Έρρικα ΓερακίτηΓενικά, το ντύσιμο, είτε μας αρέσει είτε όχι, μαρτυρά πολλά για το ποιοι είμαστε και για το πώς βλέπουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Με λίγη παρατήρηση παραπάνω, ο καθένας μπορεί να προσέξει κάποια βασικά στοιχεία της προσωπικότητας του άλλου που προδίδονται από την εμφάνισή του.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στις σχέσεις, και συγκεκριμένα στις ερωτικές. Είναι απίστευτο το ότι η πλειοψηφία των γυναικών που βρίσκονται σε σχέση (ναι, υπάρχει και η μειοψηφία που αντιστέκεται σθεναρά στον κανόνα) κάνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα, ασυναίσθητα τις περισσότερες φορές: ξεκινούν μοντέλα και καταλήγουν… επιεικώς, θείτσες. Προσωπικά, διακρίνω τρία στάδια μεταμόρφωσης.
1. Το φλερτ και η αρχή της σχέσης. Η γυναίκα θέλει να δείξει την ομορφιά και τη φινέτσα της για να τυλίξει τον άντρα. Και το πετυχαίνει. Τέλειο μαλλί, άψογο μακιγιάζ, ντύσιμο κοκέτας. Κι αφού είναι και αρχή ακόμη, θα βάλει από μέσα και σέξυ εσώρουχα. Ακόμη και για έναν πρωινό καφέ ή ένα σινεμά, είναι στην πένα. So far so good.
2.Η αρχή της εξοικείωσης. Περνά λίγος καιρός στη σχέση και ο πρωινός καφές δεν απαιτεί πλέον “μαλλί κωμμωτηρίου” αλλά ένα χαλαρό ponytail. Το ντύσιμο γίνεται επίσης πιο χαλαρό (πράγμα φυσιολογικότατο-το 12ποντο πρωί πρωί είναι άστοχο,άσχημο,άκυρο,άχαρο να το περπατάς με την τσίμπλα στο μάτι). Από μέσα, καθημερινά εσώρουχα. Κι εδώ αρχίζει η κάτω βόλτα.
3. Τα καθημερινά εσώρουχα διαδέχονται οι βράκες της γιαγιάς. Το τζινάκι αντικαθίσταται από τη φόρμα (όχι εκείνη την ωραία,τη βελούδινη,αλλά από εκείνη του σπιτιού που είναι και λίγο κουρέλι). Τα τοπάκια,τα πουκαμισάκια παραμερίζονται από άχαρα t-shirts που έχουν και λίγη ρίγανη από τα πατατάκια και λίγη λιωμένη σοκολάτα. Η φάση της εξευτελιστικής εξοικείωσης που μέχρι και στην τουαλέτα να πας,αφήνεις ανοιχτή την πόρτα και δεν σε νοιάζει πλέον το ότι δεν μπορείς να καταλάβεις ποια γάμπα είναι της γυναίκας και ποια του άντρα.
Γιατί ρε κορίτσια; Έτσι διατηρείται ο τίτλος του ωραίου φύλου; Μπούρδες. Και μετά παραπονιέστε ότι ο συνοδός σας είναι κακόγουστος/κακοντυμένος. Σαφώς και θα υπάρξουν δύσκολες μέρες (μπορώ να σκεφτώ την μαρτυρική περίοδο των 5 ημερών κάθε μήνα) και σίγουρα δεν θα φοράμε όλη την ώρα το τακούνι ούτε μακιγιάζ ούτε και τη ζαρτιέρα έτοιμη κάτω από το φόρεμα. Αλλά έλεος πια με την επαναλαμβανόμενη παραμέληση. Βγάζει προς τα έξω την εικόνα “δεν-με-απασχολεί-τι-φοράω-δεν-υπάρχει-λόγος-να-είμαι-περιποιημένη”. Αν το ότι θα βγείτε με το αγόρι σας δεν είναι λόγος για να περιποιηθείτε το εαυτό σας (κάτι που θα έπρεπε να κάνετε έτσι κι αλλιώς) και περιμένετε το γάμο του πρωθυπουργού για να χτενίσετε τα μαλλάκια σας, τα συλλυπητήριά μου.
Αν δεν πάρετε σοβαρά τον εαυτό σας εσείς οι ίδιες, αν δεν αποπνέετε σιγουριά, πώς περιμένετε να σας πάρουν σοβαρά οι άλλοι;