Αντώνης ΜαντζαβίνοςΔυνατός ήχος σε ξυπνά! Το άκουσμα της βροχής απλά γαληνεύει για λίγο τα πράγματα. Το κρύο γίνεται γρήγορα φανερό. Και από την άλλη ο Αίολος, δηλώνει την παρουσία του με δυνατές ριπές ανέμου. Η βροχή όλο και δυναμώνει, από γαλήνη τώρα προσδίδει φόβο για επιβίωση. Τα ρούχα σου ψιλά, χωρίς προστασία. Δε σε προφυλάσσουν. Είσαι μόνος, εσύ και η φύση.
Το μυαλό μοιάζει σαν ρολόι σταματημένο σε τοίχο αγροτόσπιτου. Συνειδητό και υποσυνείδητο αρχίζουν και μαλώνουν για την επικράτηση. Αντίληψη μηδενική! Άδειο μυαλό από λύσεις, σκέψεις πολλές όμως. Χωρίς λογική σειρά, χωρίς συνοχή. Το κρύο φροντίζει να κάνει το σώμα να λειτουργεί χωρίς βιασύνη. Τα μάτια καθρεφτίζουν αβεβαιότητα και ερωτηματικά για τη συνέχεια.
Κοιτάς γύρω σου, δε βλέπεις τίποτα. Η βροχή σηκώνει τοίχο σκιάς. Τόσο σκοτεινή που δε σε αφήνει να δεις. Ψηλαφίζεις. Δε φοράς γάντια. Χέρια γυμνά, με παντελή έλλειψη της αίσθησης αφής. Μια ξαφνική αναλαμπή. Ψάχνεις τη τσάντα σου. Σηκώνεσαι στα πόδια σου και στέκεσαι κρατώντας τον κορμό του δέντρου πλάι σου. Εντοπίζεις αυτό που θέλεις. Η τσάντα εκεί δίπλα μισάνοιχτη.
Βρίσκεις νερό. Είναι πολύ κρύο, αλλά το πίνεις με ευχαρίστηση. Η ξηρά τροφή συμπληρώνει λίγο ακόμα χαρά στα χείλια σου. Αρχίζεις και αποκτάς συναίσθηση ξανά. Οι κινήσεις σου πλέον δεν είναι μηχανικές. Αποκτούν λογική. Και δεύτερη αναλαμπή. Μια φωνή μέσα σου φωνάζει «Θα τα καταφέρεις! Μπορείς!». Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
Πλέον κρατάς φακό στα χέρια σου. Έχεις αρχίσει και κατεβαίνεις την πλαγιά. Ήχοι από αγέλη λύκων. Τη νιώθεις κοντά σου αλλά συνεχίζεις. Δε σε τρομάζει. Τα σύννεφα που έφεραν τη μπόρα έχουν αρχίσει και σβήνουν. Από πίσω η σελήνη. Σου δείχνει το δρόμο για να συνεχίσεις. Βλέπεις φώτα. Η αγωνία όλο και μικραίνει. Νιώθεις τον Πολιτισμό μια ανάσα μακριά. Λίγη προσπάθεια ακόμα και έφτασες.
Το δράμα τελειώνει. Είσαι νικητής!