”Γιατί σου ‘χω μια ερώτηση”

    Τι είναι η απώλεια;

Τελικά..”εσύ ελέγχεις το συναίσθημα ή αυτό εσένα; ”

Ο Leo Buscaglia είπε : “Η μνήμη σας είναι ένα τέρας..Ανακαλεί με δική της πρωτοβουλία…Νομίζετε ότι την ελέγχετε ενώ στη πραγματικότητα αυτή ελέγχει εσάς “

 Τι γίνεται όμως όταν η ανάμνηση επανέρχεται με αφορμή κάποιο ερέθισμα,ίσως το ίδιο το άτομο που

 πρωταγωνίστησε στην δημιουργία της, αλλά πλέν δεν προξενεί κανένα συναίσθημα; Χαράς-λύπης-νοσταλγίας-απέχθειας.

Απόλυτο Λευκό..

Πόσες φορές πιάσαμε τον εαυτό μας ν αντιδρά σε καταστάσεις με τρόπο που δεν φανταζόμασταν καν;

 Πόσες φορές μας έπνιγε ο θυμός,η κραυγή, η αδικία ή πνίγαμε εμείς άλλους με αυτά;

 Πόσες φορές μας συνεπήρε η ”μαυρίλα” και ξεστομίσαμε λέξεις,προτάσεις που δεν είχαμε ικανό τον εαυτό μας  να προφέρει;

 Πόσες φορές νιώσαμε αδύναμοι,διότι ήρθαμε στη θέση του <<εάν γινόταν αυτό,εγώ θα..>> και δε το κάναμε  ποτέ;

 Πόσες φορές χαρήκαμε που είδαμε έναν ”πλέονν” γνωστό μας..όταν το απόθεμα του ψυχικού φόρτου είχε  εξομαλυνθεί;

 Ενώ Πόσες φορές ”μας κόπηκαν τα πόδια” όταν είδαμε ένα ξεχασμένο -επιφανειακά τουλάχιστον- ‘οικείο’  πρόσωπο;

 Πόσες φορές καραδοκούσε η αμηχανία στη πόρτα μας στα ξαφνικά, ενώ

 Πόσες φορές δεν εμφανίστηκε ποτέ για κάποιο λόγο όταν την περιμέναμε;

 Πόσες φορές σε κοιτούσα στα μάτια και έβλεπα τον ωκεανό,τον ήλιο,την θάλασσα κάθε φορά;

 Τώρα σε κοιτώ κανά δυο τρεις και αντικρίζω ένα κοινότυπο βλέμμα..

 Νομίζεις το ήθελες;

 Ο Βίκτωρ Ουγκώ είπε: “Το μόνο σταθερό πράγμα στη ζωή είναι η αλλαγή”

 Η κοινωνία εξελίσσεται,οι εποχές παρέρχονται,τα καλοκαίρια φεύγουν..

 Εσύ αλλάζεις,εγώ αλλάζω..

 Και ακριβώς επειδή  αλλάζω,εγκαταλείπω συνήθειες όχι ηθελημένα  πολλές φορές..

 Είναι το μυαλό αυτό που σε σπρώχνει να ανελιχθείς,να  μεταμορφωθείς..

 Να δεις περισσότερα,να ξεφύγεις από τα κλισε των πρέπει και των  μη..

 Να μάθεις να ερωτεύεσαι,να συγχωρείς,να αποδέχεσαι ,να  αποδοκιμάζεις,να εγκαταλείπεις..να δεις πιο πέρα απ το φαίνεσθαι..

 Συγχώρα με λοιπόν εάν οι αντιδράσεις μου δεν χρήζουν ερμηνείας,είναι που με παρασέρνει η ακόρεστη επιθυμία να  ανελιχθώ,

 Να δω που που μπορώ να φτάσω..

 Και επειδή ο κόσμος αλλάζει διαρκώς γύρω μου,με παίρνει μαζί του στην αλλαγή αυτή και

Κρατώ τα καλά και άθελα μου τα άλλα δεν με βαστούν πια..

Τώρα υπάρχει μόνο το μέλλον.Δεν υπήρχε ποτέ το παρελθόν,απλά εικόνες.

Μόνο εάν συμφιλιωθείς με το παρελθόν σου μπορείς να ζήσεις στο έπακρο το παρόν και να χτίσεις ένα αξιοθαύμαστο μέλλον..

 Και θα τα βιώσεις όλα,στο εγγυώμαι..αργά ή γρήγορα..

 -Ήχος που θα σε κάνει να γυρίσεις πίσω  μιας και να κοντοσταθείς..

 Μια συγγνώμη που περίμενες ν ακούσεις να σε αποδεσμεύσει από το βολικό πέπλο ονόματι ‘‘απωθημένο” και να σε  οδηγήσει να συνειδητοποιήσεις ότι όλα είναι ‘τρικ’ του μυαλού σου..

 Ότι πλέον πρέπει και συ αυτοβούλως να τρέξεις να προλάβεις την αλλαγή του κόσμου γιατί τόσο καιρό κόβει βόλτες να σε πάρει μαζί  της..

 Να ζήσεις και να εγκαταλείψεις τα καφεδίστικα απογεύματα με την θλίψη μπρος του βροχούμενου σου παραθύρου.

 Γιατί σου έχω μια ερώτηση εν τέλει.. ‘‘Εσύ ελέγχεις το συναίσθημα,ή αυτό εσένα;”