FrapressΜερικά trivia για μια από τις πιο “ιδιόμορφες” φιγούρες του σινεμά, αυτή του μεγάλου σκηνοθέτη του τρόμου, Alfred Hitchcock!
O Alfred Hitchcock δημιούργησε πολλές από τις ταινίες που επηρέασαν περισσότερο την ιστορία του κινηματογράφου. Απόδειξη, το βασανιστικό soundtrack της σκηνής ντους του Psycho, που ακόμα και όσοι δεν έχουν δει ποτέ την ταινία μπορούν να αναγνωρίσουν. Πίσω από τις σκηνές, ο Hitchcock ήταν ένας εντυπωσιακός χαρακτήρας, σαν κι αυτούς που βάζει στα έργα του.
Κι αυτό αποδεικνύεται τουλάχιστον από τα παρακάτω 10 facts για τη ζωή του.
10) Έδενε με χειροπέδες τους ηθοποιούς του
Photo credit: Gaumont British Distributors
Για τον Alfred Hitchcock, τα γυρίσματα της ταινίας The 39 Steps ήταν «πολύ διασκεδαστικά». Μπορεί, όμως, να μην ήταν για τους πρωταγωνιστές, Robert Donat και Madeleine Carroll. Σε κάποιο σημείο της ταινίας, οι χαρακτήρες των Donat and Carroll έπρεπε να είναι δεμένοι μαζί με χειροπέδες. Όταν γύριζαν τις συγκεκριμένες σκηνές, ο Hitchcock σκέφτηκε ότι θα ήταν αστείο να υποκρίνεται πως έχασε το κλειδί για τις χειροπέδες.
Το ζευγάρι είχε μόλις γνωριστεί και ήταν «δεμένο» για ώρες, μέχρι που ο Hitchcock αποκάλυψε ότι ανέκαθεν είχε το κλειδί. Μια άλλη διήγηση αναφέρει ότι η φάρσα ήταν σκληρή, ενώ άλλες ότι τελείωσε αρκετά γρήγορα. Όπως και να ‘χει, ο Alfred γέλασε αρκετά, έστω και κρυφά.
9) Δοκίμαζε τα σκηνικά στους ηθοποιούς
Photo credit: Paramount Pictures
Αρχάριοι σκηνοθέτες μπορεί ν’ αναρωτιούνται πώς ένας μυθικός σκηνοθέτης τρόμου καταλαβαίνει τι τρομάζει περισσότερο το κοινό. Ο Hitchcock γνώριζε ότι έπρεπε να δοκιμάσει τα σκηνικά στοιχεία πρώτα και τα καλύτερα «θύματά» του ήταν οι ίδιοι οι ηθοποιοί.
Η εξέλιξη του Psycho παρουσιάζει την ανακάλυψη του σάπιου πτώματος της Mrs. Bates, το οποίο ήταν ντυμένο και καθισμένο σε μια κουνιστή πολυθρόνα. Μια πολύ τρομακτική στιγμή, που αν δεν ήταν αρκετά… τρομακτική, θα είχε αποτύχει τελείως.
Ο Hitchcock ήθελε να σιγουρευτεί ότι η πιο σημαντική σκηνή ήταν απόλυτα σωστή, οπότε το σκηνικό πτώμα πέρασε από αρκετές προσαρμογές. Το τοποθέτησε στο καμαρίνι της πρωταγωνίστριας, Janet Leigh, και με βάση τη σοβαρότητα και την ισχύ του ουρλιαχτού ενός πραγματικού τρόμου, εκτίμησε ποιο πτώμα θα ερέθιζε τις αντιδράσεις του κοινού.
8) Ο πατέρας του τον φυλάκιζε
Η πατρική φιγούρα παίζει μηδαμινό έως και κανένα ρόλο στις ταινίες του Alfred Hitchcock. Άλλες φιγούρες εξουσίας δε συνηθίζεται να είναι έμπιστες. Και τα δύο αυτά concepts βασίζονται σ’ ένα τραυματικό γεγονός της παιδικής ηλικίας του Hitchcock, όταν ο πατέρας του τον έστειλε στη φυλακή.
