Γιώργος Κοϊμάς
Κατά πολλούς το καλοκαίρι θεωρείται η καλύτερη εποχή του χρόνου. Αν λοιπόν οι 92 ημέρες που βιώσαμε ήταν οι «καλύτερες» ανάμεσα στις 365, τότε διάβολε, θα περιμένω την επόμενη βαρκάδα στις όχθες του ποταμού Αχέροντα με τον οβολό κάτω από τη γλώσσα. Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή όμως…
«Κακής απ’ αρχής γίγνεται τέλος κακόν»
Ιούνιος. Εκμεταλλευόμενος το χάος που παρέλαβε απ’ τον τέως συνεργάτη του, βρήκε την αφορμή να ξεσπάσει στους θαυμαστές του. Οι αποφράδες πρώτες μέρες του, εκδικήθηκαν τους λουόμενους με εκλογές. Και μάλιστα τριπλές! «Τα μπάνια του λαού» δεν έφτασαν ποτέ στην ώρα τους, αφού σχεδόν σε κάθε Σαββατοκύριακο τα σύννεφα έκρυβαν τον ήλιο και μας έφτυναν με ψιλόβροχο.
Κατηφείς και ιδρωμένοι, στεκόμασταν μπροστά απ’ τους δέκτες για να παρακολουθήσουμε στημένες δημοσκοπήσεις. Η μόνη ευχάριστη νότα μέσα στη μιζέρια, ήταν το Μουντιάλ…
Μουντιάλ, made in Brazil
Το συγκεκριμένο Παγκόσμιο Κύπελλο, θεωρήθηκε ορόσημο απ’ τους ειδήμονες. «Παρακολουθούμε ένα θαυμάσιο Μουντιάλ», ζητωκραύγαζε ο εκφωνητής. Γεμάτο ένταση και πάθος, το φιλοθεάμον κοινό χόρευε στον ρυθμό που έσερνε το αστέρι της ομάδας του. Ταυτόχρονα, έξω στους δρόμους σέρνονταν ένας ολόκληρος λαός προσπαθώντας να λύσει την εξίσωση: «πως γίνεται να υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια για τη χλιδή του ποδοσφαίρου και να μην υπάρχει δεκάρα τσακιστή για την επιβίωση του ανθρώπου»; Η εξίσωση παραμένει σε ευρύτερο πλαίσιο δυσεπίλυτη…
Ο φετινός Ιούνιος κατάφερε ακόμη και την «ευχάριστη νότα» να τη μετατρέψει σε ενοχική απόλαυση.
Είδος πολυτελείας το ρεύμα
Ιούλιος. Μας προϋπάντησε ρομαντικά μέσω του Ταμήλου: «Η ενέργεια δεν είναι κοινωνικό αγαθό, μπορείς να ζήσεις και χωρίς ενέργεια. Μπορείς να πας σε ένα χωριό και να ζήσεις με λάμπα, που ανάβαμε παλιά». Στη φύση, ξέγνοιαστοι, αγνά πράγματα. Πάντως, αν και ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας εξέφρασε αυτό που πλαγίως γυρόφερναν οι κυβερνώντες, η άποψη «επιστροφή στη φύση» είναι τελικά εναντίον της κυβέρνησης, αφού στη φύση δεν υπάρχει τηλεόραση! Άρα, ποιος θα μας έπειθε ότι το Φθινόπωρο θα ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα λιτότητας για να παραμείνουμε στην ασφάλεια της Ευρωζώνης; Τα τριζόνια, ή οι λύκοι;
«Τεχνικές Αυτοάμυνας»
Μέχρι το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούλη, εκτυλίσσονταν ένα τυπικό μνημονιακό καλοκαίρι, όπως ακριβώς και τα πέντε προηγούμενα. Ευτυχώς, η κυβέρνηση Νετανιάχου έσπασε την πλήξη της θερινής ραστώνης, αναλαμβάνοντας να διδάξει μαθήματα «αυτοάμυνας» σε αρχάριους. Διψασμένα για αίμα τα μίντια, γέμισαν τις οθόνες με προειδοποιήσεις «ΠΡΟΣΟΧΗ, ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!», ενώ ταυτόχρονα ασπάζονταν το δόγμα των «ίσων αποστάσεων». Οι τηλεθεατές εκπαιδευμένοι στην κοινοτυπία του μαζικού θανάτου, μετρούσαν αντίστροφα για την άδεια του Αυγούστου και ετοίμαζαν «βαλίτσες αναψυχής».
Αύγουστος. Δεν πρωτοτύπησε. Ίσως δεν ήθελε να διαφοροποιηθεί απ’ τη στάση που κράτησαν οι σύντροφοί του. Εξού και ο ΕΝΦΙΑ που μεταγλωττίστηκε στα ελληνικά στα studios του Υπ. Οικονομικών, εξού και οι τζιχαντιστές που άφησαν ξεσκέπαστους μισό εκατομμύριο χριστιανούς, εξού και τα ροδάκινα που καταράστηκε ο Πούτιν με εμπάργκο.
Η επιτυχία των καλοκαιριών, παρόλα αυτά, δεν εξαρτάται από τις διεθνείς και εγχώριες εξελίξεις, αλλά από τις προσωπικές μας επιδόσεις στα μακροβούτια, στο ανηλεή άραγμα στις ξαπλώστρες και στις κοσμοπολίτικες βόλτες πάνω σε πλακόστρωτες ρούγες.
Αποτελεί αδήριτη ανάγκη της εποχής, να συντηρηθεί πάση θυσία ο φιλοτομαρισμός. Γι’ αυτό έγινε και μόδα! Έτσι, εξασφαλίζεται το ζητούμενο. Δηλαδή, οι κοινωνικές αντιδράσεις να εκδηλώνονται ατομικά και όχι συλλογικά. Βοή βοώντος εν τη ερήμω, με λίγα λόγια.
Και δε λέω… Στη διασκέδαση εύκολα τα καταφέρνει καθείς μόνος του, στην ανεργία όμως, στους μισθούς πείνας και στη χαμηλή ποιότητα ζωής, πως θα τα καταφέρει; Αδιαφορώντας;