Γιάννης ΜπελεσιώτηςΓεια σας μωράκια μου ατελείωτα. Σας έλειψα; Είμαι σίγουρος ότι δεν αντέχετε άλλο μακριά μου και ανυπομονείτε να εμφανιστώ ξανά στο προσκήνιο. Για αυτό τον λόγο λοιπόν και επειδή αισθάνθηκα την εκκωφαντική κραυγή αγωνίας σας, αποφάσισα να γράψω το πρώτο κειμενάκι μου για την φετινή σεζόν. Πριν βρω όμως την απαιτούμενη όρεξη να μπω στο ψητό και στο σημερινό μας θέμα, θέλω να μιλήσω αρχικά για το καλοκαίρι. Μου αρέσει το καλοκαίρι. Όχι όπως ο χειμώνας, που πραγματικά τον λατρεύω, αλλά μου αρέσει. Αυτό γίνεται κυρίως διότι, το καλοκαίρι μπορεί να σε διδάξει καινούργια πράγματα, που είτε θα φανούν χρήσιμα για τον ενδιαφέροντα χειμώνα που έρχεται είτε θα φανούν χρήσιμα για το επόμενό σας καλοκαίρι. Για παράδειγμα θα ήταν πολύ καλό να αντιληφθούμε όλοι μας επιτέλους, πως αν εμπιστευτούμε έναν κολλητό να μας βάλει αντηλιακό, θα καταλήξουμε να τριγυρνάμε μ’ ένα πέος ζωγραφισμένο στην πλάτη μας. Άλλη μία διδαχή, που προκύπτει από τις καλοκαιρινές μας διακοπές και την βρίσκω συνέχεια μπροστά μου, είναι πως το να κερνάς μια γκόμενα σφηνάκια για να σου κάτσει, αποτελεί την μεγαλύτερη απάτη που μας έχει πλασαριστεί ποτέ. Είναι άθλιος τρόπος πεσίματος και επιτέλους σταματά να την επιβεβαιώνεις. Μ@λ@κα.
Άφου έριξα και το πρώτο μου μπινελίκι για την σεζόν και μαζέψω τα δάκρυα συγκίνησης, γιατί μόλις αντιλήφθηκα πως κλείνω ενάμιση χρόνο στο σάιτ, είμαι νομίζω έτοιμος να μπω στο θέμα μας για σήμερα. Έχουμε μπει λοιπόν στον Οκτώβριο με το καλό και το καλοκαίρι, φαντάζει μία μακρινή ανάμνηση. Αυτή την περίοδο, οι φίλες αναγνώστριες αρχίζουν να αισθάνονται τις πρώτες τους μοναξιές και ψάχνουν έναν έρωτα να τις ανανεώσει. Αναζητούν με αγωνία θα έλεγα, εκέινη την αδελφή ψυχούλα, με την οποία θα χουχουλιάζουν σε καφετέριες όλο τον υπόλοιπο χειμώνα. Πω ρε φίλε μου, τι λέω; Γι’ αυτό δεν έχω γκόμενα. Τέλοσπάντων, θα συνεχίσω. Για να φτάσουμε όμως φίλοι μου στο σημείο του χουχουλιάσματος, πρέπει πρώτα να βγείτε και να δείτε αν της τα λες και αν σου τα λέει καλά αντίστοιχα. Πως θα γίνει αυτό όμως φίλες και φίλες;; Είμαι ο Αυστραλοπίθηκος και σήμερα θα μιλήσουμε για το πρώτο ραντεβού.
Αρχικά, θέλω να πω πως εμείς οι Έλληνες πρέπει να αρχίσουμε να βάζουμε μερικές γ@%$ες ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ. Με λίγα λόγια, για να πας σε ένα ραντεβού με γκόμενα, το πρώτο και πιο απλό βήμα είναι να κλείσεις και ένα γ@#$νο ραντεβού με γκόμενα. Άσε τα ψόφια λοιπόν και χώσου επιτέλους στο Μαράκι από την σχολή σου, με την κωλ#ρα, την οποία όταν αντικρύζεις δεν μπορείς να της πεις να βγείτε, γιατί λιγώνεις και χάνεις τα λόγια σου. Στο τεχνικό κομμάτι τώρα, αν γνώρισες την κοπελιά μέσω παρέας τα πράγματα είναι απλά. Σε μπανίζει, την μπανίζεις και βγαίνετε. Σε περίπτωση που είναι άκυρη και σου δώσει το τηλέφωνο της πάρτην τηλέφωνο για να κανονίσετε. Θα το εκτιμήσει ότι δεν είσαι σαν τους άλλους που κρύβονται πίσω απο μηνυματάκια.