Ο πεντάχρονος Alfred εστάλη στη δημοτική αστυνομία με ένα σημείωμα απ’ το πατέρα του, το οποίο έγραφε πόσο κακό παιδί ήταν ο Alfred, οπότε ο αστυνομικός έπρεπε να τον βάλει σ’ ένα κελί. Ο αστυνομικός είπε: «Αυτό κάνουμε στα άτακτα παιδιά», κάτι που για ένα παιδί ήταν τόσο ανατριχιαστικό όσο και οτιδήποτε στα έργα του Hitchcock.
O Hitchcock δεν έμεινε για πολύ στη φυλακή, φυσικά, αλλά το χρονικό αυτό διάστημα του άφησε ένα αψεγάδιαστο σημάδι στην ψυχή και, κατά συνέπεια, στις ταινίες του.
7) Έκανε έναν κομπάρσο να… λερωθεί
Ίσως η σκληρότερη και πιο σαδιστική, όχι τόσο γνωστή, φάρσα του Hitchcock ήταν αυτή που έκανε σ’ έναν κομπάρσο του. Η συγκεκριμένη φάρσα μπορεί να ήταν επηρεασμένη και από την παιδική του φυλάκιση.
Ο Hitchcock και ο συγκεκριμένος κομπάρσος έβαλαν ένα στοίχημα. Αν ο κομπάρσος μπορούσε να περάσει όλη του τη νύχτα δεμένος με τη βιντεοκάμερά του, ο Hitchcock θα του έδινε το μισθό μιας εβδομάδας. Με το σκεπτικό ότι μια νύχτα με την κάμερα στο χέρι δε θα ήταν χειρότερη από μια μέρα γυρισμάτων, ο κομπάρσος δέχτηκε να το δοκιμάσει. Αν, όμως, γνώριζε τι του ετοίμαζε ο Hitchcock, μάλλον δε θα το έκανε ούτε για το μισθό του μήνα!
Πριν φύγει, ο σκηνοθέτης έδωσε στον κομπάρσο ένα ποτήρι brandy. Ο κομπάρσος το δέχτηκε ευχάριστα. Δυστυχώς γι’ αυτόν, ο Hitchcock είχε ρίξει στο ποτό καθαρκτικό.
Ελπίζουμε ότι ο Hitchcock τήρησε την υπόσχεσή του και του έδωσε τα χρήματα μετά την απρόσμενη κατάληξη του στοιχήματος.
6) Τρελά θέματα με τη … μαμά
Ο χαρακτήρας Norman Bates του Psycho είναι ο απόλυτος ρόλος «μαμάκια» , όπως λέμε και στην Ελλάδα. Η πολύ στενή σχέση του Bates με τη μαμά του ίσως αντανακλά τη σχέση του Hitchcock με τη δική του μητέρα, αφού η παιδική του ηλικία με τη μητέρα του ήταν αρκετά περίπλοκη.
Ενώ ο κύριος Alfred Hitchcock έθετε την πειθαρχία με λίγης ώρας φυλάκιση, η κυρία Hitchcock σιγουρευόταν κάθε φορά ότι το αγοράκι της λογοδοτούσε για τις πράξεις του. Για αρκετά χρόνια, ο μικρός Alfred ήταν αναγκασμένος να στέκεται στην άκρη του κρεβατιού της μαμάς του και να διηγείται, όπως τις ονόμασε και ο ίδιος, τις «βραδινές ομολογίες». Η μητέρα του άρχοντα της αγωνίας, σύμβολο της μητριαρχίας, άκουγε στο κρεβάτι της και μετά έκανε κήρυγμα στο γιο της για όλα τα λάθη του.
5) Έδεσε αληθινά πουλιά σε μια ηθοποιό για μέρες
Photo credit: Universal Pictures
The Birds. Η κλασική βασανιστική ταινία του Hitchcock, στην οποία ένα ανεξήγητο κύμα βίαιων πουλιών πολιορκεί μια μικρή πόλη. Αργότερα στην ταινία, η πρωταγωνίστρια, Tippi Hedren, γίνεται θύμα επίθεσης από τα αιμοδιψή πουλιά στη σοφίτα.
