Νίκος Βογιατζής
Ο Αλσατός τεχνικός, επονομαζόμενος και Le Professeur που τα τελευταία 18 χρόνια ηγείται των Κανονιέρηδων του Λονδίνου είναι αναμφίβολα ένας από τους κορυφαίους προπονητές στον κόσμο, και ο ορισμός αυτού που οι Άγγλοι λένε “Football Manager”. Για τους φίλους της Arsenal ο Wenger είναι ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει ο σύλλογος καθώς παρόλο που έχει αμφισβητηθεί περιστασιακά, αποτελεί έναν σύγχρονο θρύλο που εμπιστεύονται απόλυτα ώστε σύντομα η ομάδα τους να κατακτήσει την Premiership και να φτάσει στη κορυφή της Ευρώπης. Το ερώτημα είναι πώς θα τα καταφέρει;
In Arsene we trust!
Οι πυλώνες πάνω στους οποίους τόσο η διοίκηση όσο και ο Wenger στηρίζονταν τόσα χρόνια ώστε να εξασφαλίσουν από τη μια οικονομική σταθερότητα και από την άλλη ανταγωνιστικό σύνολο ήταν οι εξής:
- Το ποδόσφαιρο πρέπει να είναι διασκεδαστικό για τους παίχτες και ελκυστικό για τους οπαδούς για αυτό και η ομάδα πρέπει να έχει επιθετικές βλέψεις συνεχώς
- Η ομάδα χτίζεται από τις ακαδημίες και νεαρούς παίχτες και χρήματα θα πρέπει να ξοδεύονται μόνο για άμεσες ανάγκες όπως τραυματισμούς.
Οι Άγγλοι χρησιμοποιούν τον όρο manager στο ποδόσφαιρο για να ορίσουν τον προπονητή ο οποίος πέρα από την προετοιμασία της ομάδας για το επερχόμενο αγώνα, ασχολείται με τα οικονομικά του συλλόγου, τις ακαδημίες και την ανακάλυψη νέων ταλέντων. Ο Wenger είναι ακριβώς αυτό. Βρίσκει και χτίζει νεαρούς ποδοσφαιριστές που με την δική του καθοδήγηση γίνονται παίχτες παγκόσμιου επιπέδου. Τα παραδείγματα πολλά, Vieira, Anelka, Henry, Fabregas και πολλοί άλλοι. Το ότι όλοι οι παραπάνω, όπως και αρκετοί άλλοι, αν και πρωταγωνιστές εντός γηπέδου πουλήθηκαν σε άλλες ομάδες δείχνει ακόμα ένα χαρακτηριστικό της προσέγγισης του Γάλλου προπονητή. Ίσως κάποιοι θα υποστήριζαν πως μια ομάδα του επιπέδου της Arsenal θα πρέπει συνεχώς να είναι ανταγωνιστική και να έχει ρόστερ που θα πρέπει διαρκώς να “χτυπάει” τίτλους. Μια Arsenal του Mourinho μπορεί! Η Arsenal του Wenger έχει θέσει άλλες προτεραιότητες οι οποίες είναι επιλογή του προπονητή, της διοίκησης και της μεγαλύτερης μερίδας του κόσμου. Αυτές είναι φυσικά η οικονομική ανάπτυξη και η ευρωστία του συλλόγου. Ο προπονητής από την πρώτη του μέρα στον σύλλογο ξεκίνησε να δουλεύει ένα πλάνο το οποίο συνεχίζει μέχρι σήμερα. Αυτός ήταν και ο λόγος που προτιμήθηκε να αναλάβει την ομάδα καθώς ταίριαζε και ο ίδιος, σύμφωνα με τις ικανότητες του στο σχέδιο αυτό. Έτσι οι “Gunners” μπορεί να μην έχουν κατακτήσει τόσους πολλούς τίτλους τα τελευταία χρόνια ωστόσο τα οφέλη τους από την λειτουργία του συλλόγου με αυτό τον τρόπο είναι πολλαπλά. Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της εποχής Wenger η ομάδα έχει να παρουσιάσει τα εξής:
- Υψηλά οικονομικά οφέλη από πληρότητα στα πουλημένα εισιτήρια για κάθε εντός παιχνίδι που αγγίζει το 100% για κάθε χρονιά.
- Δημιουργία τεράστιου αριθμού φιλάθλων εντός και εκτός Αγγλίας εξ αιτίας:
- Του ελκυστικού ποδόσφαιρου που παίζει
- Της μεγάλης γκάμας παιχτών από διαφορετικές εθνικότητες
- Τη κατασκευή ιδιόκτητου σταδίου που της εξασφάλισε περισσότερα εισιτήρια και πολλούς γενναιόδωρους χορηγούς
- Τη δημιουργία μιας από τις καλύτερες ακαδημίες στο κόσμο από τις οποίες συνεχώς βγαίνουν πολλοί καλοί ποδοσφαιριστές για τη πρώτη ομάδα , οι οποίοι είτε γλυτώνουν το σύλλογο από την σπατάλη χρημάτων για την ενίσχυση του, είτε πωλούνται με πολύ υψηλό κέρδος
- Τη δημιουργία ενός από τα καλύτερα τμήματα scouting, για το οποίο πρώτο λόγο έχει ο Wenger, μέσω του οποίου αγοράζονται νεαροί ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές πριν η τιμή τους εκτοξευθεί στα ύψη ή αποκτώνται ελεύθεροι από παιδική ηλικία και ύστερα χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς του συλλόγου.
