Γιάννης ΒανδήςΤρεις μέρες μετά την αποδοχή της πρόσκλησής του, βρίσκομαι έξω από το σπίτι του. Μου ανοίγει την πόρτα και θαμπώνομαι, το ταλέντο με κατακλύζει, το νιώθω, το ζηλεύω σχεδόν. Αλλά την ίδια στιγμή, δε μπορώ να κρατήσω κακία: η φύση ξέρει καλύτερα ποιους γενναιοδωρεί. Φοράει ένα απλό ξεσκισμένο τζιν κι ένα t-shirt, παρόλα αυτά δεν χάνει τίποτα από την αίγλη στην οποία μας έχει συνηθίσει. Μου προσφέρει ένα φραπέ, γιατί μόνο αυτό έχει σπίτι του (“μόνο αυτός ο καφές μου αρέσει” λέει με χαμόγελο που μου λύνει τα γόνατα). Αποφάσισα ότι αυτόν τον άντρα έπρεπε να τον γνωρίσω πριν παντρευτώ. Προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο πλαίσιο της συνέντευξης. Καθόμαστε με τα πόδια πάνω στον καναπέ, με το φως του ήλιου να μας δίνει vintage αποχρώσεις.
*
-Δεν το περίμενα, πως θα εκπέμπατε τόση χαλαρότητα. Το βιβλίο σας σκιαγραφεί έναν δύσκαμπτο άνθρωπο.
Γ.Β. – Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Προσπαθώ στο χώρο μου να είμαι χαλαρός. Μόνο έτσι αντέχω τη σκληρότητα αυτών που γράφω.
– Πώς νιώθετε που πήρατε το Νόμπελ του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα;
Γ.Β. – Για να σας πω την αλήθεια, νιώθω τεράστια πίεση. Φοβάμαι μήπως αυτό ήταν το αποκορύφωμα για ‘μένα.
– Μήπως θέλετε να πείτε ότι ευχαριστείτε πολύ το περιβάλλον υποστήριξής σας γιατί χωρίς αυτούς δεν θα τα είχατε καταφέρει;
Γ.Β. – Ακριβώς.
– Τί πιστεύετε πως λένε οι άλλοι σας για ‘σας;
Γ.Β. – Δεν ξέρω. Τί λέτε για ‘μένα;
– Ε.. Τα καλύτερα, σας θαυμάζω, μεγάλωσα με τα βιβλία σας.
Γ.Β. – Αυτό δε με αφορά. Με ενδιαφέρει μόνο η άποψη αυτών που εκτιμώ, όπως ο Κούντερα, ο Γιάλομ και η μαμά.
– Κύριε Βανδή… Γιαννη (γέλια δεκαεξάχρονης).. Πώς ανταποκρίνεται το αντίθετο φύλο στο ταλέντο σας; Σας έχει βοηθήσει στην προσέγγισή σας στις γυναίκες;
Γ.Β. – Θα έλεγα το αντίθετο. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος άλλος, άντρας ή γυναίκα, να καταλάβει το πάθος οποιουδήποτε. Δεν έχει να κάνει με το ταλέντο δηλαδή, όσο με το πόση ενέργεια δίνεις σε αυτό που κάνεις.
– Πώς νιώθετε που είστε καταδικασμένος να είστε μόνος;
Γ.Β. – Υπέροχα. Δε θα μπορούσα να ζητήσω τιποτα περισσότερο.
– Δεν έχετε ανάγκη από φίλους δηλαδή;
Γ.Β. – Οι φίλοι έχουν μία και μόνη χρησιμότητα: να μη σε αφήσουν να ξεχάσεις τις περιόδους που ζήσατε μαζί, μέσω των αδιάκοπων συζητήσεων γι’ αυτές.
– Σαν να βλέπω αυτή τη δυσκαμψία να εξωτερικεύεται σιγά σιγά..
Γ.Β. – Σας ευχαριστώ!