Ο Hitchcock αποφάσισε ότι γι’ αυτή τη σκηνή, τα πουλιά θα έπρεπε να είναι αληθινά και όχι μηχανικά. Η Hedren το έμαθε όταν έφτασε στο πλατό γυρισμάτων.
Για επτά επίπονες μέρες, τα πουλιά ήταν δεμένα στο χέρι της με ελαστικά σχοινιά. Την τσιμπούσαν, τη προκαλούσαν γρατσουνιές, της τραυμάτιζαν ακόμα και τα μάτια. Ενεπλάκησαν και οι μηχανικοί σκηνής στη… διασκέδαση, πετώντας πάνω της τα πουλιά.
Το μαρτύριο σταμάτησε μόνο όταν ο γιατρός έδρασε και σταμάτησε τα γυρίσματα ώστε η Tippi να αναρρώσει. Ο Hitchcock, προσβεβλημένος και αγανακτισμένος, επέμεινε ότι χρειαζόταν να συνεχίσει. Θορυβημένος ο γιατρός τον ρώτησε: «Τι προσπαθείς να κάνεις, να τη σκοτώσεις;»
4) Το θαμμένο ντοκιμαντέρ του για το Ολοκαύτωμα
Δεν υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαν να τρομάξουν τον Alfred Hitchcock. Πέρα από τον περίεργο φόβο του για τ’ αβγά, αυτό που πραγματικά τον τάρασσε ήταν το Ολοκαύτωμα. Όταν ολοκλήρωσε το ντοκιμαντέρ του για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του 1940, το υλικό τον ενοχλούσε τόσο πολύ, ώστε απέφευγε το studio του για μια εβδομάδα, αφού το παρακολούθησε ολόκληρο.
Ο Hitchcock έστειλε τους cameramen του σε 11 στρατόπεδα για να συγκεντρώσουν υλικό για τα ντοκιμαντέρ. Η διαδικασία επεξεργασίας διήρκησε περισσότερο απ’ όσο αναμενόταν, τόσο που μέχρι να ολοκληρωθεί το ντοκιμαντέρ, η πολιτική κατάσταση είχε ήδη αλλάξει. Είπαν στο σκηνοθέτη ότι το ντοκιμαντέρ θα δυσχέραινε την ανοικοδόμηση της μετά Χίτλερ Γερμανίας. Παρά τις αντιδράσεις του σκηνοθέτη, οι μπομπίνες αρχειοθετήθηκαν στο Βασιλικό Πολεμικό Μουσείο.
Το ντοκιμαντέρ ξαναβρέθηκε το 1980. Το 2014, το Μουσείο αποκατέστησε τις μπομπίνες, έτσι όπως ήθελε ο Hitchcock. Το ντοκιμαντέρ που τρόμαζε τον καλύτερο σκηνοθέτη τρόμου στην ιστορία, θα προβλήθηκε το 2015.
3) Έρευνα του FBI για πυρηνικά
Photo credit: Universal Pictures
Ένα MacGuffin είναι ένα πράγμα σε μια ιστορία, με μικρή σπουδαιότητα ως προς το ίδιο, το οποίο κατευθύνει την ιστορία, επειδή οι χαρακτήρες το ακολουθούν. Το MacGuffin μπορεί να είναι διαμάντια, όπως στην ταινία Family Plot ή κυβερνητικά μυστικά, όπως στην ταινία North By Northwest. Για την ταινία Notorious, ο Hitchcock αποφάσισε ότι MacGuffin θα είναι ένα μπουκάλι κρασί γεμάτο ουράνιο.
Το 1944.
Η Αμερική δεν είχε βομβαρδίσει ακόμα τη Χιροσίμα και οι πυρηνικές βομβαρδιστικές δοκιμές γίνονταν κρυφά μέχρι τότε. Μέσω μαντείας, φήμης και λίγης τύχης, ο Hitchcock σταχυολόγησε ότι μάλλον το ουράνιο ήταν ένα από τα στοιχεία μιας ατομικής βόμβας. Μερικοί παραγωγοί απέρριψαν την ιδέα, σκεπτόμενοι ότι αυτό θα ήταν ένα ανόητο concept για μια ταινία.
