Κυριάκος ΒλάχοςΈλαμπε φως από φεγγάρι χορτασμένο όταν ήρθες.
Φως που έμοιαζε στο δικό σου,
ανθρώπου χορτασμένου από νύχτες με δίδυμα φεγγάρια που τα βρήκε το πρωί σε θάλασσες δίχως βότσαλα.
Μόνο αμμουδιά.
Ψιλή και επίπεδη,
χωρίς απότομες λακκούβες και βουναλάκια που σου κρύβουν τα μελλούμενα.
Παραλία τέτοια που ταιριάζει σε εραστές που πέρασαν από κινούμενη άμμο και βράχια με γωνίες κοφτερές,
να γδέρνεται το πόδι τους μέχρι να σκαρφαλώσουν ο ένας στην ψυχή του άλλου.
Παραλία που σου πουλάν τα παραμύθια για κάτι ψωροδεκάρες και δε σου είπε κανένας πως πρέπει να την πληρώσεις περιουσίες ολόκληρες για να σου αφήσει μόνη προίκα κάτι γδαρσίματα στα γόνατα,
σημάδια από κάτι στιγμές που προσεύχεσαι γονατιστός σε έναν θεό αλήτη και εγωιστή.
Δύσκολο πράγμα φίλε μου να διεκδικήσεις τέτοιους,
χορτασμένους, ταξιδιώτες.
Ένα κυματάκι που τους έλειψε είσαι και θα γυρίσουν πίσω στα γαλάζια τους νερά.
Τα «σ’ αγαπώ» που γράφονται στην άμμο άλλωστε, τα παίρνει μαζί της η θάλασσα και τα πνίγει.
Μην πιστεύεις σ’ αυτά.
Κουράσου,
ίδρωσε,
μα σκάψε με τα χέρια σου λακκούβα πιο βαθιά,
να ‘χεις να κρύβεσαι
όταν θα λαχταρίσει πάλι η άπνοια τους τα βοριαδάκια σου.
Σάμπως και στην επιφάνεια να τους περιμένεις,
πάλι θαμμένος σα νεκρός δε θα ‘σαι;
Ο μονόλογος που προηγήθηκε αποτελεί κομμάτι ευρύτερου θεατρικού έργου του Κυριάκου Βλάχου και ανήκει σε γυναικείο νεαρό χαρακτήρα. Αποτελεί ημερολογιακή σελίδα και ξεκινάει αναφέροντας την ημερομηνία “22 Μαρτίου 2014”.