- Τη δημιουργία ομάδας η οποία παρόλο που συχνά χάνει παίχτες από το βασικό της κορμό βρίσκεται στην πρώτη 5αδα της Premiership που οδηγεί στη συμμετοχή στο Champions League και στα τεράστια ποσά που αποκομίζει από αυτό.
Arsene spend!
Μέχρι και πριν 2 χρόνια η θυσία ορισμένων παιχτών ώστε να ισορροπήσουν τα οικονομικά του συλλόγου ήταν δεδομένη. Παρόλο που αυτό γινόταν κατανοητό από τους οπαδούς της Arsenal, πολλοί ήταν αυτοί που τον κατέκριναν. Σίγουρα αποτελεί το πρότυπο του manager για τα Αγγλικά δεδομένα, αλλά η αδυναμία του να κρατήσει τους παίχτες που ο ίδιος δημιούργησε καθώς δεν μπορεί να καλύψει τις φιλοδοξίες τους, σύμφωνα πάντα με το πλάνο της ομάδας, είναι κάτι που προβλημάτιζε αρκετά. Κατηγορείται για τη νοοτροπία του καθώς μια ομάδα που καταφέρνει να είναι στο top 5 της Premiership πουλώντας διαρκώς τα μεγάλα αστέρια της, έχοντας στις τάξεις της παίχτες όπως ο Van Persie, ο Fabregas, o Nasri, o Clichy, o Song και ο Toure που αποχώρησαν τα τελευταία χρόνια με την προσθήκη 2-3 παιχτών ανάλογου επιπέδου θα μπορούσε να βρίσκεται στη κορυφή της Αγγλίας και της Ευρώπης συνεχώς. Έτσι οι οπαδοί, παρόλο που ποτέ δεν σταματήσαν να υποστηρίζουν τον αγαπημένο τους προπονητή, άρχισαν να τον πιέζουν να ξοδέψει χρήματα. Πόσο μάλλον βλέποντας τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες του νησιού να αγοράζουν ασταμάτητα με υπέρογκα ποσά η πίεση γινόταν όλο και ασφυκτικότερη. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να οδηγήσουν τον Wenger να κάνει κάτι το οποίο δεν ξέρει. Να αγοράζει ακριβά!
Ozil & Alexis
Η αρχή έγινε με τον Ozil για 50.000.000 ευρώ. Φοβερός παίχτης και μικρός σε ηλικία. Θεωρητικά, τα χρήματα που κόστισε για το επίπεδο του ήταν λογικά, και για πολλούς τότε τιμή ευκαιρίας. Για μια ομάδα όμως που στη θέση του επιθετικού χαφ έχει ήδη τους Wilshere, Cazorla, Arshavin, Rosicky, τα τόσα χρήματα για ενίσχυση σε αυτή τη θέση είναι υπερβολή. Όπως υπερβολή είναι και το τόσο μεγάλο συμβόλαιο που έδωσε στο Γερμανό συγκριτικά με τους συμπαίχτες του. Αυτό είχε ως συνέπεια και τον Ozil να αγχώσει δίνοντάς του ευθύνες που ήταν άγνωστο αν μπορούσε να σηκώσει και να χαλάσει τη μέχρι τότε ομοιογένεια της ομάδας. Το ίδιο συνέβη και φέτος με τον Alexis Sanches. Εξίσου τρομερός παίχτης σε πολύ καλή ηλικία και τιμή ευκαιρίας τα 35.000.000 ευρώ που τον ξεπούλαγε η Barcelona. Σαν δεξί εξτρέμ όμως στο ροστερ υπήρχαν ήδη ο Walcott, ο Chamberlain και άλλοι 5 παίχτες που μπορούσαν να παίξουν τη θέση. Προφανώς αυτό δε σημαίνει πως ο Χιλιανός δεν θα αποδώσει τα αναμενόμενα φέτος ωστόσο τα χρήματα που χρειάστηκαν για αυτόν θα μπορούσαν να δοθούν για ενίσχυση στην άμυνα, την επίθεση και το αμυντικό χαφ, θέσεις που υστερεί κατά πολύ η ομάδα.
Arsene we learn!
Συμπερασματικά βλέπουμε πως η πίεση των οπαδών ώστε ο προπονητής της ομάδας τους να ξοδέψει ήταν λάθος επιλογή. Κάθε manager έχει το δικό του στιλ, τη δικιά του πεπατημένη για να πετύχει. Ο Professeur είναι αυτό που τον ονομάζουν. Δάσκαλος! Αυτός είναι ο προσανατολισμός του, αυτό κάνει καλά και γι’ αυτό ξεχωρίζει. Η Arsenal δε χρειάζεται στην επόμενη μεταγραφική περίοδο να δαπανήσει τρομερά ποσά. Αρκεί να βρει τους επόμενους Henry, Fabregas, Vieira ή να φτάσει στο ίδιο επίπεδο τους Sanogo, Gnarby, Chamberlain, Ramsey και πολλούς άλλους εξελίξιμους νεαρούς που ήδη έχει.