FrapressΛίγο αργότερα, όταν ο δημοφιλής τραγουδιστής σηκώθηκε να παραλάβει το δικό του βραβείο για το ρόλο του στην τραγωδία «Βάκχαι» του Ευριπίδη, που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Λιγνάδης, θεατής από την κατάμεστη αίθουσα αποδοκιμάζοντάς τον, φώναξε «με τι προσόντα το παίρνεις», για να απαντήσει ο Σάκης Ρουβάς: «Με την ψυχή μου». Ο ίδιος μάλιστα, αφού πήρε το λόγο, συνέχισε: «Δεν θα επιτρέψω σε καμία αστυνομία θεάτρου να μου απαγορεύσει να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα, να ονειρεύομαι και να εξελίσσομαι».Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ
Θανάσης Ξάνθος
Σάκης Ρουβάς: « Είμαι ένα νέος άνθρωπος, που τα όνειρά του θέλει να τα κάνει πραγματικότητα, αυτό είναι ένα όνειρο που δεν μπορεί να μου το στερήσει κανείς.
Εγώ έχω επιλέξει αυτόν τον τρόπο να εξελίσσομαι, μέσα από την μουσική και από το θέατρο…
Και δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο τρόπο να εξελίσσει κάποιος την ψυχή του μέσα από το θέατρο και ειδικά μέσα από το αρχαίο δράμα όπου πρέπει να μπεις μέσα σε αυτό και να δεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτά.
Με την ψυχή μου κυρία μου!
Η ψυχή και η καρδιά των ανθρώπων δεν χρειάζεται διπλώματα κυρία μου!
Καμία αστυνομία δεν θα με σταματήσει να ονειρεύομαι και να πραγματοποιώ τα όνειρα μου.»
Παρακολουθώντας τον εν λόγω διαπληκτισμό στα βραβεία, με την «επίθεση αγανάκτησης» κατ’ εμέ, της κυρίας Διαβάτη και την απάντηση του Σάκη Ρουβά, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι τελικά το να κάνεις κάτι σωστά και να δουλεύεις με αγάπη και αυτό κατά συνέπεια, να επιφέρει σπουδαία αποτελέσματα, βοηθά στο να αποκτάς “εχθρούς”…
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, είναι κοινώς αποδεχτό και σεβαστό ο καθένας να έχει την άποψή του και να την υποστηρίζει με τον τρόπο που εκείνος επιθυμεί.
Προσωπικά το λόγο που έβγαλε η κυρία Διαβάτη τον βρήκα κάπως υπερβολικό.
Αρχικά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, για να καλλιτεχνίσει κάποιος, δεν πρέπει απαραίτητα να φέρει κάποιο πτυχίο.
Έχουν υπάρξει πολλοί πτυχιούχοι και τελειόφοιτοι μεγάλων και σπουδαίων σχολών, οι οποίοι δεν ήταν ταλαντούχοι και έκαναν καριέρα, και άλλοι που κατείχαν μηδαμινές καλλιτεχνικές γνώσεις ή προέρχονταν από διαφορετικό επαγγελματικό τομέα, και όμως το έμφυτο ταλέντο που είχαν χαραμίστηκε, δεν εκτιμήθηκε, και όσοι προσπάθησαν να το διοχετεύσουν προς τα έξω υπέστησαν άδικη κριτική.
Ο Έλληνας ζωγράφος Δομήνικος Θεοτοκόπουλος είχε πει: «Η Τέχνη δεν διδάσκεται», και το γνωμικό αυτού του καταπληκτικού καλλιτέχνη είναι μια τεράστια αλήθεια.
Η τέχνη υπάρχει παντού τριγύρω μας και ο Θεός θέλησε να την εμφυσήσει σε κάποιους από εμάς, δίνοντας τους απλόχερα το ταλέντο.
Με την κάθε μορφής τέχνης εκφράζουμε τα πιστεύω μας, τα όνειρά μας, πτυχές του εαυτού μας, συναισθήματα, εικόνες, βιώματα και ιδεατές πραγματικότητες…
Όταν κάποιος έχει ταλέντο, δεν χρειάζεται να κατέχει κάποιο πτυχίο για να τα εκφραστεί καλλιτεχνικά. Και φυσικά όταν εκφράζεται κάποιος μέσα από την τέχνη, δεν το κάνει για να γίνει σταρ, ούτε για να βγάλει χρήματα. Το κάνει και αυτός από ιδεολογία και από αγάπη.
Άλλωστε, σκοπός της τέχνης δεν είναι να βγάζεις πολλά λεφτά.
Σκοπός της τέχνης είναι να σώσεις την ψυχή σου.
Το αν η κυρία Διαβάτη και ο Ρουβάς άξιζαν να τιμηθούν με βραβείο, αυτό είναι κάτι που προσωπικά δεν μπορώ να το αμφισβητήσω ούτε εγώ, ούτε κάποιος νομίζω.
Για εμένα θα ήταν άδικο!
Έχουν δείξει και οι δύο στην καλλιτεχνική πορεία που είχαν, ότι έφτασαν εκεί που έφτασαν και συνεχίζουν την πορεία τους από το τεράστιο ταλέντο τους, το μεράκι τους και την αγάπη τους προς την τέχνη που υπηρετούν.
Ολοκληρώνοντας λοιπόν, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να κοιτάμε τα πράγματα πιο σφαιρικά, να μην βάζουμε ταλαντούχους και ατάλαντους στο ίδιο σακί, και να επικροτούμε μια αξιέπαινη προσπάθεια.
Όπως είπε άλλωστε ο ιδρυτής του Θεάτρου τέχνης, Κάρολος Κουν:
«Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.»
Προσωπικά χαίρομαι να βλέπω να πλουτίζουμε τους εαυτούς μας με τέχνη και να προσπαθούμε να δημιουργούμε προσθέτοντας ο καθένας το δικό του λιθαράκι, ψυχικά πλούσιο και ακέραιο πολιτισμό. Μου δίνει ελπίδα!