκατε και τα 2 αυτά παιδιά (δικαίως ή αδίκως)… Για τους υπαλλήλους που θρηνήσαμε στην Marfin Bank γιατί δεν κάνατε καμιά πορεία ρε ”Τσακ Νόριδες της φράπας”; Υπερασπιστές της δικαιοσύνης; ”Μουτζαχεντίν του Κ@λου”; Αυτό δεν ήταν δολοφονία έτσι; Αυτοί είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι και δε μετράνε προφανώς ε…;
Υ.Γ2: Ευχαριστώ τον Φίλο μου Αντώνη Μαντζαβίνο για την επεξεργασία στη φωτογραφία εξωφύλλου!
Καλή χρονιά με υγεία αγάπη και περισσότερους ανοιχτόμυαλους ανθρώπους!