μμμ
Μοναξιά.
Περίεργη λέξη γιατί κρύβει περίεργες εκφάνσεις…
Περίεργη λέξη γιατί ο καθένας της δίνει διαφορετική ερμηνεία…
Περίεργη λέξη γιατί άλλοτε τη μισείς γιατί σε κάνει να νιώθεις αόρατος και αδιάφορος..και άλλοτε τη χρειάζεσαι περισσότερο απ’ το οτιδήποτε…
Περίεργη λέξη γιατί την αντιμετωπίζεις με φόβο…
Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν ‘’τη μοναξιά’ με την απόρριψη και ως εκ τούτου –φοβούνται- όσο τίποτε να αποδοκιμαστούν και απορριφθούν απ’τον περίγυρό τους,να νιώθουν ότι κανείς δεν νοιάζεται γι’αυτούς…
Κάποιες φορές, μοναξιά σημαίνει το να μένεις μόνος σου σε 40τμ και να κοιμάσαι αγκαλιά με το μαξιλάρι…
Κάποιες άλλες να μην ακούς το τηλέφωνο να χτυπά,ή το κουτί του ταχυδρομείου σου να είναι άδειο…
Υπάρχει όμως κι ένα διαφορετικό είδος,εκείνο της ‘’πνευματικής μοναξιάς’’…πρόκειται για εκείνη την γνώριμη αίσθηση του να βρίσκεσαι ανάμεσα σε κόσμο αλλά παραταύτα να νιώθεις μόνος,ξένος και ότι δεν ανήκεις σ’αυτούς…
Εκεί είναι η εσωτερική,αληθινή μοναξιά, και εκεί βρίσκεται η ουσία…
Εμπειρικά, υπάρχουν φορές που καταφέρνεις να την πνίξεις πρόσκαιρα,με παρέες ατόμων ίσα να γεμίσουν το χώρο
και να κινητοποιηθεί ο εγκέφαλος απ’τις δυο ενδιαφέρουσες κουβέντες που προσπαθεί να ανταλλάξει…
Όμως είναι βέβαιο οτι σε μια κρίση διαύγειας ανα πάσα στιγμή, η καταστάση θα επιδεινωθεί ξανά,με τη πραγματικότητα να σου γνέφει πως το γνώριζες ήδη…ότι ο εύκολος δρόμος δεν ήταν παρα μια ανασταλτική λύση που δε σου ταίριαζε εν τέλει…
Διότι όσες φορές ενδίδεις στην επιλογή της αποφυγής του προβλήματος, καταληκτικά του δίνεις ένα παραπάνω τιμητικό πρόσημο…
Σαφώς ένα σημάδι ωριμότητας είναι να συνειδητοποιήσεις ότι η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση,πηγάζει από μέσα σου και οφείλεις να δουλέψεις με τον εαυτό σου για να την κατακτήσεις…
Εξάλλου από μικρή άκουγα από παππούδες,θείους,αγνώστους και λοιπούς :
<<Ο άνθρωπος μόνος του ζει,μόνος του πεθαίνει>>..Δεν είδα όμως κανέναν να το πιστεύει με τη καρδιά του…
Στο reality bites όταν ο Troy έτρεξε να βρει την κοπέλα του έξω απ το μπαρ που μόλις τον άφησε διεξάγεται ένας διάλογος μεταξύ των δυο αντρών της σκηνής με τον Troy να λέει : –‘’Εντάξει εξάλλου ο άνθρωπος μόνος του ζει μόνος του πεθαίνει’’
…και τον άλλον ν’αποκρίνεται :-’’Εάν το πιστεύεις αυτό τότε τι ψάχνεις εδώ εξώ;’’
Πιθανόν κάποια ρητά να υπακούν στην αρχή της λογικής και κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε την αυτονομία και
τις ικανότητες του ανθρώπου …
Παράλληλα όμως κάποια ρητά και φράσεις που αφυπνίζουν τον εγωισμό και την αξιοπρέπεια του ατόμου αποστασιοποιώντας τον από τον συναισθηματικό φλοιό…υπάρχουν κατά βάση για ενθάρρυνση και ομαλέστερη επαναφορά στην ροή της πραγματικότητας και εξέλιξης μας…
Γι’ αυτό παρα τις συζητήσεις περί αρεσκείας της μοναχικότητας(όρος διάφορος της μοναξιάς),που προβάλλεται ως κάτι φυσιολογικό και υγιές(δικαιολογημένα)..απ’το δημοτικό θυμάμαι την αναφορά στη σημασία του ‘’συνανήκειν’’
Και σίγουρα ένας άνθρωπος θα ζήσει και θα τα φέρει εις πέρας μόνος του..αλλά το θέμα είναι αυτό τον ωθεί να ζεί ενεργά και ευτυχισμένος ή να υπάρχει παθητικά;;(γραφικότατο αλλά σωστότατο)
Και στην προκειμένη περίπτωση,η παθητικότητα έχει τη σημασία της συμβιβαστικότητας…
Α και κάτι τελευταίο…
Προσέξαμε την τέχνη ν ‘ανθίζει με επιρροή την αγάπη και συντροφιά…ενός έρωτα,μιας φιλίας,της οικογένειάς μας
ή και από τον αρνητισμό και την απογοήτευση που κυριεύει τον καλλιτέχνη όταν τα παραπάνω κλονιστούν…
Και στα πλαίσια αυτά συναντήσαμε τα πιο σκοτείνα ,μπερδεμένα έργα ως αντίδραση και εκδήλωση -έστω υπαινικτική- της πνευματικής μοναξιάς…
Γιατί όλοι θέλουν τον χώρο τους και ποιος δε γνώρισε πραγματικά μοναχικούς ανθρώπους…αλλά τι γίνεται όταν…
-Η μοναχικότητα υιοθετείται ως τρόπος ζωής βάσει φόβου να ρισκάρεις;
-Ή τι γίνεται όταν βιώνουμε μια μοναξιά που δεν συνέβη κατ’επιλογήν μας
Εξάλλου ο Troy είπε στην Lainie απ την αρχή της ταινίας :
‘’Τι χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι;;
Λίγο καφέ
Λίγο τσιγάρο
…και μια κουβεντούλα’