-Ποια είναι η γνώμη σας για τον έρωτα;
Γ.Β. – Είναι μία εγκεφαλική αντίδραση με ημερομηνία λήξης. Που, με το πέρασμά της, δεν ξέρεις τί να κάνεις το προϊόν. Να το πετάξεις; Να το κρατήσεις; Οι περισσότεροι το κρατάνε για διακοσμητικό.
– Τί εννοείτε;
Γ.Β. – Τη σχέση σου τη διαφημίζεις. Και μετά την λήξη της, βλέπεις πως τη διαφήμισες τόσο πολύ που δεν την πετάς για να μην ξεφτιλιστείς.
– Τι φοβάστε περισσότερο;
Γ.Β. – Φοβάμαι τη στιγμή που δεν θα έχω τίποτα άλλο να πω.
– Τί είναι αυτό που σας εμπνέει;
Γ.Β. – Οι γκρι περιοχές. Μεγαλώνοντας διαπίστωσα ότι τίποτα δεν είναι ασπρόμαυρο. Ή μάλλον, ό,τι είναι ασπρόμαυρο δεν αξίζει το χρόνο μου. Προσπαθώ να εξηγήσω τους ανθρώπους, να βρω το ρυθμό αποσύνθεσης των συναισθημάτων, να φτιάξω έναν αλγόριθμο που να εξηγεί τις σχέσεις. Περίεργο, αλλά αυτό που μου δίνει ώθηση, είναι να κάνω ασπρόμαυρες τις γκρι περιοχές. Ευτυχώς, δεν θα τα καταφέρω.
– Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Γ.Β. – Να ζήσω αυτά που έχω γράψει.
– Μα γράφετε για απιστία, ανηθικότητα, απομόνωση.. Το τελευταίο σας βιβλίο δε, μιλούσε για θάνατο!
Γ.Β. – Κι αν πάνε όλα καλά, θα τα ζήσω όλα αυτά.
– Επιστρέφοντας στην απονομή, πώς γιορτάσατε την επιτυχία σας εκείνο το βράδυ;
Γ.Β. – Προσπαθώντας να την ξεχάσω. Ξέρετε, είναι τρομερά ενοχλητικό που προσπαθούν όλοι, όπως εσείς, να εκμαιεύσουν υστερική ευτυχία για μία επιτυχία που μόνο άγχος προκαλεί.
-Κύριε Βανδή, όταν κλείσαμε αυτή τη συνέντευξη, είχατε να επιλέξετε ανάμεσα σε όλες τις πτυχές του εαυτού σας για να απαντήσετε στις ερωτήσεις. Γιατί επιλέξατε τον αλαζονικό, μαλακισμένο εαυτό σας;
Γ.Β. – Εσύ τον επέλεξες γλυκιά μου. Αν βλέπεις σε μένα αλαζονεία, είναι επειδή είμαι ο καθρέφτης σου. Αυτό που πρέπει να ρωτήσεις, είναι γιατί επέλεξα την θηλυκή πλευρά του εαυτού μου να μου πάρει συνέντευξη.
-Γιατί το κάνατε λοιπόν;
Γ.Β. – Γιατί κάπως πρέπει να εκφραστείς κι εσύ, έτσι δεν είναι;
– Έτσι είναι. Πράγματι. Γιατί οι άντρες κρύβετε τη θηλυκή σας πλευρά; Είναι γνωστό πως οι άνθρωποι έχουν λίγο κι από τα δύο, και οι γυναίκες μάλιστα είμαστε πιο συμφιλιωμένες με την αρσενική πλευρά μας.
Γ.Β. – Γιατί διαφορετικά δε θα μπορούσαμε να είμαστε για τίποτα σίγουροι. Η αυξημένη σας ανασφάλεια θα μπορούσε να πηγάζει κι από αυτόν το συγκερασμό των φύλων. Αρκετά εκφράστηκες όμως. Πρέπει να φύγεις.
*
Με έδιωξε κακήν κακώς. Όπως όλοι οι άντρες, έτσι κι αυτός, αγνοεί πως πάντα θα επιστρέφω.