Μάκης ΣερεπίσοςΣε όλα τα αθλήματα υπάρχουν – όπως και σε οτιδήποτε άλλο στην ζωή άλλωστε- κακοί , μέτριοι και πολύ καλοί παίκτες. Υπάρχουν επίσης τα λαμπερά αστέρια και οι ισχυρές προσωπικότητες, που με τις επιδόσεις τους γίνονται οι απόλυτοι πρωταγωνιστές, σπάνε ρεκόρ και γίνονται πρότυπα, σύμβολα και έννοιες ταυτόσημες με το άθλημα που εκπροσωπούν. Όμως, υπάρχει και μία ξεχωριστή κατηγορία αθλητών, που μπορούν να χαρακτηριστούν ήρωες της ζωής. Μπορεί να μην γίνουν ποτέ οι καλύτεροι, ούτε σταρ. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν σε όλους μας πως η δύναμη της ψυχής υπερτερεί οποιουδήποτε φυσικού ή σωματικού μειονεκτήματος, και μας ωθούν να τους χειροκροτήσουμε και να τους θαυμάσουμε. Είναι αθλητές που φαινομενικά δεν θα μπορούσαν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ ή οποιοδήποτε άλλο άθλημα, αλλά με δουλειά, πείσμα και κόπο κατάφεραν να αποδείξουν πως όντως δεν υπάρχει «δεν μπορώ» αλλά μόνο «δεν θέλω» .
Ένας από αυτούς τους αθλητές είναι και ο Ουρουγουανός Matias Dutour. Ο δεκαεννιάχρονος αριστερός μπακ της Nacional, δεν είναι ένα συνηθισμένο παιδί σε σχέση με τα άλλα παιδιά της ηλικίας του που παίζουν ποδόσφαιρο. Γιατί? Γιατί έμαθε από μικρός να ζει χωρίς το αριστερό του χέρι, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να παίξει ποδόσφαιρο και πριν λίγες εβδομάδες να πάρει προαγωγή από την ομάδα των νέων για την πρώτη ομάδα της Nacional . Πέρα από αυτό όμως, ο Matias έχει καταπλήξει τους πάντες με τον χαρακτήρα και την ωριμότητα του. Μετά τις πρώτες του προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, ο Matias δήλωσε πως είναι πολύ περήφανος και πως χάρηκε πολύ, όμως τόνισε πως τίποτα δεν του χαρίστηκε και κανένας δεν του συμπεριφέρθηκε διαφορετικά λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Άλλωστε, ο ίδιος τονίζει πως είναι φυσιολογικός και δεν διαφέρει σε τίποτα από τους συναδέλφους του, καθώς έμαθε να ζει με ένα χέρι, χωρίς να αισθάνεται πως του λείπει κάτι η πως δεν μπορεί να κάνει κάτι. Ο Matias είναι ένα φοβερό παράδειγμα ενός γεννημένου μαχητή, που δεν κρύφτηκε πίσω από το φυσικό μειονέκτημα που είχε απέναντι σε συμπαίκτες και αντιπάλους αλλά πάλεψε, προσπάθησε και σιγά σιγά δικαιώνεται παίζοντας για την αγαπημένη του ομάδα που είναι και η καλύτερη στην μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής. Όνειρό του , σύμφωνα με τον ίδιο, είναι να αγωνιστεί στην Real ή στην Barcelona. Μπορεί να μην τα καταφέρει ποτέ, αλλά σίγουρα δεν θα στοιχηματίζαμε εναντίον του. Επειδή ο Matias Dutour μπορεί να κάνει πραγματικά τα πάντα. Και όταν τον ρωτούν τι έχει να πει σε όλους εμάς, αυτός απαντάει ταπεινά πως « Δεν είμαι ικανός να πω τίποτα σε κανέναν. Το μόνο που έχω καταλάβει μετά από 19 χρόνια είναι πως στην ζωή δεν χάνεις, μόνο να κερδίσεις μπορείς ». Ένα σπουδαίο παράδειγμα και πρότυπο για όλους μας.
‘Ένας άλλος εκπληκτικός αθλητής είναι ο Zach Hodskins.Ο Zach είναι παίκτης του μπάσκετ σε κολεγιακό επίπεδο στην Αμερική, φορώντας μάλιστα την φανέλα ενός φημισμένου και ιστορικού κολεγίου, των Florida Gators. Ο Zach γεννήθηκε χωρίς το αριστερό του χέρι από τον αγκώνα και κάτω, κάτι που όμως δεν τον εμπόδισε σε καμία περίπτωση να ασχοληθεί με την μεγάλη του αγάπη, το μπάσκετ. Πιο μικρός ήταν το αστέρι στο γυμνάσιο Milton, έχοντας εξαιρετικό ποσοστό στα δίποντα και ιδιαίτερα στα τρίποντα (εξωπραγματικό το 60%! ), ενώ μετά την μάχη που έδωσαν πολλά κολέγια για να τον αποκτήσουν, αυτός κατέληξε στην Florida, όπου και έκανε το ντεμπούτο του πριν δύο εβδομάδες. Έπαιξε για δύο λεπτά και δεν έβαλε κάποιο σουτ, όμως αποθεώθηκε από τους οπαδούς των Gators και όχι μόνο, λόγω της μεγάλης του θέλησης και του μοναδικού ταλέντου του. Από μικρή ηλικία δεν έπαψε να ονειρεύεται πως μία μέρα θα μπορέσει να σταθεί σε υψηλό επίπεδο και θα αγωνιστεί στο κολεγιακό πρωτάθλημα του NCAA. Κάλυψε τις αδυναμίες του δουλεύοντας ασταμάτητα τον χειρισμό της μπάλας με το δεξί το χέρι, το σουτ και το τρίποντο, κάτι που τον έκανε ένα πολύ σημαντικό όπλο για οποιονδήποτε προπονητή. Έχοντας την υποστήριξη της οικογένειας του και τον θαυμασμό προπονητών και συμπαικτών σε Γυμνάσιο και Κολέγιο, ο Zach Hodskins κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρο του. Το NBA ίσως είναι αρκετά μακριά για τον ίδιο, όμως αυτά που έχει καταφέρει με την δύναμη της ψυχής του και την πίστη στον εαυτό του είναι ήδη υπεραρκετά.
Ο Matias και ο Zach είναι τα δύο πιο πρόσφατα παραδείγματα ανθρώπων που παρά τις φυσικές δυσκολίες κατάφεραν να αποδείξουν πως όλοι είμαστε ίσοι και πως όλοι έχουμε δικαίωμα στον αθλητισμό και το όνειρο. Αυτά τα παιδιά, μαζί με πολλά ακόμα που έχουν κάνει παρόμοια επιτεύγματα, δείχνουν τον δρόμο σε όλους μας. Η ψυχή και η θέληση είναι πάντα ανώτερα από οποιαδήποτε τεχνική κατάρτιση, τακτική ή φυσική κατάσταση και πολλές φορές υπερνικούν όλα τα εμπόδια που βρίσκουμε μπροστά μας.
Την επόμενη φορά που θα πεις «δεν μπορώ να το κάνω αυτό, είναι πολύ δύσκολο/ακατόρθωτο/δεν γίνεται» απλά διάβασε τις ιστορίες αυτών των παιδιών. Θα καταλάβεις αμέσως πως αν κάτι το θες πολύ, θα το καταφέρεις στο τέλος. Ό,τι και αν συμβεί.