Ο Alfred Hitchcock συνάντησε το Νομπελίστα φυσικό, Robert Millikan, και τον ρώτησε για το μέγεθος μια ατομικής βόμβας. Ο Millikan σοκαρίστηκε και ρώτησε το σκηνοθέτη αν επεδίωκε να συλλάβουν και τους δύο. Επιβεβαίωσε τον Hitchcock ότι η ατομική βόμβα ήταν επιστημονικά απίθανη.
Ο Hitchcock αργότερα έμαθε ότι η συζήτηση έπεισε το FBI να τον παρακολουθεί για τρεις μήνες.
2) Το απίστευτο ρεκόρ βραβείων Όσκαρ
Λογικό ήταν η ιστορία να καταλήξει στο θησαυρό των αγαλματιδίων που ο Hitchcock πήρε σπίτι του για την καριέρα του ως σκηνοθέτης. Δεν ήταν μόνο ένας από τους σκηνοθέτες που επηρέασαν τη βιομηχανία κινηματογράφου, αλλά κρατάει και το ρεκόρ των βραβείων Όσκαρ που θα έπρεπε να κερδίσει ο ίδιος, αλλά δεν κέρδισε ποτέ.
Και ναι. Δεν πήρε ποτέ, ούτε ένα. Σαν το Leonardo Di Caprio.
Προτάθηκε πέντε φορές και τις πέντε φορές δεν το κέρδισε ποτέ. Rebecca, Spellbound, Rear Window και η λίστα συνεχίζει. Καμιά από τις ταινίες του δεν κρίθηκαν αρκετά καλά σκηνοθετημένες για να του αποδώσουν βραβείο Όσκαρ.
Η Ακαδημία διόρθωσε το λάθος της, παραδίδοντας στο Hitchcock το βραβείο για τα κατορθώματα της ζωής του. Ουσιαστικά, ο Hitchcock έκανε το αντίθετο απ’ ότι περιμέναμε. Περπάτησε στο ρυθμό της πομπώδους μουσικής της τελετής απονομής και έτοιμος να δεχτεί το βραβείο για τη μακρά καριέρα επιτυχιών, το μόνο που είπε ήταν «Ευχαριστώ». Όταν ξαναξεκίνησε η μουσική, έκανε μια παύση και πρόσθεσε «πολύ, πραγματικά». Λίγε λέξεις. Αυτό χρειαζόταν.
1) Η γυναίκα του ήταν τόσο σημαντική, όσο ο ίδιος
Ο Alfred Hitchcock μπορεί να φαίνεται λιγάκι τρελός, αλλά είχε και μια πιο ευαίσθητη πλευρά που ποτέ δεν μπορέσαμε να δούμε. Η γυναίκα του, Alma, ήταν η αδιάκοπη συνεργάτης του. Πολλοί την αποκαλούν μούσα του. Είχε credits σε 19 ταινίες του. Μετά το θάνατό της, ο περίφημος κριτικός ταινιών, Charle Champlin, είπε: «Το άγγιγμα του Hitchcock έχει τέσσερα χέρια. Και δύο απ’ αυτά ήταν της Alma».
Ήταν υπεύθυνη για τη διασημότερη σκηνή ταινίας του Hitchcock. Για τη σκηνή ντους στο Psycho, ο Alfred δεν ήθελε μουσική και, αδιάλλακτος, επέμενε μόνο στα ουρλιαχτά. Έπεισε το σύζυγό της να υποχωρήσει και να προσθέσει soundtrack, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει ιστορία στο σινεμά. Η Alma είχε, επίσης, μεγάλη παρατηρητικότητα. Παρατήρησε την Janet Leigh να καταπίνει ενώ υποτίθεται ότι ήταν νεκρή, σώζοντας με αυτόν τον τρόπο τον Hitchcock από ένα μνημειώδες λάθος.
Ο Hitchcock φοβόταν την άποψή της, γιατί τη σεβόταν απόλυτα. Έτσι, η Alma Hitchcock ήταν η ισχυρή γυναίκα πίσω από έναν ισχυρό άντρα.