Αν όλα πήγαν δεξιά στα προηγούμενα βήματα, φτάνει και η μεγάλη στιγμή της συνάντησης. Προσπαθείς να είσαι στην ώρα σου. Αυτή θα θέλει να σε ψήσει, όποτε θα αργήσει και αν θέλει να σε ψήσει ακόμα περισσότερο, δεν θα σου στείλει και μήνυμα να σε ενημερώσει. Την βλέπεις, ξελιγώνεσαι. ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΙΞΕΙΣ. Παίξτο κουλ και χαμογέλασε της. Κάνε την να νιώσει άνετα κοντά σου. Όταν ξεκινήσετε για τον καφέ ή το ποτό σας, μην την αφήσεις να περάσει μπροστά σου. Στρατηγικής σημασίας συμβουλή αυτή, για να μην μπεις στον πειρασμό να της κοιτάξεις τον κώλο. Θα σε καταλάβει μ@λ@κα, άκουσε με. Πιάνεστε αλά μπρατσέτα και ξεκινάτε για τον καφέ ή το ποτό σας. Πολλοί λένε ότι οφείλεις να επιδείξεις ιπποτισμό και να την αφήσεις να διαλέξει το μέρος. Εγώ θα σας πω πως αυτό πηγαίνει ανάλογα, καθώς υπάρχουν άπειρες εκεί έξω που σε θέλουν να πάρεις την πρωτοβούλια και να διαλέξεις μέρος. Ελπίζουμε πως θα το έχεις πάρει πρέφα στο διάστημα πριν το ραντεβού. Σε περίπτωση που θες να της κάνεις ένα κοπλιμέντο, κάνε το αλλά με τίποτα μην ξεχάσεις το “και σήμερα”. Για παράδειγα “Μαράκι ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ είσαι εκθαμβωτική”. Για να γλυτώσεις την απάντηση “Γιατί βρε άχυτε, τις άλλες μέρες δεν είμαι;”. Μιλά η μπύρα παιδιά.
Έχετε κάτσει λοιπόν για καφέ και βλέπεις πως σου τα λέει απίστευτα καλά. Δίάολε όμως, υπάρχουν εμφανή σημάδια πως και εσύ της τα λες πολύ καλά. Εκεί είναι που γεννιέται το μεγάλο ερώτημα “Το πετάω το φιλί;;”. Δύσκολο ερώτημα, του οποίου αν ξέραμε την απάντηση, όλα θα ήταν λίγο πιο εύκολα. Πάλι, δεν μπορεί να δοθεί σαφής απάντηση και εδώ, μπορώ όμως να σου πω με σιγουριά ένα πράγμα. Το μωράκι που πραγματικά θα ερωτευθείς, θα δυσκολευτείς πάρα ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ πολύ να το ρίξεις και να του πετάξεις εκείνο το φιλί. Καλά πριν κλείσω δεν χρειάζεται να αναφέρω πιστεύω, ότι στο πρώτο ραντεβού πληρώνεις έσυ ή τουλάχιστον κάνεις την κίνηση. ΒΓΑΛΕ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΡΕ Μ@Λ@ΚΑ!! #ippotismos
Αυτές είναι μερικές μου συμβουλές για το πρώτο ραντεβού. Όπως πάντα, μπορείτε να προσθέσετε τις απόψεις σας, κάτω στα σχόλια. Αν είστε γυναίκα και ελεύθερη, βρείτε με στο Facebook (https://www.facebook.com/giannis.belesiotis) και ρωτήστε με κατ’ ιδίαν ό,τι απόρια μπορεί να σας δημιουργηθεί. Θα κλείσω λέγοντάς σας, πως στο ποδόσφαιρο και στον έρωτα χωρίς τακτική, είσαι χαμένος από χέρι.
Αυστραλοπίθηκος
Ρε μωράκια μου μπορώ να κάνω μία ερώτηση; Αυτό το βγαίνω έξω το βράδυ και φοράω σαγιονάρα 1-4 διχάλα είναι κάποιο στυλ; Είναι κάποιο καινούριο θινγκ, που έχω χάσει; Βγαίνεις έξω βράδυ και βλέπεις κάποιον που μπορεί να λανσάρει υποκαμισοβέρμουδο με επιτυχία και να το γ@$%ει όλο με την σαγιονάρα. Δεν σας πέτυχε το αντρικό παρεό το 2004 και προσπαθείτε να μας βιάσετε τα μάτια με εναλλακτικούς τρόπους. Καλά ειδίκα το κυριλέ παντελόνι, συνήθως μουσταρδί χρώματος, με το εν λόγω υπόδημα με κάνει μερικές φορές να θέλω να πεθάνω.
Πήγαινε στην Ίο ξέρω γω ρε μ@λάκα και βάλε την σαγιονάρα. Το να την φοράς και να βολτάρεις στην πλατεία Ομονοίας δεν σε κάνει ούτε πιο μοδάτο, ούτε πιο ψαγμένο, ούτε πιο ξεχωριστό. Τέτοια κάνετε και τσαντίζομαι. Χάνω τον ειρμό μου και με αποσπάτε από θέματα που ταλανίζουν την σημερινή κοινωνία μας όπως που θα πιούμε καφέ, που θα κλαμπάρουμε και που θα πιούμε την ποτάρα μας. Α…θυμίστε μου την επόμενη φορά να γράψω για την εσπαντρίγια στον άντρα.
Υγ.1: Επείδη θα ήμουν ένα τίποτα χωρίς εσάς, εννοώντας όλους αυτούς που αφιερώνετε λίγο απο τον χρόνο σας για να με διαβάσετε, αφιερώνω αυτό το κείμενο σε 3 σκληροπυρηνικές φαν μου. Ιρένα , Αθηνά και Αναστασία τα φιλιά μου.
Υγ.2: Μαμά τι θα γίνει; Γιατί έχεις σταματήσει προκλητικά να μου φτιάχνεις σοκολατόπιτα; Που είναι αυτά τα κέικ σοκολάτας που σου έσπαγαν την μύτη Κυριακή μεσημέρι;
Υγ.3: Ήταν δύο φίλοι. Ο ένας ήταν μουσικός αλλά ούτε και ο άλλος είχε λεφτά.
Υγ.4: Μορφωθείτε ταγάρια. Εις το επανιδείν.